We zitten op ons tandvlees, openbaarde de notaris ons zijn moeilijke situatie. We zitten nog steeds met zieke medewerkers als gevolg van corona en de vraag van de klanten is ongezien groot. De klant laten wachten kan maar tijdelijk, want er zijn wettelijke spelregels. Een akte van aankoop van een onroerend goed moet notarieel worden verleden binnen de vier maanden na ondertekening van de voorlopige overeenkomst (=compromis), tenzij men de registratierechten alvast betaalt. Bovendien dringen de klanten aan omdat men zijn geld wil zien, of omdat men de aangekochte woning zo snel mogelijk wil betrekken, ofwel omdat de vorige woning moet worden ontruimd voor de nieuwe eigenaar, ofwel omdat men zo snel mogelijk de huurpenningen wil opstrijken enz. Weet u wat het resultaat is ? Niemand tevreden en verzuring!
Tot onze verbazing luchtte de notaris zijn hart, want zijn deontologische code voorziet niet in een dergelijke procedure. Hij was gelanceerd. Het gaat allemaal digitaal en we hebben daar minder controle over. De medewerkers bereiden alles voor, maar zij zijn de zwakke schakel zoals in elk contactberoep. De stijl van het huis is alles grondig nakijken tot in detail, maar dat kunnen we niet meer door de hoeveelheid akten die op ons af komt. Zodoende riskeer je fouten. En contacten leggen is er evenmin op vooruit gegaan. Bel uw bankier en u krijgt hem twee weken niet te pakken. In ons beroep is dat contact uiteraard belangrijk. Je krijgt een automatisch riedeltje te horen en de boodschap dat antwoorden op de meestgestelde vragen op de website staan en dat uw oproep kan worden opgenomen. Vertraging van het dossier, elke keer weer.
We dachten, hij houdt niet meer op. Ik wilde hem alvast een kop koffie aanbieden, maar ja, wij waren te gast in zijn notariaat, dat zou de perken van onze bevoegdheid te buiten gaan. En dan alle wettelijke verplichtingen, kloeg hij, het is een oerwoud geworden van verklaringen over erfdienstbaarheden, stedenbouwkundige toestand, overstromingsgebied, onroerend erfgoed, stookolietank, bodemattest, natuurdecreet, postinterventiedossier, voor de beantwoording waarvan je afhankelijk bent van het tempo van de diverse bevoegde instanties. We zitten op ons tandvlees.
Hij zweeg, stond op, opende de deur en sprak een afsluitend woord: Het moet allemaal snel gaan, instant koffie. Soms is traagheid een bron van wijsheid! Ik zei u bent een filosoof! Hij glimlachte en toen profiteerde ik even: mag ik deze uitsmijter van u in mijn naam publiceren? Nu lachte hij echt, het mocht, want het zou geen verdere vertraging opleveren.
Daarna, in het restaurant, boomden we door, bij de ongepelde garnalen en de zonnevis want we gunden onszelf ook wat. Het notariaat? Toch nog altijd een elitair, afgeschermd beroep met een zichzelf beschermende deontologie. We meanderden al snel uit naar het grotere plaatje en de bekende ergernis. Niemand heeft nog tijd voor je, je wordt snel onpersoonlijk of net uiterst traag en formeel afgehandeld. Voor het geven van informatie, bijvoorbeeld over het gebruik van je computer of over de functies van je nieuwe auto, is er geen tijd, het staat allemaal in de handleiding of op internet. Trek je plan is de mentaliteit en service na verkoop wordt geadverteerd en vervolgens niet nagekomen door onderaannemers, op wie men de verantwoordelijkheid afschuift. Je kan deze kwalijke evolutie ook prikken op een tijdschaal: het begon met zelf tanken.
Gelukkig was er een heuglijke golf van solidariteit tijdens de corona-crisis, toen duizenden vrijwilligers weer en wind trotseerden om de vaccinatiecentra open te houden en perfect te doen werken. Wat aantoont dat solidariteit de mens van nature eigen is. De samenleving zit dus in ons. Maar de maatschappij leert het ons af, ze leert ons egoïstisch te zijn en in de eerste plaats aan eigenbelang en geld te denken. Daar kan de samenleving niet tegenop. In sommige talen is er maar één woord voor samenleving en maatschappij, het zijn nochtans twee verschillende begrippen. Samenleving is leefwereld, maatschappij is systeem.
Deze maand lag de Nederlandse minister Kaag van Financiën onder vuur, voor het toedekken van een affaire van grensoverschrijdend gedrag in haar partij. Ze draagt nochtans de nieuwe politieke cultuur uit, als ventte ze bloembollen of paling. Want het is maar retoriek, het spel gaat om de knikkers, om de macht. Zij praat over verbinding en inclusie, terwijl de Nederlandse bevolking bijvoorbeeld nog jaren mee afbetaalt aan de avonturen van ABN Amro in de affaire van de Amerikaanse rommelhypotheken. Om de bank voor omvallen te behoeden kocht de Nederlandse Staat de bank in 2008 voor 30 miljard, waarvan vandaag nog 17 miljard openstaat. In 2016 werd 30% van de aandelen naar de beurs gebracht. Maar morele beterschap was er niet. In 2021 kocht ABN Amro een proces tegen witwassen af voor 480 miljoen euro, geen berouw dus. En de burger werd in die jaren geconfronteerd met een niet aflatend beleid van bezuinigingen. Woorden en daden zijn twee volstrekt verschillende werelden. Het systeem houdt zichzelf in stand en de leefwereld (=gemeenschap) is de dupe.
Een buurman ging werken in de logistieke afdeling van een groot bejaardentehuis. Hij stelt vast dat de meerderheid van het verzorgend personeel beperkt tot zeer beperkt Nederlands spreekt en onderling keuvelen ze in vreemde talen, die hem doen denken aan Tjechisch, Congolees en aanverwante toestanden. Met die mensen heb je gewoon weinig contact en al zeker niet informeel. Het zandkasteel van de gemeenschap valt in korrels uiteen. Hij heeft werk en dat is dat.
Maar wel dus de woorden verbinding en inclusie door de megafoon schetteren. Bedoeld voor de burger, die om moet, terwijl politiek, media en industrie ouderwets en egoïstisch hun zakken spekken. Deze uitspraak wordt weggezet als populisme, dat is het helaas niet, zie het voorbeeld van ABN Amro, naast talrijke andere, met de Belgische particratie op kop. Verbinding en inclusie, een schijnheilige vertoning.
Het grootkapitaal scoort megawinsten en wordt daarbij flink geholpen door de Europese Centrale Bank. De burger betaalt de rekening, van alles. Hij zit straks echt op zijn tandvlees.
Herman van Schoten, Schoten, België, 29/04/2022.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten