Zou het ?!
Marianne Zwagerman verkondigde het op
21/06/2018 in een tv-programma : niemand
is laagopgeleid ! Ze is allergisch aan dat woord omdat er de suggestie van
hoge en lage mensen van uitgaat. Marianne bedoelt het immers goed ! Principieel
is iedereen gelijk, punt ! Ze liet het voormalig Staatssecretaris Sander Dekker,
die dat taboewoord in de mond had genomen, op deze fijnzinnige manier weten : als jij dat nog een keer zegt, zoek ik je op
en hak ik je kop eraf. Nou !
Nu zou ik dat bevlogen Marianne
afraden, gezien de onprettige omstandigheid dat geen enkele
verzekeringsmaatschappij deze opzettelijke en definitieve ingreep wil dekken.
Marianne toch ! Bovendien zullen teruggekeerde jihadi’s haar idealistische daad
als plagiaat beschouwen en plagiaat is verboden.
Hoe komt Marianne daar nu bij ? Zou
ze getroffen zijn door die nieuwe ziekte, die te boek staat als gelijkheidsneurose ? Wat boven het
maaiveld uitsteekt, moet geschoren worden ! Een aandoening die ook in
Scandinavische landen opspeelt : de wet van Jante !
Als jij in de spiegel kijkt en
eerlijk bent, Marianne, dan weet je dat je hoog- en laagopgeleiden hebt zoals
je hoge cultuur hebt en lage cultuur. Je hebt ook dominante cultuur en volgende
cultuur, leidende cultuur en achtergebleven cultuur, opkomende en imploderende
culturen, ontwikkelde culturen en culturen in een ontwikkelingsfase, decadente
cultuur en nieuwe cultuur, elitaire cultuur en volkscultuur. Die begrippen kan
je begrijpen als een afdruk van de werkelijkheid, of ook in morele zin en dat
is helaas bij jou vermoedelijk het geval. Je zou dan ook baat hebben bij een
zomercursus in mijn ontwenningskliniek voor ideologisch ontspoorden, waar ik je
voor een vriendenprijs de basisbeginselen zou bijbrengen van de noties
gelijkheid en gelijkwaardigheid, een vaak dooreen gehaald tweelingbegrip.
Gelijkheid heeft overigens een meervoudige lading, maar nu loop ik al vooruit
op de eerste les. Voor de goede orde Marianne : aanmelding ongewapend.
Het zal toch niet zo wezen dat die
gelijkheidsmanie zich verspreid heeft onder de Nederlandse bevolking ? In dat
geval is er sprake van een gelijkheidsepidemie en moet Nederland collectief in
therapie. Een voorbeeld : een familielid promoveerde en mocht haar diploma in
ontvangst nemen. Maar de docent, die daarmee belast was, deed het op zijn
janboerenfluitjes, informeel en hij had ook nog niet eens fatsoenlijke kleren
aan. Zo van de garage thuis recht naar de diploma-uitreiking. Een feestelijk
drankje kon er evenmin af. Plechtigheid was geheel afwezig, decorum nooit van
gehoord, ritueel onbekend. Gelijkstrijken weet je wel…
Nu heb ik aan gelijkstrijken dezelfde
hekel als aan strijken, ik maan mijn echtgenote dan ook geregeld aan om de
strijk de deur uit te doen. Gelijkstrijken is er een variant op, de plooien
gladstrijken tot het ideaal van Jan Identiek. Leute is daar uiteraard niet bij,
fantasie en creativiteit al evenmin en over stijl praten we niet, kortom, het
is een kaal en treurig schouwspel. Iedereen gelijk is overigens geen
toeristische troef en dat zou Nederlanders toch moeten beseffen! Stel je even
voor dat de Nederlanders echt allemaal op klompen zouden lopen, de toeristen
zouden het snel voor bekeken houden. Een enkele klomp en dan nog bij voorkeur
tijdens de jaarlijkse bloemencorso van Noordwijk naar Haarlem, langs de
Keukenhof, ja, dat natuurlijk wel ! Maar iedereen elke dag, dan zou de pret er
direct af zijn. Iedereen hetzelfde lokt niet.
Die gelijkheidsmanie is dan ook iets
om de draak mee te steken. Wijlen Wim Sonneveld gaf reeds de richting aan in
zijn sketch De Stalmeester. En wijlen
Wim Kan zou er vrolijk zijn kritisch kammetje doorheen halen. Waar blijft dan
toch dat legioen cabaretiers en stand-up-comedians om het aan de kaak te
stellen ? Zijn ze zover nog niet of durven ze niet ? Het is immers een dankbaar
thema want gelijkheid is niet alleen een fictie, maar ook oersaai en
inspiratieloos.
Naar goede Nederlandse gewoonte wordt
ook naar dit fenomeen wetenschappelijk onderzoek verricht. Volgens van de Brink
(1) is het een typisch Nederlandse vorm van egalitarisme, met name in culturele
zin : in Nederland is vanaf de jaren
zestig haast ongemerkt een meer homogene cultuur ontstaan, waarbij bepaalde
waarden en beginselen door een duidelijke meerderheid van de autochtone bevolking
gedeeld worden. Dat geldt met name voor de inrichting van ons privéleven en de
omgangsvormen op het persoonlijk vlak. We erkennen dat er een brede variëteit
aan seksuele voorkeuren, religieuze denkbeelden en culturele identiteiten bestaat
en zijn het er bovendien over eens dat ze allemaal gerespecteerd moeten worden
(…) Vandaar de toenemende ergernis over discriminatie en ongelijke behandeling.
Welnu, dan kan prinses/koningin Máxima wel verklaren dat de Nederlandse identiteit niet bestaat, in de openbare ruimte
bestaat ze wel degelijk : geen onderscheid, geen voorkeursbehandeling, niet
opvallen, iedereen op de fiets. Premier Rutte vindt het allemaal goed : spelen
jullie maar fijn gelijkheid, ik organiseer met de invoering van de zzp-ers de
ongelijkheid…
Is het een tijdelijk verschijnsel,
een hardnekkige rage, waarover men zich later, in een meer ontspannen tijdperk,
verbaasd vrolijk zal maken ? Dat is nog maar de vraag. Het fenomeen is
diepgeworteld. Het heeft te maken met de arrogantie van de macht en de algemene
hekel daaraan, vandaag de dag uitgekristalliseerd in de dwingende consensus : doe maar gewoon. Hoe verschillend men
ook is, vooral in economisch opzicht, in de openbare ruimte doe je of die
verschillen niet bestaan. Het is zoals elkaar met de voornaam aanspreken, ook
al staat er een muur van verschil tussen de sprekers. Ofschoon dus fake is men het er roerend over eens dat
het zo hoort.
Ik betreur deze ontwikkeling. Niet
dat ik voorstander ben van hoge en lage status, het Britse upstairs downstairs acht ook ik verwerpelijk, het Verenigd
Koninkrijk is nog steeds een klassenmaatschappij, raar toch dat Nederland daar
altijd naar opkeek. In Vlaanderen botste ik dan weer op de Vlaamse mentaliteit
van baas en ondergeschikte, waar je in Nederland niet meer mee weg komt, zoals
zelfs Peter Vandermeersch van de NRC moest ondervinden ! En terecht ! Ik
herinner me dat ik, als beginnend werknemer in Nederland, mijn zegje mocht
doen, wat me aangenaam verraste en je werd nog gewaardeerd ook, zodat ik ten
onrechte de indruk kreeg dat ik heel wat voorstelde.
Hoe anders was dat enkele jaren later
in Vlaanderen ! Je mond houden en luisteren naar de baas stond en staat in
Vlaanderen te boek als loyauteit, want
de Nederlandse vertaling van dat Franse woord kent men ook al niet – het staat
notabene zelfs in de Nederlandse tekst van de Belgische grondwet. In mijn
Antwerpse school brak op een gegeven moment de gelijkheidsgedachte door,
Nederland was toen nog gidsland, weet je wel. Bij gelegenheid van een
deliberatie stelde een collega plots voor om de plechtige afroeping van de
resultaten om te gooien. Er zou beter niet meer hiërarchisch worden afgedaald
van de primus naar de laatste van de klas. Alfabetisch afroepen was beter,
gewoon met de vermelding : onderscheiding, voldoening, tweede zit. Positief
ingesteld als ik was meende ik dat voorstel nog te kunnen verbeteren. Ik stelde
voor om elke kwalificatie achterwege te laten en te volstaan met voldoende en
onvoldoende. En vermits die laatste schaars waren, konden we er misschien maar
best ook een voldoende van maken ! Deze constructieve bijdrage werd niet
gesmaakt, het kwam integendeel over als cynisch. Hoe komt het toch dat ik zo
vaak niet begrepen word ? Ik heb nochtans een invloedrijke bondgenoot want Sinterklaas
heeft mijn suggestie overgenomen. Bij zijn jaarlijkse intrede in Antwerpen
verklaart hij steevast : er zijn geen
stoute kinderen dit jaar ! Daarom dat Zwarte Piet geen werk meer heeft, al
die heisa om niets…
Waarom is het streven naar
gelijkheid, anders dan voor de wet, een treurig idee ? Het gaat om verschillen in uiterlijk en gedrag,
die inspireren en uitdagen, om het honoreren van uitmuntendheid, om aansporing,
om beloning, maar even goed om speelse provocatie, om humor, geheimzinnigheid,
opvallen, provoceren, kortom om de “jus” in het samenleven. Jezelf zijn dus en
je talenten botvieren, maar dat wordt tegenwoordig merkwaardigerwijs begrepen
als een gebod waarbij je verwacht wordt net niet op te vallen en maar gewoon en
grijs te doen als iedereen, ook nog in dezelfde afgedragen kleren.
Leve de ongelijkheid ! Een W.F.
Hermans was niet gladgestreken, maar deed het vibreren, een hoogontwikkeld
querulant, heerlijk ! En originele figuren als Pim Fortuyn, Raymond van het
Groenewoud, Thierry Baudet, Guido Belcanto, Etienne Vermeersch, Peter van
Straten, Kamagurka, Jean-Pierre Van Rossem, Jean-Marie Dedecker, de van Rossems
van de tv, om er enkele te noemen, die me ter plekke te binnen schieten. Bij de
katholieken vind je dergelijke figuren niet zo gauw, bij de protestanten weet
ik het niet, bij moslims en joden ? Gelovigen zijn in de regel saai en
humorloos. Neem nu Balkenende, de naam alleen al…
Dat gelijkheidsdenken trekt haar
droevig spoor ook door in de media ! Marianne Zwagerman ! Zij meent dat ze van
vele dingen verstand heeft en dat ze daarvoor moet uitkomen. Wat een pijnlijke
vergissing ! Marianne is qua talent en doorgemaakte ontwikkeling een
gerespecteerd journaliste op het niveau van het weekblad Elle. Marianne, ken je talenten en beperkingen en blijf op dat
niveau ! Want je zelfbedachte titel media-entrepeneur
belooft weinig goeds ! Ga ons op tv toch niet om de oren slaan met
ideologische kreten, op het niveau van een reclameslogan. Schoenmaakster blijf
bij je leest !
Nu is profetische Marianne geen
geïsoleerd verschijnsel. Je hebt tegenwoordig wel vaker praatprogramma’s, waar niet
de te behandelen onderwerpen de inzet zijn, maar de gesprekspartners rond de
tafel. Zo gebeurde het dat Urbanus in een praatprogramma verzeilde en gevraagd
werd naar zijn mening over belastingontwijking- en ontduiking en hij zei met
een brede glimlach dat hij daarvan geen verstand heeft ! Ontwapenend ! Je moet
zien wie je voor je hebt, toch ?! Je moet Jan Boskamp toch geen vragen stellen over
de toestand in Venezuela – tenzij hij er gevoetbald heeft natuurlijk, of André
van Duin over de gevolgen van de brexit voor de Nederlandse export, of Frans
Bauer over de CO2-uitstoot in China. Dat gebeurt dus meer en meer, bekende
figuren die aan zo’n gesprekstafel worden gezet, bij voorkeur onder regie van sneltetterende
Jinek. Ze komen over als ongeletterd omdat het hun leefwereld niet is. Zo kom
je in de verleiding te denken dat ze nergens verstand van hebben, wat hen
onrecht aandoet. Weet dus waarvoor je uitgenodigd wordt ! Eddie Merckx overkwam
het dat hij, na een zoveelste overwinning, bevraagd werd naar de psychologie op
de fiets, hij hijgde nog even na en stamelde euh, arme Eddy ! Omgekeerd nochtans wordt er beter opgelet. Het
komt bijvoorbeeld niet bij programmamakers op om dominee Ruben van Zwieten te
ondervragen over de kansen van de volleyballers op de Olympische Spelen of
Herman Van Rompuy over seksuele onthouding voor een topprestatie.
De conclusie is dan ook dat het
gelijkheidsdenken de debatcultuur naar beneden haalt. Ieders mening is even
interessant, is het ingeslepen gebod, dat van oenen evenzeer als van een
Nobelprijswinnaar ! Welnu : het gelijkstrijken haalt het denken uit het gesprek
en daarmee de basis van de democratie. Met een populair woord : het is
populisme !
Nu zit hier wel een forse adder onder
het gras. Linkse gelijkhebbers zetten andersdenkenden net graag weg als oenen,
onbenul en slechte karakters, die geweerd behoren te worden. Zo bedoel ik het
natuurlijk niet, die doordrammers die decreteren dat er niet mag gediscussieerd worden – zie het hysterische
klimaat-non-debat -. Ze zetten graag een Heras-hekwerkje rond hun Grote Gelijk,
al dan niet met medewerking van Jinek – zie haar afblokken van Thierry Baudet
(2).
Nu is Marianne Zwagerman hardleers.
Ze verklaarde onlangs : ik zie dingen
vaak eerder dan anderen ! Nounou
! Een goeroe ! Een nieuwe sekte
Marianne, is dat niet wat voor jou ?! Nu trek ik je toch even fors aan de oren
: onderscheid moet er zijn, Marianne Zwagerman, omwille van cultuur, omwille
van het onderscheid tussen spreken en lullen, ter verdediging tegen de algemeen
verspreide wancultuur. En omwille van het debat, het vermijden van voorgebakken
consensus, omwille van de democratie en van de “jus” in het samenleven !
Wat mis ik W.F. Hermans en Pim
Fortuyn…Dag Marianne ! Blijf lekker voorop
lopen in jouw media-wereldje maar let eens wat meer op je taal en
omgangsvormen…
Noten :
(1):Brink, G. van den, Waartoe is
Nederland op aarde ?, p. 45, Boom, 2018.
(2):Jinek, tv-praatprogramma, late night talkshow genoemd, 08/02/2019.
Herman van Schoten, Lagos, Portugal,
19/02/2019.
Alle
rechten voorbehouden : vanschotenherman&gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten