Niet-gedocumenteerd, zo noemt men in Nederland een categorie mensen, die met niets in regel zijn en daarom ook zijn uitgesloten van voorzieningen, recht op arbeid, deelname aan het maatschappelijk leven en van de coronaspuit. In België noemt men deze mensen illegalen. Ze zijn met velen en houden zich in stand met zwarte baantjes in de huishoudhulp, de bouw, de horeca, de criminaliteit en de prostitutie.
Om altijd met alles in regel te zijn, heb je nogal wat paperassen nodig : een identiteitskaart of paspoort, een rijksregisternummer of burgerservicenummer, een officieel domicilie, een aansluitingsnummer van het ziekenfonds, verzekeringspolissen, rijbewijs, een corona-paspoort. Alles bij elkaar een administratieve voorraad, die je best goed opslaat want levensbelangrijk. Eens deze zaken geregeld zijn, is het makkelijk ze in regel te houden. Maar als dat niet zo is, leef je onder constante dreiging van geen inkomen, geen school, uitzetting. Om in deze georganiseerde maatschappij mee te mogen tellen, moet je een Nummer zijn en dan gaan de deuren open, waardoor je naar binnen kan. Wat niet hetzelfde is als alle deuren, want een klassenmaatschappij blijven we desondanks toch, ons kent ons is van alle tijden.
Grote steden trekken iedereen aan, legalen en illegalen. Die laatsten rekenen erop hopen dat er hier en daar wat kruimels van de tafel vallen. Ze overleven en dat trekt weer nieuwkomers aan. Hun toestand is schrijnend.
Als je persoonlijk met deze mensen wordt geconfronteerd, raakt dat een gevoelige snaar, je bent geschokt en je wil helpen. Dat zie je ook geregeld gebeuren. Mensen komen op straat voor een jongere, die hier al zijn halve leven verblijft en dreigt te worden teruggestuurd. In Nederland werd onlangs een politie-eenheid, die enkele Syriërs kwam oppakken, belegerd. Ter vermijding van een rel werden ze vrijgelaten. De bevolking reageert emotioneel als ze de betrokkenen kent.
Slechte mensen maken er misbruik van, bijvoorbeeld het illegaal onderverhuren van een sociale woning voor € 1.800, die dan weer verder wordt onderverhuurd om de maandelijkse huursom bij elkaar te krijgen. Of werkgevers, die de massa bereidwilligen uitbuiten, zoals op de Spaanse plantages van fruit en groenten. Je hoeft geen ideologische woorden als slaaf of lijfeigene in de mond te nemen om te beseffen hoe onmenselijk het is. In de supermarkt mijden wij systematisch groenten en fruit uit Spanje, maar dat is meer om onszelf vrij te pleiten dan dat het effect heeft.
Als je geboren wordt in een gedocumenteerd gezin heb je geluk. Het leven lacht je toe, mits je je beste beentje voorzet om vooruit te komen. Als je wordt geboren in een niet-gedocumenteerd gezin heb je geen Nummer en dus pech. Dan kan je verwachten dat je onderwijs mag volgen tot je meerderjarigheid en dat je maatschappelijk leven dan eindigt. Tenzij je trouwt met een Belg of Nederlander.
Het probleem heeft een emotionele kant, die de bevolking telkens weer even raakt. Er is ook een rationele kant. Vormen ze een bedreiging voor de veiligheid en het zorgsysteem ? Waarom worden ze niet teruggestuurd ? Hebben we ze nodig ? Moeten ze niet dwingend worden geïntegreerd ?
In Amsterdam alleen al zouden 15.000 niet-gedocumenteerde Brazilianen rondlopen. Bij het begin van de financiële crisis verdween een aanzienlijk contingent Brazilianen van de badplaatsen van Caparica, onder Lissabon. Zijn zij versast naar Amsterdam ? Uiteraard trekt deze stad, net als alle grote steden, nog hopen andere nationaliteiten aan. Schoonmaak bij particulieren is een belangrijke bron van inkomsten, uiteraard in het zwart en dus zonder sociale rechten. Voormalig Eurocommissaris Neelie Kroes had een werkvrouw in het zwart; toen het uitlekte was er weinig ophef over, het is nu eenmaal zo, normaal dus. Corona maakte dat vele particulieren hun hulp opzegden. Een formeel vangnet ontbreekt, ze bestaan niet voor de overheidsadministratie. Vrijwilligers springen bij en lenigen de hoogste nood door de organisatie van een voedselbank. Maar ook onderwijsbegeleiding wordt door vrijwilligers aangeboden. Alles buiten het officiële circuit om. Deze vrijwilligers zijn engelen, die onbedoeld het systeem mee in stand houden. Corona maakte duidelijk dat er ook een gezondheidsprobleem is : deze mensen komen officieel niet in aanmerking voor vaccinatie want ze bestaan niet.
Je moet geen wollige Gutmensch zijn om te beseffen dat deze toestand onhoudbaar is. Twee visies staan tegenover elkaar. De ene zet in op systematisch terugsturen en op het deels sluiten van de toegang tot het land. Immers, deze mensen zijn afgesneden van hun familie in het thuisland en hebben hier geen perspectief. Strikt juridisch gezien mogen ze hier niet zijn. Bovendien wordt onze verzorgingsstaat erdoor ondergraven. Ons sociaal systeem kan niet overleven met een aanzienlijk percentage van mensen, die niet bijdragen, maar er wel een beroep op doen. Deze opvatting wordt samengebald in de slogan Grenzen toe !
Een andere visie is legaliseren van wie hier al is of van de invoering van jaarlijkse quota. Zo worden onze elementaire en onderbetaalde baantjes opgevuld, waarvoor de gedocumenteerde burger de neus ophaalt. Bovendien maakt de blanke te weinig kinderen, zodat import noodzakelijk is. Dat is de realiteit onder die humane praatjes over de Rechten van de Mens. Men haalt er ook nog een anarchistisch beginsel bij : wat is een land ? Een land is, zoals het woord aangeeft, een lap grond. Met welk recht wordt dat land afgepaald, van grenzen en van een vlag voorzien, verdedigd ? Is de mens zoals het wild dier, dat zijn territorium afbakent met reukvlaggen ? Beschaving is net dat niet te doen. De slogan is hier Open grenzen !
Italiaans eerste minister Draghi ziet de vluchtelingenstroom uit Noord-Afrika weer toenemen en wil de kwestie op de agenda van de Europese Raad van 24 en 25 juni 2021. Fransen en Duitsers remmen af omdat ze voor nationale verkiezingen staan, de Duitsers dit jaar nog en de Fransen kiezen een nieuwe president in het voorjaar van 2022. Het is uiteraard korte-termijn-denken, onvermijdelijk als je niet naar de kern van de zaak gaat.
Het gaat al veel langer mis met onze West-Europese cultuur dan sinds de komst van exotische en/of religieuze nieuwkomers. Wereldwijde migratie is een onderdeel van de ideologie van globalisering. Dat is een dwingend economisch evangelie. Wereldwijde afzet van producten van multinationale ondernemingen veronderstelt gelijkgestreken consumenten, gelijkgestreken ideeën èn wereldwijde mobiliteit. Het begon na de tweede wereldoorlog, met het Marshallplan en de Amerikaanse consumptiecultuur. De politiek applaudisseerde want de welvaart nam sprongsgewijs toe en de burger leerde dat consumeren best fijn is. Naast dat historisch grote voordeel kwam er tevens een groot nadeel mee de oceaan over, dat fors aan invloed won na de val van de Berlijnse Muur. Denken en debat waren overbodig geworden en zelfs schadelijk, want met de definitieve overwinning van het kapitalisme leefden we in een post-ideologische samenleving. Cultuur was er wel, maar in een commerciële jas, het was per slot van rekening ook maar een product, waaraan verdiend kon worden. Er was geen alternatief voor de kapitalistische heilstaat. Fukuyama consacreerde deze pensée unique door het proclameren van het einde van de geschiedenis want het gelukzalige eindstation was bereikt. Wie zou nog een andere mening durven opperen, laat staat oppositie plegen ? Linkse partijen gooiden hun waarden overboord en liepen de liberale agenda achterna. En zo werd de politiek er zich langzaam van bewust dat open grenzen perfect passen in die economisch wenselijke wereldwijde mobiliteit. Gedaan met eigenheid, met lokale culturele gebruiken, met de natie als ultieme band tussen burgers, met de mens als maat der dingen. Verkopen en verdienen, het enige dat telt.
De Europese Grote Waarden vind je nog terug in beginselverklaringen van de Europese Unie en in dikke boeken, maar op het terrein heeft de Amerikaanse ideologie al lang gewonnen. Maar nu ontstond er toch een probleem. We kregen last van die overvloed aan andersculturele nieuwkomers. Ze pasten niet in onze cultuur, trokken de aandacht door hun apartheid, hun religieus fanatisme, hun opvatting over man/vrouw en door de aanslagen, waarover in eigen kring consequent gezwegen werd. Nu kwamen die terzijde geschoven identiteit en cultuur goed van pas om hen zoveel mogelijk te bestrijden en zo mogelijk buiten te houden ! In de Amerikaanse logica zouden we hen moeten verwelkomen, niet uit medemenselijkheid, maar om onze vuile baantjes en karweitjes te doen ! Een onderklasse is er immers altijd geweest, zouden sociologen ons kunnen voorhouden, waarom dan nu niet de import zelf ter hand nemen ? Cynisme van politici, die beweren aan de goede kant van de geschiedenis te staan. Ze voerden in 2000 de snel-Belg-wet in, om de Franstalige demografische kloof in het stemhokje te dempen. Eigenheid en identiteit zijn holle politieke slogans. Tot de tegenpartijen het ongenoegen opvangen en omzetten in tegenmacht. Dan is er plots een probleem.
U ziet, het probleem is allesbehalve eenvoudig en slogans vergroten de kloof tussen identiteitsdenkers en open-grenzen-ideologen. Pragmatici als Antwerps burgemeester Bart De Wever mikken op het beheersen van de instroom en van de ongenoegens aan de twee kanten. Op termijn kan het bluspoeder worden. De progressieve partijen willen niet snappen dat open grenzen leidt tot veralgemeende apartheid. Diversiteit is een maatschappelijke fuik, die de samenleving op korte termijn uiteen doet vallen, op langere termijn kan leiden tot Amerikaanse zwartwit-toestanden, die doen denken aan burgeroorlog.
Globalisering is een feit en veegt de eigenheid weg. Of u zich daarin herkent is voor uzelf relevant, maar niet voor de gevestigde politiek, die zelfs wetgeving op u loslaat om u te temmen. Los daarvan mag u, als u gedocumenteerd bent, de handjes dichtknijpen, want u trok een lotje uit de loterij. Gunt u die niet-gedocumenteerden datzelfde geluk ? En op welke voorwaarden ?
Herman van Schoten, 26/05/2021.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten