In het jachtseizoen wordt het wild opgejaagd door drijvers. In dat geval spreekt men van drijfjacht. Er worden ook honden gebruikt. Het gebruik gaat terug op een eeuwenlange traditie en was oorspronkelijk een voorrecht van edelen. Nu kan de gewone man ook een jachtvergunning kopen, al hoor je van willekeur in de toekenning. De drijfjacht is in bepaalde landen volledig of deels verboden. Soms beslist de overheid tot het afschieten van een overpopulatie, wat doorgaans fel protest uitlokt.
Ook bij de mens is sprake van opgejaagd wild, in letterlijke en figuurlijke zin. Letterlijk op de eerste plaats bij volksstammen die bedreigd of verjaagd worden. De Braziliaanse Awá-stam wordt opgejaagd door de invasie van houtkappers, veeboeren en oliebedrijven. De Braziliaanse Yanomami worden bedreigd door goudzoekers, die ziektes meebrengen en rivieren vervuilen met kwikzilver. De Masaï in Kenia en Tanzania worden teruggedrongen door boeren, veefokkers en wildparken voor toeristen. De Khanty in Siberië werden al onder het Sovjetregime vervolgd. Hun sjamanen werden vermoord en hun kinderen weggehaald. Tegenwoordig is de olie-industrie hun grootste bedreiging.
Er zijn ook politieke bedreigingen. De christenen in o.a. Burkina Faso worden opgejaagd. Men herinnert zich de vervolging van Bosnische moslims, van de Yesedi’s in Irak, de Rohingya’s in Myanmar Vervolging en opgejaagd wild zijn van alle tijden, denken we maar aan de vervolging van de christenen in het oude Rome.
In onze contreien en vandaag is sprake van een heel ander soort opgejaagde mensen. Vreemdelingen zonder verblijfsvergunning duiken onder, proberen onzichtbaar te blijven, zoeken naar overlevingskansen. Teruggaan willen ze niet of durven ze niet, zodat ze hier als een hoopje ellende hun dagen slijten. De overheid van haar kant heeft laten betijen, zoals eigenlijk meestal in moeilijke dossiers. De politiek ondergaat en reageert te laat met halve maatregelen. De ferme actie tegen corona was een hoopvolle uitzondering. Wat kunnen die onwettig verblijvende mensen nog? Hulporganisaties hebben er een doelgroep aan.
Er is nog een ander soort opgejaagd wild. Misdadigers op de vlucht. Zij worden opgespoord, klemgezet en gevangen genomen. Een spectaculair geval was het stel Hilde Van Acker en Jean-Claude Lacote. Ze waren in 1996 opgepakt voor moord op een Britse zakenman, die ze hadden opgelicht. Ze werden tijdens het onderzoek opgepakt en weer vrijgelaten (!). In 2011 werden ze dan toch bij verstek veroordeeld. Hun verhaal is een zeepserie waard. Ze leefden op grote voet in Zuid-Amerika en in Zuid-Afrika. Toen beging Lacote een fatale onvoorzichtigheid. Hij ontvoerde de zoon van een lokale zakenman in Johannesburg. Lacote werd opgepakt maar Van Acker kreeg hem vrij. Ze meldde zich bij de gevangenis in politie-uniform en met een rechterlijk bevel tot meenemen van Lacote voor ondervraging. Het personeelslid in kwestie vertrouwde het zaakje niet en belde het nummer dat op het bevelschrift stond vermeld. Het was het nummer van een medeplichtige in een hotelkamer. Van Acker reed met haar gevangene ernstig de gevangenis uit! Maar nu kwamen ze wel terecht op de Most Wanted-lijs. In 2019 werden ze in Ivoorkust, thuisland van Lacote, opgepakt. Er volgde nog een juridisch steekspel voor Grondwettelijk Hof en Cassatie, maar tevergeefs.
Nu zijn koppels niet zo vaak partners in misdaad. Een bekend voorbeeld - wegens verfilmd - zijn het stel Bonnie en Clyde, opgejaagd voor bankovervallen en in een hinderlaag gelokt door de Amerikaanse politie. Zij waren professionelen in eigen beheer. Daders van passionele en relationele moorden echter zijn veelal solisten. De laatste jaren zie je meer en meer daders, die optreden namens een terroristische organisatie, zij hebben een missie.
In België worden ongeveer 1.700 personen opgespoord, verdacht van criminele feiten. Er is ook een lijst van Belgium’s Most Wanted van de federale politie, waarop een beperkt aantal voortvluchtige veroordeelden staat. De actuele lijst ziet eruit als volgt :
-veroordeeld tot levenslang : Kassim Geibi (ontsnapt gevangenis Verviers 2008), Mohamed Aissa, Alam Khorshed;
-veroordeeld tot 30 jaar opsluiting : Rouf Uddin, Suleyman Betelguiriev, Abdelmajid Lamrani;
-veroordeeld tot 25 jaar opsluiting : Nicolas Theodorou, Azeddine Kbir Bournekoulb;
-veroordeeld tot 20 jaar opsluiting : Rachid Bouazza, Bayram Kaya (vermoedelijk verblijvend Emirdag, Turkije, geen uitleveringsverdrag);
-veroordeeld tot 15 jaar opsluiting : Pinkihan Attolba, Eric Robert De Cocq van Delwijnen, Fehriye Erdal (ontsnapt 2006), Hicham Chaib;
-veroordeeld tot 12 jaar opsluiting: Felix Omoregie;
-veroordeeld tot 10 jaar opsluiting: Othmane Galouby;
-veroordeeld tot 5 jaar opsluiting : Soufiane Mezroui.
Enkele vaststellingen : er is 1 vrouw bij (Erdal) en op 1 na (van Delwijnen) zijn de voortvluchtigen van niet-Europese oorsprong. Een aantal van hen werd bij verstek veroordeeld, zij zijn wellicht gevlucht naar hun thuisland, dat kan een verklaring zijn. De misdaden betreffen passionele moord, moord van een concurrent, terrorisme.
De lijst wordt permanent bijgehouden en geregeld worden verdachten gevat. De internationale samenwerking werpt vruchten af. Tv-programma’s spelen erop in: Opsporing verzocht ! De hulp van het publiek wordt ingeroepen en het leidt steevast tot tips. Uiteraard is het tegelijk ook ontspanning, beetje cynisch.
Ook in figuurlijke zin kan sprake zijn van opgejaagd wild. We zijn immers allemaal opgejaagd wild wegens het heersende maatschappelijk klimaat. Werkende mensen werken en leven aan een hels tempo. Na de uren nog verder werken thuis wordt zelfs als normaal beschouwd. Ze schuiven in de file aan op weg naar huis en haasten zich naar de crèche om hun schatjes op te halen. Dan moeten ze snelsnel een maaltijd op tafel toveren en tegelijk de kinderen zoet houden. Dan eindelijk een moment rust. Maar de oeverloze reclame op tv jaagt hen opnieuw op. Geen moment zonder reclame, op de buis, op de radio, op internet, sociale media, op straat en langs de weg. Ze leven in zesde versnelling en hebben alle moeite om de cruise control over hun leven te behouden. Wel met een mooi vooruitzicht: de zomerse koers naar de zon om twee weken lijf aan lijf op een oververhit strand te bakken. Het is om gek van te worden. Sommigen ontsnappen even aan de rat race in een klooster of kappen en gaan met de kroost de wereld rond. Die komen wij dan weleens tegen en we vinden hen maar wereldvreemd!
Gepensioneerden hebben makkelijk praten. Zij hebben alle tijd en dat is het luxe-product bij uitstek. Ik geniet die luxe en ik geniet van die luxe.
Herman van Schoten, Armação de Pêra, Portugal, 22/02/2024.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten