99. ODE AAN HET BIDET.

Heeft u een bidet ?

Als u in het noorden van ons continent woont is de kans klein, als u echter verkast bent naar het zuiden nemen uw kansen toe.

Het is dan ook bij uitstek een culturele aangelegenheid, het geeft identiteit als het ware. Het bidet dient het lichamelijk comfort van de hygiënische mens en is een Franse uitvinding. Het typeert de Franse maniertjes, altijd wat eleganter dan de grove aanpak in het noorden. Promotor van dit sanitaire snufje was Madame de Pompadour, zij wist van wanten en van het bidet. Hoe het wereldwijd aan een opmars begon, daartoe zou een doctoraat een verantwoorde investering van tijd en middelen zijn. Feit is dat de Japanners er altijd hoog mee op liepen en qua technologische vernieuwing snel voorop lagen, zie foto :

Natuurlijk, die nieuwe techniek gaat ten koste van het kunstzinnig aspect van het oorspronkelijk ontwerp, zie foto’s :

Al die Japanse toeters en bellen heb je natuurlijk niet nodig voor het soigneren van je weke delen. Technologische vernieuwing in deze is trouwens als de overbodige gadgets in de auto, techniek om de techniek. Nederlandse handige jongens verzinnen vergezochte argumenten voor hun nieuwe speeltje, de douche-wc ! Dat ingewikkelde geval is voorzien van een verwarmde toiletbril, van massageknoppen en van een sproeifunctie. Dit bijkomend gemak rijdt zichzelf vast in complicaties en verwarring voor de niet ingewijde.

Bij het sanitaire thema past beschaafde sereniteit, vormgegeven in een kunstzinnig Frans dessin. Onze huidige ontwerpen daarentegen zijn in de regel van wit porselein; ze strelen wel de poep maar niet het gemoed.

Terug naar de geschiedenis. Spanjaarden en Portugezen zijn de Fransen enthousiast gevolgd, wat normaal niet in hun aard ligt. Portugese hoteluitbaters met weinig ruimte vonden zelfs het bidet op wieltjes uit. De Fransen hebben het echter laten liggen. Eerst speelde een moreel bezwaar, het bidet werd aanzien als een contraceptieve praktijk van vrouwen van lichte zeden. Na de tweede wereldoorlog dook een ernstige hinderpaal op : de verkleinende afmetingen van de stedelijke badkamer. Nochtans eisten rijke Arabieren, op doorreis in Parijs, een bidet in hun hotel. Het is bekend dat zij intieme hygiëne op hoge prijs stellen. 

In Italië wordt een nieuw gebouw pas vrijgegeven voor bewoning na keuring van het bidet. In Marokko heb je nog oude huizen met ouderwets bidet, bij nieuwe woningen neemt het gebruik af. In Engeland en Polen, om maar twee vooruitstrevende naties te noemen, is het gereedschap onbekend en ook in Brazilië verdwijnt het meer en meer. Thailand bekommert zich om de toerist en heeft zelfs een you tube filmpje over deze delicate kwestie : how to use bidet sprayer toilets ? Op de Franse boerenbuiten, waar meer ruimte is, staat het bidet nog pal. Een Nederlands koppel, niet vertrouwd met de Franse taal noch met het bidet, opende een B+B zonder bidets, wat hen de verontwaardiging van de buren opleverde, toen die het gebrek vaststelden bij een feestelijk kennismakingsbezoek. Jaja, onbesuisde ik-vertrekkers willen nog wel eens blind blijven voor subtiele lokale geplogenheden. Tot zover mijn sporadisch historisch overzicht, bij gebrek aan een gedegen studie ter zake. Aan getuigenissen uit de eerste hand echter geen gebrek :

-ik acht het bidet 1000 x hygiënischer dan het sproeitoilet (Nayara);

-intieme schoonmaak is fundamenteel (Edith) ;

-ik kan niet leven zonder bidet (Gisèle);

-de vreemdeling die zich het bidet eigen maakt, moet worden beschouwd als geïntegreerd (Marine).

Het is duidelijk, het bidet maakt deel uit van onze identiteit en cultuur, zowel door haar geschiedenis, haar wereldwijde verspreiding als door haar voortbestaan tot op de dag van vandaag. Je zou zelfs durven gewagen van een wetmatigheid : hoe meer het bidet is ingeburgerd, hoe beschaafder een bevolking.

Eens kijken of hiervan bevestiging kan worden gevonden in literatuur en muziek. Een Frans kinderliedje gaat als volgt :

à cheval sur mon bidet

quand il trotte, il est parfait

au pas, au pas, au pas

au trot, au trot, au trot

au galop, au galop, au galop !

Maar, gaat het hier over het bidet, de schommelstoel of het Bretoense trekpaard ? 

Gedichten over het bidet zijn dan weer schaars. Zelfs gepatenteerde vertegenwoordigers van het meer scabreuze genre als Carlos Drummond de Andrade, André Pieyre de Mandiargues, Pieyre Louijs of nog Pauline Réage kon ik niet betrappen op een liefdesverklaring voor dit verfijnd gerief. In het Nederlands taalgebied dacht ik meteen aan Gerrit Komrij, gezien diens onvolprezen meesterwerk Komrij’s Kakafonie, waarin ik echter ben blijven steken, verstropt als het ware in, nu ja. Jan Cremer misschien of Jan Wolkers ? Maar nee, zoveel subtiliteit is aan hen niet besteed.

Daar de kloosterarchieven voor mij gesloten bleven, zocht ik uiteindelijk in arren moede mijn toevlucht tot het darknet. Mijn naspeuringen werden echter abrupt afgebroken door de botte mededeling : u heeft geen toegang tot dit net. Daar sta je dan, zonder subsidie en zonder crimineel netwerk. Ik reconstrueerde in ijltempo enkele fragmenten uit het hoofd, zette over in gefatsoeneerd Nederlands en vulde de open gaten in. Het resultaat wil ik u niet onthouden en ik reken erop dat u het verschuldigde auteursrecht welwillend zal willen overschrijven op mijn bitcoinrekening.  

Welaan dan, het gaat als volgt :

Ode aan het bidet :

nee, geen parkeerplek voor schoen of vuile was

en evenmin voor de weekeindtas

al evenmin een slaapplek voor het hondje

maar verwenplek voor het kontje

wat edel is verdient bijzondere status

dus ook de tere aangelanden van de anus

daarom is het gemaakt van porselein

dat vindt het kontje fijn

ook voeten worden graag verwend

het wordt er ook voor aangewend

helaas zijn natte doekjes populair

maar voor de riolering niet zo fair

de gebruiksaanwijzing is te vaag

daarom een wedstrijdvraag

zit je te paard of andersom ?

dat verschilt per vorstendom

warm of koud is niet de juiste ouverture

want lauw is de beste procedure

hetero, bi of janet

voor ieders poep een heus verwenpakket

het staat soms echt wel in de weg

maar kijk er is een uitweg

het mobiele bidet op wieltjes

is er immers voor alle zieltjes

noorderlingen weten er geen raad mee

en gebruiken liever de plee

dat is een groot mysterie

zelfs op het bevoegde ministerie

want het verbruikt weinig water

een oplossing dus zonder politiek theater

de aanwending is niet acrobatisch

maar integendeel democratisch

want op het bidet is iedereen gelijk

van Schilderswijk tot Soestdijk

voor zuiderlingen is het geen bagatel

en verplicht in elk hotel

het is bij wet een instituut

een regelrecht beschavingsattribuut

françois mitterrand moest er in maastricht voor pleiten

voor beschaving moet je altijd strijden

het is bekend van farao tot dzengis khan

zelfs de chinezen willen eraan

het is universeel, zowel historisch als cultureel

maar zonder belastingvoordeel

het is als de spiegel aan de wand

die andere galante trawant

waarom de media het verzwijgen

want we zijn toch proper op ons eigen ?

het is hoogsthygiënisch gerief

en verdient dan ook een superlatief

hierbij dus een oproep :

verwennen maar die edele poep

zoals geweten onbekend is onbemind

begin er dus aan bij het kind.

Zo. Nu nog even op muziek zetten en Studio Brussel bellen.

Herman van Schoten, Lagos, Portugal, 01/02/2018.

alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.