Ik wil Floortje zien ! Floortje die naar het einde van de wereld gaat. Ik wil het nu ! De tv gaat aan, NPO wordt aangetoetst op de slimme telefoon en ping, daar heb je ze, Floortje in Alaska ! Op welk moment van de dag of de nacht ook, ik kijk naar wat ik wil en wanneer ik wil, want ik ben een streamer ! Voordat u de wenkbrauwen fronst : geen streaker, neenee.
Ik volg al mijn impulsen op ! Ik heb plots zin in friet en ik wil het nu ! Er zijn gelukkig nog genoeg frietkoten, hoewel, de laatste jaren is er beknibbeld op de openingsuren. Een puntzak friet met tartaar en een pintje. O ja, nog een portie bitterballen ! Nu !
Ik wil een nieuwe auto, ik wil een Dyson stofzuiger, ik wil nieuwe kleren, ik wil naar de opera in Milaan, ik wil een nieuwe vriendin, ik wil een motor om lekker te scheuren, ik wil drugs, ik wil een kind, ik wil een nieuw kapsel, ik wil een tentoonstelling zien in Parijs, ik wil de Everest beklimmen, ik wil de eerste viool spelen, ik wil op vakantie, ik wil bananen en tomaten het hele jaar door, ik wil chinees leren, ik wil een tweede verblijf, ik wil shunky boots, ik wil een groter huis, ik wil de marathon lopen, ik wil doen wat ik wil !
Willen we niet te veel ? Is dat niet een achterliggende oorzaak van de coronacrisis ? We willen met heel velen op een hoopje bij en op elkaar wonen in overvolle steden waar alles beschikbaar is, we willen onbeperkt reizen, we willen goedkope producten uit China, we willen consumeren, we willen alles, behalve een rem op ons willen.
Misschien tart de mens de natuur met zijn gedrag, ingegeven door ideologieën als globalisering, individualisering, multiculturalisering, commercialisering. Geen grenzen aan niets.
Floortje ontmoette een raar stel met een kind in de bush, een heel eind weg van Fairbanks. Zegt de man : je leert hier ontwillen, want hier is niks. Dat is wennen, zeker wel en vervolgens geeft het je vrijheid. Je moet je om weinig bekommeren want je hebt weinig te verdedigen. Je leeft als God in Alaska. Ik zou het niet kunnen, maar het is het idee…
Zijn we als persoon en als samenleving niet op drift ? Ik-ik-ik, zowel individueel als collectief ? De natuur fluit ons terug.
Grenzen aan de groei, werd gezegd in de jaren ’70, maar we zijn fanatiek blijven verder groeien. Het is tijd voor grenzen aan de menselijke pretentie. Dat besef je, als je kritisch bent voor jezelf. Misschien ga je het onthouden en je gedrag matigen. Moeten we drie keer per jaar op vakantie en over de autobanen naar het zuiden sjezen ? Dat kan je makkelijk beperken. Consuminderen, weet je wel, maar is het zinvol als de anderen gewoon doorgaan ? Want de samenleving ? Schakelt zij ook een versnelling lager ? Dimmen is helaas tegen de menselijke natuur, althans tegen de westerse natuur. Er zal dan ook weinig veranderen, zie de financiële sector na de bankencrisis. Misschien pikt Trump een deel van de Chinese maakindustrie in, maar niet uit visie, louter uit eigenbelang.
Dit artikel lijkt wel een domineespraatje… Nu moeten pastoors en dominees niet terugkomen, wat mij betreft, maar hun praatjes sneden soms wel hout. Mijn onderpastoor van 50 jaar terug waarschuwde voor zelfgenoegzaamheid.
De reclame blies ons ego op. De gevolgen zie je ook in deze crisis. In Brussel, Nederland en in de banlieues van Parijs houden jongeren zich niet aan het samenscholingsverbod. Van zelfgenoegzaamheid hebben ze nog nooit gehoord. Krijg ze maar eens terug in hun kot.
Ik wil minder willen.
Herman van Schoten, Lagos, Portugal, 21/03/2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten