De code van mijn identiteitskaart werkte niet, waardoor ik niet binnen kon in websites waarvoor je dat identiteitsbewijs nodig hebt. Belletje naar de gemeente en afspraak gemaakt. Om niet te laat te komen gezien mogelijke verkeersdrukte meld ik mij 13 minuten te vroeg. Je moet dan wat gegevens intikken op het schermpje van een zuil en daar verschijnt de melding u bent te vroeg. Meld u aan de balie. Dat doe ik, ze zullen me oproepen als het mijn beurt is. Ik zet mij neer op een van de drie stoelen en begin een gesprekje met een dame, die eveneens wachtende is. De notaris had me gezegd dat ik mijn pas moest laten veranderen, komt ze los. Dus kwam ik naar hier, een afspraak maken, ik wist dat niet. Ja maar, had ze onbegrijpend gereageerd, een afspraak, waarom, ik ben hier nu! Toch moest ze een afspraak maken. Ze krijgt het nummer en belt met haar gsm en krijgt iemand aan de lijn op een of ander kantoor in hetzelfde gemeentehuis. Een afspraak over twee dagen, dat kon. Ja maar, ik ben hier nu, protesteerde de dame nogmaals, ik zit in de hal! Met enige moeite kreeg ze het zover dat iemand naar ze toe zou komen en terwijl ze mij de uitleg doet, verschijnt een ambtenaar en neemt haar mee naar een kantoortje.
Nu is het mijn beurt. Ik krijg een volgnummer en word verwezen naar een wachtkamer, waar op een groot scherm het nummer verschijnt, dat aan de beurt is. Ik zet me maar weer neer. Een oudere dame taxeert me en besluit dat ik geschikt ben voor haar vertrouwen: we tellen niet meer mee meneer, ze behandelen ons als schapen! Dat klopt! Op de website van de gemeente staat te lezen dat je best alles digitaal regelt. En dan, letterlijk: Indien je niet anders kan, ga je naar het onthaal van het gemeentehuis (Verbertstraat 3) of het onthaal van het OCMW (Verbertstraat 27). De onthaalmedewerker zal je dan helpen om een afspraak te maken. Eén, dat klopt niet want de dame zonder afspraak moest eerst zelf bellen en twee, wat is me dat voor taal: indien je niet anders kan! Dan ben je dus een sukkelaar en allee, vooruit, kom dan toch maar, we zullen die onvolwaardigen ook wel helpen. Het is ergerlijk.
Het is mijn beurt. De ambtenaar helpt me er snel uit. Waarom moet die code die uit Brussel komt nog worden geactiveerd, vraag ik. Anders is ze niet actief meneer!, luidt het logische antwoord. Krijgt u hier wel meer mensen die dat niet weten of niet kunnen? O meneer, elke dag, jong en oud! Mijn ouders kunnen het ook niet!
Dat is dan mijn gemeente Schoten, waar ik al tientallen jaren belasting betaal. Als inwoner word je weggezet als je digitaal niet mee kan. Maar veel jongeren kunnen het blijkbaar evenmin, getuige die ambtenaar! Wat is me dat toch een idiotie?! Klantgerichtheid, dienstverlening, ho maar. En de vermoedelijke oorzaak: bezuiniging? Zou het? Al dat digitaal gedoe kost minstens het loon van een tweetal ambtenaren, ik doe maar een gok, het zal wellicht nog veel meer zijn. Je houdt er het gevoel aan over dat je niet meer meetelt, sommigen wellicht dat ze overbodig zijn.
Dat gevoel wordt levendig vertolkt door een oude baas, die, naast mij rechtstaand op de tram, zijn ergernis kwijt moet. Ze spreken over vergrijzing meneer, maar dat is het niet, het is vervreemding! Ik stem niet meer!
Mark Elchardus(1) ziet het ook, hij plaatst de vervreemding in een breder kader, immigratie en klimaat dus. Het gevoel dat de dingen ons overkomen, dat er geen alternatief is, dat we overspoeld worden zonder verweer. Dat zijn de gevoelens die het maatschappelijk zelfvertrouwen ondergraven, de samenleving sluiten en het populisme aanzwengelen. (...) De mensen zijn dat verlammende “het kan niet anders” grondig beu. TINA - there is no alternative - is dood.
Terug thuis probeer ik in te loggen bij COZO. Dat staat voor Collaboratief Zorgplatform. Hier worden medische gegevens uitgewisseld, het is handig. Maar om er binnen te geraken:
-aanmelden met eID kaartlezer;
-aanmelden via itsme;
-aanmelden met beveiligingscode via e-mail;
-aanmelden via mobiele app;
-aanmelden met elektronische identificatiemiddel erkend op Europees niveau.
Je wordt er dol van. Bovendien die naam: collaboratief zorgplatform. Collaboratie is: samenwerking met de vijand. Voor alle zekerheid even gebeld. Nee meneer, Duitsland heeft met ons niets te maken! Deze vraag hebben we nog nooit gehad! Ach ja, dat ik er niet eerder aan dacht, het is gewoon vertaald Frans, alweer, zo doen we dat in Vlaanderen. Maar toch, waarom het moeilijk maken als het ook gemakkelijk kan: Vlaams zorgplatform, afgekort VLAZO. Beter, toch?! Dames en heren Vlaamse bedenkers: koppie koppie gebruiken!
Nu roept een buurman mijn hulp in. Hij moet een vragenlijst invullen van een ziekenhuis, in aanloop naar een operatie. Ze vragen hem een dossier te openen op mijn.zas.be. Dat kent hij niet en dat kan hij niet. Hoe deed hij het dan vroeger? Zijn kinderen deden het maar die zijn op vakantie. Of hij al eerder medische dossiers heeft laten aanmaken? Na enig doorvragen blijkt dat hij een medisch dossier heeft bij de huisarts, ook nog bij COZO, bij Helena en nu moet er alweer een nieuw medisch dossier komen voor dat ziekenhuis op alweer een andere website. Ik probeer het met de kaartlezer maar na een kwartier geef ik het op, het lukt mij niet. Weet je wat, zeg ik, bel ze op en leg het probleem uit. Als ze het zo ingewikkeld maken, dat ze het dan zelf oplossen! De volgende dag belt de man me op. Ze hebben hem aan de telefoon een afspraak gegeven want veel mensen kunnen er niet aan uit, het is een nieuw systeem en het werkt nog niet goed! En o ja, het telefoonnummer dat hij kreeg was niet het juiste, de tweede keer kreeg hij het rechtstreeks nummer van de dienst in kwestie!
Digitale dienstbaarheid? De klant moet zich aanpassen aan de organisatie, die de wet stelt en bovendien een digitaal platform heeft laten ontwikkelen dat te ingewikkeld is. Mag niet verwonderen, de beste it-knapen zitten in multinationale ondernemingen, die hun beste diensten aanbieden voor wie betaalt! Gebruiksgemak staat overigen niet in hun woordenboek. In Nederland slaan ze helemaal door: de digitale huisarts!
Bij de federale overheid kon je, naar aanleiding van de explosie van de energieprijzen, een energiecheque aanvragen. Bij voorkeur digitaal, anders wordt het nog ingewikkelder. De eerste aanvraag betrof de periode november en december 2022, waarvoor je een premie krijgt van € 61/maand voor elektriciteit en van € 135/gas, in totaal voor twee maanden € 392. Voor de periode januari-maart 2023 is de premie per maand hetzelfde, in totaal voor drie maanden € 588. Periode 1 en 2 opgeteld: € 980. Bij aanvraag krijg je een bevestiging per mail of per post. Nu komt het. Het document dat moet worden ingevuld is verschillend opgesteld voor de eerste en de tweede periode! Als om je op een verkeerd spoor te zetten! Het lukte mij buiten verwachting meteen, maar vele mensen blijken het niet te kunnen. Misschien even vragen aan Vincent Van Quickenborne, nu minister van Justitie, maar in een vorig leven staatssecretaris van Administratieve Vereenvoudiging! Zou hij het kunnen?
Ik heb de oplossing! Ik schaf mij een wandelende robot aan en die neem ik mee, naar ziekenhuizen en overheidsdiensten!
Een ander probleem. Een hoofdingenieur bij de overheid wordt geconfronteerd met een verhuizing van zijn dienst naar een andere locatie. Wat doen we met het archief? De directeur is van mening dat al die oude dossiers moeten gedigitaliseerd worden, maar daartoe ontbreekt de tijd. In een crisisvergadering duikt nog een ander probleem op. Hoe worden de mails van het personeel bijgehouden? De een sorteert alles per dossier, per werf dus. Een ander sorteert alles per aannemer, een derde houdt zijn mails gewoon chronologisch bij. Kortom, er zit geen lijn in. Als nu iemand met pensioen gaat of vertrekt, wat moet er dan gebeuren? Ze stellen vast dat er dan een schat aan gegevens verloren gaat. Bij nieuwe werken zal het over pakweg 10 jaar moeilijk zijn om uit te vissen waar het dossier in kwestie precies te vinden is, als het nog te vinden is. Besluit: men informatiseert overijld en is zich nauwelijks bewust van de noodzaak aan een eenduidig informatiesysteem, alles is gericht op het informaticasysteem. Niet direct erg dienstbaar voor toekomstige ingrepen op een werf. De overheid schiet zichzelf in de voet. De oplossing kan je raden: inschakelen van studiebureaus, die vanaf nul beginnen.
Mijn computers doen het niet meer zo goed. Een professioneel deskundige: hoe oud zijn ze? Zeven jaar, ja, dan begint het! Krijgt u nog updates van het besturingssysteem? Alleen van Monterey? Dus het nieuwste krijgt u niet meer, Ventura? Ja, dan willen ze dat u overschakelt!
Ik kan weliswaar nog wel even verder, maar de systeemfouten vallen op, het is geen pretje meer, al zeker niet voor mijn artikelen. Opgeteld bij de capriolen van blogspot is het soms een hele toer om een artikel op het net te krijgen. Ook de batterij van de laptop loopt op de laatste benen, ik laat de stroom maar constant ingeschakeld. Toch maar even gekeken naar de aanbiedingen. Heb ik nog een dure desktop nodig? Wat blijkt, soms is die desktop goedkoper dan de laptop! En een desktop heeft geen batterij, dat is een voordeel! Toch maar opnieuw een desktop èn een laptop, of alleen een laptop? Als ik ze beide zou kopen plus een nieuwe laserprinter want ook die heeft kuren, dan ben ik het geld voor een comfortabele vakantie kwijt! Straks begeeft mijn gsm het ook nog want die is al twee jaar oud. En Chinees mag niet meer, drijven ze me naar een iphone, compatibel met mijn Mac-computers, dat wel.
Veiligheid op het web! Deskundigen spreken elkaar tegen. Er lijkt een consensus over de aanname dat Mac-computers veiliger zijn dan Windows-exemplaren. Maar de een beweert bij hoog en laag dat de Mac volkomen veilig is, de ander zweert bij extra beveiliging. Wie heeft gelijk? Wachtwoorden moeten geregeld worden veranderd, een hele klus als je veel wachtwoorden hebt. Als gebruiker zweef je in het onbekende. Een man uit de bankwereld, die ik op een receptie ontmoette - waar mag ik u situeren?! - blijft erbij dat geen enkele bankverrichting veilig is. Wat moet je?
Ik vertelde de bankenman over een probleem. De digitalisering van bankdiensten heeft af en toe een merkwaardig gevolg. Stel, je vertegenwoordigt een gemeenschap van mede-eigenaars. Dan kon je in het analoge tijdperk afspreken dat twee handtekeningen vereist zijn boven een bepaald bedrag. Dat kan nu niet meer. De bank kent één vertegenwoordiger en een tweede handtekening is onmogelijk. Je kan ook moeilijk om een tweede digipas of kastje vragen want de syndicus vertegenwoordigt in zijn eentje de gemeenschap in rechte en een tweede voorziening zou met zich meebrengen dat een tweede persoon uitgaven kan doen, wat natuurlijk niet kan. Dat twee handtekeningen vroeger een veelvuldig gebruik was, betekende iets, het was een uitdrukking van nagestreefde veiligheid. Nu kan een syndicus ongezien met het spaargeld gaan lopen. Waardoor je moet beseffen dat het spaarfonds onder een professionele syndicus best laag wordt gehouden.
En dan de kolonisering van ons brein, die uitgaat van algoritmen. Artificiële intelligentie stuurt, op jouw profiel geselecteerde, reclame op je af en selecteert eveneens politieke thema’s, bijvoorbeeld de eendimensionale retoriek over het klimaat waarmee je brein bestormd wordt. Artificiële intelligentie is een instrument van de dominante ideologie, van de afleidings- en de vermaakindustrie.Vroeger zei de pastoor op welke partij je moest stemmen, straks doet artificiële intelligentie dat.
De computer heeft gemak gebracht en de wereld voor je geopend in je eigen huis. Maar wat een keiharde business. Spotgoedkoop produceren in China, Vietnam of India en hier peperduur verkopen. Het moeten mega-winsten opleveren, voor minder doen die Amerikanen het niet. Ze melken je uit. Het is maffia.
Vroeger had je religieuze dictatuur, vandaag is het multiculturele, groene en digitale dictatuur. De overheden en de commercie dwingen de burger om mee te doen met de digitale gekte. Zonder nummer en de juiste code kom je er niet in. Artificiële intelligentie bedreigt het zelfstandig denken. Bij de overheid ontbreken regels over de opslag van informatie. Bij de burger groeit ongenoegen over het gebrek aan dienstbaarheid. We tellen niet mee meneer!
Sommige gemeenten kennen subsidie voor het organiseren van een buurtfeestje. Tegelijk schaft men alle contact met instanties af: als het niet anders kan… Ouderwetse spreekuren bevorderen contact en samenhang, toch?!
Bij welke partij zal ik mij beklagen, extreem links of extreem rechts? Want zo reageert de burger in het stemhokje. Behalve mijn buurman op de tram, die heeft het helemaal gehad met de politiek.
Hoe zou dat toch komen?
Noot:
(1): Elchardus, M., Vrijheid Veiligheid, Ertsberg, 2023.
Herman van Schoten, Schoten, België, 25/06/2023.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten