Zo is de huwelijkse staat :
De vrouw ziet wat gebeuren gaat,
Terwijl de man die naast haar leeft
Slechts merkt wat zijn beslag al heeft.
Zo luidt een gedicht van Willem Wilmink. Het is raak. De vrouwelijke voelsprieten staan wijd uit terwijl de man zich meer concentreert op het hier en nu. Het is dan ook geen opgeklopte praat van dolle feministen, het graaft dieper. Een geëmancipeerde (ook al een mannelijk woord !) vrouw hoeft geen ijskonijn of seut te zijn, ze is gewoon vrouw. Met een aantrekkelijk kantje, dat wel.
Vandaag de dag zien we extreme acties in het streven naar gelijkheid. Positieve discriminatie, maar het is wèl discriminatie. Je gunt vrouwen natuurlijk een topbaan. Zelfs als ze niet bekwaam zijn, dan gelijken ze op zovele mannen….
Ook extreem is Femen. Vrouwen ondernemen in hun half blootje protestacties. In september 2020 werd een vrouw de toegang geweigerd tot het Musée d’Orsay in Parijs wegens te bloot uitgesneden boezempartij. Femen reageerde met een demonstratie in het museum met ontblote boezem waarop geschilderd : obsceniteit zit in uw ogen ! Sympathiek, zeker. Maar, zou u het van uw dochter moedig vinden als ze daar tussen stond ?
Er is natuurlijk wel reden toe. De alomtegenwoordige reclame bulkt van vrouwelijke uitbuiting. Zo van : mannen zijn de kopers en je spreekt ze best op hun instincten aan. Seks verkoopt, is de slogan in die sector. Zelfs als man stoor je je aan de blote reclame in bijvoorbeeld een bushokje.
Er bestaat feministische poëzie over, bijvoorbeeld dit gedicht van een zekere Ulrike :
Wat is een echte feminist ?
Als ik dat nu eens wist.
Gelijkheid tussen man en vrouw,
Of ben ik echt meer waard dan jou ?
Daders zijn mannen,
Slachtoffers de vrouwen.
Dit is hoe men het ziet.
Een ander beeld hebben we niet.
Hoever mag er worden gestreden
Voor vrouwelijke vrijheden ?
En mogen we dan de mannen vergeten,
Die in dezelfde situaties hebben gezeten ?
We moeten de kansen grijpen
Om te strijden
Zowel voor man als vrouw,
Niet enkel voor jou.
Omgekeerd is het tegenwoordig voor mannen niet gemakkelijk zich gelijkwaardig te gedragen. Hoffelijk gedrag bijvoorbeeld, stelt ze dat op prijs ? Het autoportier openhouden, haar stoel in het restaurant aanschuiven ? Bij Blind Dates stelt de man doorgaans voor het etentje te betalen, wat door vrijwel alle vrouwelijke deelnemers aanvaard wordt. In het tv-nieuws is het tegenwoordig mode om toevallige voorbijgangers even voor de camera te halen. Wat vindt u van de verplichte sluiting van winkels, gaat u op vakantie in coronatijd, denkt u dat kinderen de besmetting doorgeven, hoe viert u kerstmis ? Doorgaans antwoordt de man, de vrouw kijkt zwijgend toe en soms ook naar hem op.
Man-vrouwrelaties hebben een nieuw evenwicht nodig, of beter gezegd, eindelijk een evenwicht. Gelijkheid is daarbij een mogelijkheid maar geen gebod, gelijkwaardigheid wel. Er zijn beroepen en vaardigheden die eerder in de vaardigheidssfeer van vrouwen of mannen liggen. Misschien speelt opvoeding en traditie een rol in, maar het is wel zo. Al bewijzen de Lady Truckers hun gelijkheid op een niet zo zachtzinnig terrein en is mijn Turkse kleermaker een topper in zijn vak. Een vrouw zei me : geef mij maar een mannelijke dokter, die vrouwen zijn met te veel andere dingen bezig, huishouden en kinderen. Haar oordeel is dat een vrouw zich onmogelijk op dezelfde manier op een taak kan concentreren als een man, tenzij het een manwijf is. In Nederland werken vrouwen massaal deeltijds, huismannen zijn dan weer zwaar in de minderheid. Gelijkheid mag geen fetisj zijn, het is ook alleen maar in juridische zin zo bedoeld : gelijkheid voor de wet. Dat wordt wel eens vergeten.
Over het huwelijk is zeer veel geschreven. De westerse variant is gebouwd op de levenslange relatie van één vrouw met één man en uit die verbintenis komen kinderen voort. Je kan gewoon besluiten dat het huwelijk de enige of belangrijkste relatievorm was om de afkomst, de veiligheid, het welzijn van de kinderen en de erfenis van het gezinsfortuin te verzekeren. Vaak is betoogd dat de mens niet eenkennig is van natuur, dat meerdere relaties meer in zijn aard liggen. Er zijn culturen waarin deze stelling wordt gevolgd, doorgaans in het voordeel van de man. Bekend voorbeeld is de moslim, die van zijn godsdienst 4 vrouwen mag hebben, maar hij moet ze dan wel onderhouden. Omgekeerd komt het minder voor, maar er zijn voorbeelden van veelmannerij, doorgaans een vrouw die trouwt met verschillende broers, naar het schijnt in straatarme uithoeken van China. Uit maatschappelijk belang moeten dergelijke verbintenissen niet worden aangemoedigd. Het gevolg immers kan zijn dat er te weinig van het ene geslacht overblijft voor het andere. Zoals na een oorlog, waarin vele mannen sneuvelden…
Het huwelijk is een instituut, maar wie wil er in een instituut wonen ?! Er zijn dan ook talloze gezegdes over het huwelijk, doorgaans in minder positieve zin. Een handvol :
Het huwelijk is een burcht; wie eruit is wil erin, wie erin is wil eruit.
Liefde maakt blind, maar als je getrouwd bent, gaan je ogen wel open.
Het huwelijk is als een spannend boek, dat je op een gegeven dag uit hebt.
Het verschil tussen een vriendje en je echtgenoot is ongeveer 15 kg.
Aan een huwelijk moet je werken, tenzij er voetbal is op tv.
Trouw niet om het geld, je kan goedkoper lenen.
Het huwelijk is de enige veroordeling tot levenslang, waarvan men zich door slecht gedrag kan bevrijden.
Huwelijk is een mooi woord voor het adopteren van een volgroeid mannelijk kind, dat niet meer behandeld kan worden door zijn ouders.
Wie geen echtgenote heeft, heeft geen baas.
Getrouwd zijn is fijn, alleen niet 24 uur per dag.
De meeste huwelijken beginnen in de hemel, gaan dan door het vagevuur en eindigen in de hel.
De huwelijksreis is voor de man vakantie voor hij bij een nieuwe baas begint.
Het ongeluk met het huwelijk is dat iedere vrouw in haar hart een moeder is en iedere man in zijn hart een vrijgezel.
De man zegt tegen zijn vrouw, jij bent de zon, jij bent de zee, jij doet de afwas en ik kijk tv.
De straf op bigamie is twee schoonmoeders.
Het huwelijk is de schietschijf ! Wellicht omwille van het formele en knellende karakter, gesanctioneerd door Staat en Kerk. Voor de Staat was overspel tot voor kort een strafbaar feit, de Kerk dreigde met excommunicatie en hel. De jongelui van tegenwoordig hebben zich losgemaakt van dergelijke dwang en laten zich niet meer opsluiten in conventies. Goed, een aantal onder hen trouwt nog uit traditie. Maar een groeiende groep kiest voor het huwelijk uit weloverwogen eigenbelang. Aanleiding is dan bijvoorbeeld voorgenomen gezinsuitbreiding of de aankoop van een woning. Nog weer anderen beoefenen alternatieve vormen van samenwonen.
Want samenwonen blijft ! De grondslag ervoor kan je dagelijks op tv zien in dating-programma’s. Men hunkert naar een maatje, een persoonlijke vriend, een levensgezel, een toeverlaat, een lotgenoot, dat blijft de essentie. Dingen samen doen, samen niks doen, bij elkaar thuiskomen na een stressvolle werkdag, het raakt allemaal aan hetzelfde, de mens is geen solitair wezen.
Economische noodzaak kan hem daartoe nochtans verplichten. De vele, zeer vele goedkope buitenlandse arbeidskrachten in de Golfstaten bijvoorbeeld leiden een ontwricht gezinsleven, dat aan slavernij doet denken. De Chinese arbeiders die naar de stad moeten en eenmaal per jaar naar huis gaan. Gastarbeiders hier, die hun gezin willen laten overkomen.
Laten we het er maar op houden dat het huwelijk de meest voorkomende samenlevingsvorm is ter wereld, dat andere vormen in zwang komen, maar dat samenleven op zich een fundamentele behoefte is. Om te eindigen een positieve noot :
ik hou van wie je bent,
overdag en in de nacht,
van hoe je doet en hoe je praat
als je huilt en als je lacht
soms anders, altijd mooi
ik hou van wie je bent
met liefde en met aandacht
mijn basis mijn fundament.
Met zijn tweetjes voel je je meer mens, toch ?!
Herman van Schoten, Schoten, België, 01/12/2020. Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten