Het was wekelijks in het nieuws : jongeren die op straat komen tegen de corona-maatregelen en verboden feestjes bijwonen. Ze keerden zich tegen de politie, die pleinen en straten moest schoonvegen en dat niet op een zachtzinnige manier deed. Je ziet het in onze West-Europese landen, het is de emotionele uiting beknot te zijn in elementaire rechten. Betogers voelen zich zwaar verongelijkt. Hun jeugd wordt hen ontstolen, ze pikken het niet langer. Inzet is de grote waarde Vrijheid. Grondwetten in onze landen waarborgen vrijheid, waardoor ons deelcontinent ook uiterst aantrekkelijk is voor vluchtelingen, die in hun thuisland vervolging en politieke en religieuze willekeur hebben ervaren. Hier bij ons ben je vrij ! Net die Grote Waarde is in het geding !
In het tv-nieuws zag en zie je dergelijke manifestaties o.a. in Nederland, maar Frankrijk spant de kroon. Op een weekeinde liefst 284.000 betogers in het hele land. Het zijn niet alleen jongeren, er zitten gilets jaunes tussen ! Daar moest ik even de wenkbrauwen bij fronsen. Want ze kwamen mij tot nu toe sympathiek over ! Door een persoonlijke ervaring, die, zoals vaak, je mening kneedt. We waren vastgereden door hun acties en konden enkele dagen geen kant uit, de toegang tot de autobaan was afgesloten met tractors en ander landbouwgerief. Het gaf gelegenheid tot een gesprek rond een kampvuur, want het was bitter koud om 4 uur in de ochtend. Het waren geen jongeren, die de boel blokkeerden, maar dertigers tot zestigers. Hun klachten betroffen hun achterstelling door de overheid, verzinnebeeld in de gehate figuur Macron. Deze president had de lont aan het vuur gestoken door de aankondiging dat de benzineprijs fors omhoog zou gaan. Op de boerenbuiten kwam het aan als een oorlogsverklaring. Openbaar vervoer is er immers minimaal, de mensen zijn aangewezen op hun Renault of Peugeot. Ten gronde heerste de overtuiging dat het centralistische Parijs de provincie aan haar lot overliet. Een gepensioneerde dame in het midden van de nacht rond het vuur : ik sta hier voor mijn kinderen en kleinkinderen, meneer, of we slagen weet ik niet, maar ik heb geen keus, ook als we de slag verliezen zal ik sterven in het besef dat ik mijn plicht heb gedaan. Het maakte indruk, we voelden mee. En zij met ons, want we mochten door. De gilets jaunes vochten tegen de democratie voor de elite (1), keurig te boek gesteld, nu ervaren op het terrein.
Nu zijn er dus gilets jaunes onder de betogers, ik begrijp er niets van. Het zijn immers geen leeghoofden, waarom dan betogen tegen de corona-maatregelen en tegen de verplichte pass sanitaire ? Laten ze zich op sleeptouw nemen ? Sluiten ze zich aan bij een nationaal protest zoals in Frankrijk om de haverklap gebeurt ? Want Fransen betogen graag. Om de zoveel tijd moeten ze zich kunnen manifesteren, hun ventiel openzetten. Het is een nationale sport.
Daarmee kan je wel wat duiden over het Franse karakter, maar de grond van de zaak is nog niet aan bod gekomen. Waarover beklagen zij zich, de betogers ? Hun elementaire burgerrechten, niet minder ! Macron trekt de teugels aan, hij wil de democratie versmachten en het volk ketenen aan het profitariaat van de politiek-economische elite. Wij en zij !
Wat drijft hen in werkelijkheid ? Wat zit er achter die gescandeerde leuzen over Vrijheid ? Anders gezegd, wat is vrijheid ?
Precies de Fransen kunnen dat haarfijn uitleggen want zij hebben een keur aan filosofen ter beschikking. Jean-Paul Sartre stelde : l’enfer c’est les autres. Het was een sloganeske samenvatting van zijn filosofie van bevrijding en emancipatie. De hel, dat zijn de anderen. Als bedaarde senior zie je dat het een kreet is voor adolescenten. Ik eis mijn vrijheid op en wie mijn vrijheid in de weg staat is mijn vijand ? Is het dat wat de betogers denken ? Zou het zo zijn dat ze geen enkele inperking van hun vrijheid dulden, bijvoorbeeld : ’s nachts lawaai maken in hun woonblok, keihard over de autobaan scheuren, met lawaairadio’s het centrum van het dorp binnenrijden, flesjes en rommel weggooien op de openbare weg, straatmeubilair vernielen ? Want ik doe wat ik wil, ik doe mijn goesting.
Is dat niet het sleutelbegrip ? In Nederland is het Vlaamse woord goesting niet zo bekend, zij zien het als je zin doen. Maar goesting is meer dan dat, het drukt een gemoedstoestand uit : Ik heb goesting in mosselen-friet klinkt overtuigender dan ik heb zin in of ik heb trek in. Bij goesting ruik je als het ware al de mosselen en proef je al de mosselsaus en de zoute friet. Het Vlaamse goesting gaat terug op het Latijnse gustatus = smaak, in het Frans goût. De gustibus et coloribus non est disputandum = over smaak en kleur wordt niet getwist. Vlaanderen heeft er vervolgens het germaans achtervoegsel -ing aan geplakt, zodat je goesting krijgt.
Daar gaat het om ! Het is het onbeperkt inwilligen van je goesting ! Het komt terug in uitdrukkingen als goestingskes kosten geld, hij ging tegen zijn goesting naar school, goesting of niet ge gaat doen wat ik zeg !
Het onbeperkt doen inwilligen van je goesting is jezelf ontdoen van de elementaire laag van beschaving, meegegeven in opvoeding. Zonder zelfbeperking herleidt de mens zich tot een beest. De baby krijst en gaat te keer, hij moet nog gedrild worden. Deze lui gooien dat van zich af. Zij eisen het recht op onbeperkte goesting op ! Goesting zit hen in de genen, het is hun cultuur, de goestingcultuur.
Van vrijheid hebben ze geen notie. Want mijn vrijheid houdt op zodra ze de andere bedreigt. En daarom moet je je pass sanitaire tonen bij het betreden van een restaurant bijvoorbeeld. Deze ongezellige maatregel kan met één pennenstreek naar de prullenmand worden verwezen, als men één maatregel neemt : verplichte vaccinatie. Dat is reeds het geval voor zorgpersoneel, waarom niet voor iedereen ? Verplichte vaccinatie bestaat overigens al ! Het poliovaccin is verplicht en ouders wordt sterk aanbevolen de vaccinatie uit te breiden met een cocktail tegen bijvoorbeeld kroep, klem, kinkhoest, bof, rode hond, mazelen en dergelijke. Je kan er donder op zeggen dat in de nabije toekomst de prik zal worden uitgebreid met een covid-ingrediënt. Zijn de betogers dan ook gekant tegen dergelijke preventieve vaccins ? En tegen de verplichte polioprik ?
Toch een vraagteken. Op zoek naar een geschikte wandelschoen kwamen we in Wijnegem Shopping terecht in een winkel, waar ze hem warempel hadden, het zoeken werd beloond ! De verkoopster, een jong meisje nog, hielp ons voortreffelijk, we maakten een kort praatje. Nee, ze was niet gevaccineerd, maar misschien zou het er toch van moeten komen. We hebben een kinderwens en vaccinatie, ja, is dat gevaarlijk ? Het prille meisje werd plots een volwassen vrouw met hersenen in het hoofd. Ik had geen antwoord.
Los van aanvaardbare redenen, zoals geschetst, moeten ze zich eens bezinnen over de betekenis van vrijheid. Als ze met een ideologische slogan uitpakken, mag je verwachten dat ze weten waarover ze het hebben !
Annelien De Dijn (2) deed er een grondige studie naar. Historisch had vrijheid een politieke betekenis : politiek zelfbestuur, deelname aan verkiezingen en aan wetgevende beraadslagingen. Democratisch gestemde wetten kunnen individuele vrijheden inperken, elementair voorbeeld is het verkeersreglement. Vrijheid wordt ingeperkt in het belang van de samenleving. Het is een maatschappelijke opvatting van vrijheid, grotendeels in combinatie met democratie, een tweelingbegrip als het ware.
Later kwam een individualistische opvatting van vrijheid in zwang, veelal samenvallend met toegenomen welvaart. Ideaal is de zelfrealisatie. De burger is uitgestegen boven de elementaire overlevingsdrang en wil nu ook zichzelf waarmaken, zijn talenten ontplooien, zijn persoonlijkheid ontwikkelen. Repressie door de overheid moet dan ook evident beperkt worden tot het absoluut minimale, noodzakelijk voor het samenleven. Overheden hebben echter de neiging regels op regels te stapelen. Onze West-Europese landen munten uit door een opeenstapeling van regelgeving. Zodra regelgeving te ver gaat, zodra de bedoeling uit het oog is verloren en regels er zijn om de regels, kan je spreken van surplusrepressie. Er is meer repressie dan nodig. Een Nederlands woord zegt het duidelijk : regelneverij. In mei 1968 kwamen de studenten op straat met o.a. de slogan het is verboden te verbieden ! Zij waren in hoofdzaak nochtans geen anarchisten, maar protesteerden tegen de surplusrepressie van Staat en Kerk.
Is dat wat de betogers drijft ? Neen, want ze protesteren niet tegen de regelneverij op talloze gebieden als belasting, bouwvergunningen, tolpoorten, groene verkeerszones, gescheiden afval, verplicht afspraak maken overal, zover denken ze niet na, ze willen hun goesting kunnen doen, hun instincten onbeperkt botvieren. Dat is beestig gedrag. Ze gedragen zich anti-maatschappelijk, een begrip dat in onbruik is geraakt door de egocultuur. Er bestaan scheldwoorden voor, maar we houden het netjes. Het zijn nochtans zij die de werkelijke vrijheid op de lange baan schuiven door hun anti-maatschappelijk gedrag, waardoor de andere burgers langer dan nodig mondkapjes moeten dragen, afstand houden, handen ontsmetten, omhelzingen en handen schudden vermijden. Bewijs : de nieuw opgenomen corona-patiënten zijn voor 80 tot 90 % niet-gevaccineerden. Misschien hadden ze de gelegenheid nog niet, maar feit is dat ze niet voorzichtig waren. En, o ja, na de invoering van de corona-pas in Frankrijk en Wallonië nam het aantal nieuwe kandidaten voor een eerste prik toe met een factor 5. Zelfs de vermaledijde vaccinatie is goed, als je ermee je goesting kan blijven doen ! Filosoof en jurist Cees Zweistra (3) : het zijn sociaal-terroristen.
Zijn zij de enige schuldigen ? Neen, ook de politiek treft schuld. Men durft de vaccinatie niet opleggen en daarom grijpt men naar de vervelende corona-pas, die je te pas en te onpas moet tonen. Dat is in strijd met de heersende opvatting van tolerantie. Men heeft de grenzen van de tolerantie echter eindeloos uitgerokken om toch maar niemand voor het hoofd te stoten. Veel mag, veel wordt getolereerd, niet alles natuurlijk. Het wordt gezien als een bewijs van liberale vrijheid, de burger is aan zet. Nu de corona-maatregelen grotendeels worden afgebouwd verklaart een deel van de politieke klasse : de vrijheid van de mensen is terug ! Ze onderschrijven dus die populistische opvatting van vrijheid. In werkelijkheid is de algemeen gepreekte en beoefende tolerantie overgegaan in ongeïnteresseerde permissiviteit. Iedereen doet maar een dotje, geen kat die het interesseert, ieder zijn goesting, ieder zijn meug, ieder zijn mening, onderbouwd of niet. De andere kant opkijken is politiek correct ! In de Brusselse gemeente Sint-Gillis noemt de burgemeester de overlast van druggebruikers en dronken burgers folklore, hij wil niet optreden. Wie halt roept, bijvoorbeeld bij treitergedrag op tram of bus, riskeert ineen geslagen te worden. Onze samenleving is niet tolerant, zij is ongeïnteresseerd permissief. De meest schrikbarende uiting daarvan is inderdaad het non-beleid inzake drugs, zowel nationaal als Europees, waarvoor de politiek de andere kant opkijkt (4).
Goestingcultuur, ingebed in de ideologie van permissiviteit, vormen in hun samenhang de bouwstenen van de Nieuwe Decadentie.
Neen dus aan de betogers. Tweedeling van de samenleving ? Op dit punt wel ja, zonder vaccinatie geen begrip.
Noten :
(1): Parenti, M., Democratie voor de elite, EPO, 2008.
(2): Dijn, A.de, Vrijheid. Een woelige geschiedenis, Alfabet, 2021.
(3): Zweistra, C., Waarheidszoekers, Kok, 2021.
(4): Driessen, C., Amsterdam is het hoofd van de drugsmaffia, Antwerpen de benen, interview burgemeester Antwerpen B. De Wever, De Volkskrant, 30/07/2021.
Herman van Schoten, Schoten, België, 27/09/2021.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten