De Vlaamse opvang van kinderen in kinderdagverblijven kwam negatief in het nieuws. De Vlindertjes in Schoten bleek te worden uitgebaat door een vrouw, veroordeeld voor kindermishandeling. In ‘t Sloeberhuisje in Mariakerke (Gent) overleed een kind van 6 maanden aan hersenletsel. De media sprongen erop: hoe is het mogelijk?
Kind en gezin schorste na klacht de erkenning van De Vlindertjes. De uitbaatster ging in beroep en heropende. Iefke Hendrickx is de bevoegde schepen (=wethouder) van de gemeente Schoten. Zij verklaarde in gesprek te zijn met de uitbaatster en dat de heropening haar had verrast.
Nele Wouters van Kind en Gezin verklaarde over ‘t Sloeberhuisje dat het verblijf werd gevolgd wegens herhaalde klachten. Maar altijd bleef het punt wat te doen als we de wantoestanden niet kunnen bewijzen.
Zowel het in gesprek gaan terwijl de uitbaatster gewoon haar zin blijft doen als het wachten op bewijzen illustreren de aanpak van de overheid. Men hanteert een strikt juridische benadering. Wat niet kan worden bewezen, geniet het voordeel van de twijfel en dus blijft men praten. Dit is ongeloofwaardig. Erkenning is geen contract, onderhandeld tussen partijen, maar slechts de eenzijdige bevestiging dat je voldoet aan voorwaarden van deskundigheid en subsidie. Je kan in beginsel schorsen wanneer je wil en het is vervolgens aan het dagverblijf om in beroep te gaan. De uitbaters zijn geen contractpartij, met wie moet worden onderhandeld.
Een vergelijking. In het Antwerpse uitgaansmilieu wordt geregeld door de burgemeester een café tijdelijk gesloten wegens drugs of andere overlast. Men overlegt niet, men waarschuwt en men handelt. Daarna kan de uitbater naar de rechter stappen.
De indruk heerst dat de overheid zich verbergt achter een juridisch gordijn ipv verantwoordelijkheid op te nemen. Schipperen ipv handelen, het lijkt de politiek wel.
De twee incidenten waren aanleiding voor debatten over de problematiek van de kinderdagverblijven. Op tv pleitte een psychiater voor meer ouderschapsverlof en voor meer soepelheid bij werkgevers om jonge ouders de kans te geven meer bij hun baby te kunnen zijn. De eerste 1.000 dagen immers zijn belangrijk voor ontwikkeling en binding. Allemaal goed wel, maar wat is de praktijk? De overblijvende collega’s moeten het werk overnemen…
Minister Beke liet een proefballonnetje op: waarom het ouderschapsverlof uitsmeren over 12 jaar, terwijl de eerste drie levensjaren de belangrijkste zijn voor deze mooie voorziening? Hij heeft een punt. Maar werd snel teruggefloten door zijn voorzitter Coens. Deze partijvoorzitter verklaarde dat ouderschapsverlof tot 18 jaar zelfs wenselijk is! Want hij spreekt uit ervaring met zijn 4 kinderen! In zijn optiek kan je dus meemaken dat straks een 16-jarige stemrecht krijgt en de ouders extra ouderschapsverlof! Alweer een hoogstandje van politieke idiotie. De waterdragers van de media volgden: Beke blundert opnieuw! Ipv zijn logische argumentatie te belichten. Heeft de man een keer een constructief idee, is het weer niet goed. Je zou inderdaad vermoeden dat de gebeurtenissen aanleiding zouden zijn om het systeem te herdenken. Niet dus, ofschoon beleid in België doorgaans voortkomt uit een acute crisis.
Zweden is het modelland voor kinderopvang. 51% van de Zweedse kinderen jonger dan 3 jaar gaat voltijds naar de opvang, 5 dagen per week. Tussen de leeftijd van 3 en 6 is 97% van de kinderen ingeschreven. Na het zesde levensjaar stopt de kinderopvang. Tot de leeftijd van 3 jaar is de groepsgrootte 6 tot 12 kinderen, daarna en dus tot het zesde levensjaar wordt dat 9 tot 15 kinderen. In de praktijk bedraagt het gemiddelde 5,2 kinderen per begeleider/ster. De kinderopvang wordt förskola genoemd, de lagere school op 6-jarige leeftijd heet grundskola. De förskola is sterk pedagogisch gericht. Er is een plan per kind, dat voorziet in rekenen, taal, natuur, cultuur, beweging, voeding, samenleven, persoonlijke ontwikkeling. Het plan wordt opgesteld met de ouders. Het beginnende kind wordt meteen ondergedompeld in een volledige week opvang, maar de eerste week is er een ouder (vader/moeder/grootouder) permanent bij! De ouders krijgen daarvoor een vergoeding. De kosten lopen uiteen van opvang tot opvang. In Stockholm moet je rekenen op € 135/maand voor het eerste kind, € 90 voor het tweede, € 45 voor het derde en boven de 3 kinderen is het gratis. De Staat betaalt de rest. Natuurlijk, de Zweedse inkomstenbelasting ligt hoog.
Waarom kan dat in Vlaanderen niet? Ten eerste is er geen visie, te wijten aan de politieke mentaliteit van de korte termijn en de voorkeur voor improvisatie. Ten tweede is er een onderliggende reden. In Vlaanderen en in België viert het cliëntelisme hoogtij. Iedereen moet subsidies kunnen krijgen voor van alles en nog wat. Het subsidiesysteem is een oerwoud, waar onderzoekers zich een weg in moeten uithakken, onoverzichtelijk en voor de gekste dingen. Dan kan er van prioriteiten uiteraard geen sprake zijn. Er wordt aan van alles wat gegeven, maar, buiten de sociale wetgeving die inderdaad functioneert, is weinig of niets deugdelijk gefinancierd en georganiseerd. De geld slurpende staatsstructuur en particratie vervolledigen het plaatje van chronisch gebrek aan middelen. Ten derde moeten bestaande voorzieningen kost wat kost in stand worden gehouden, zie uitspraak partijvoorzitter Coens. Aan weinig of niets kan worden geraakt, want dan komen wankele evenwichten in het gedrang. De cultuur van de stilstand. Twee voorbeelden van onaantastbare heilige huisjes: de werkloosheidsvergoeding zonder beperking in duur en de kinderbijslag voor zoveel kinderen als je wil.
Ten slotte een opmerking, die nooit wordt gemaakt en wellicht ook niet mag worden gemaakt: als je een kind wil, moet je dan de consequenties niet erbij nemen? Men dumpt het kind bij grootouders of in crèche en men wil driemaal per jaar op reis en de hobbys blijven uitoefenen. Moet de samenleving daarvoor opdraaien? Goed, dat geldt niet voor iedereen, maar wel voor een flink aantal verwende ouders.
Herman van Schoten, Schoten, België, 02/04/2022.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten