De Belgische post heet tegenwoordig Bpost, spreek uit Biepoowst. Ik heb er een rekening ! Dat kwam zo. Op een ochtend lang geleden dacht een geïnspireerde minister van PTT - was het Freddy Willockx ? - : als we nu eens alle ambtenaren en gelijkgestelden verplichten een postrekening te openen voor hun wedde ! Want loon of salaris werd wedde genoemd. Zo geschiedde en ik voelde me er goed bij, want de post kon niet in faling gaan en de andere banken wel ! Dat bleek ook het geval te zijn, zodat ik braaf bij de post bleef. In 1995 werd de Bank van de Post opgericht, een filiaal van De Post en de Generale Bank. De Post behield 51,04 % van de aandelen, zodat de bank nog altijd niet overkop kan gaan, een geruststelling in een bankenlandschap, waarin aardig wat cowboy’s rondlopen. Maar voor een hypothecaire lening is concurrentie goed en daarom opende ik nog enkele rekeningen bij de concurrentie, wat lonend bleek. Maar mijn spaargeld zit bij Bpost, zeker is zeker, ah ja !
De bankkaart van Bpost wordt aanvaard in een aantal Europese landen en met de (betaalde) Bpaid-kaart kan je zelfs gratis geld uit de muur halen in het buitenland. En elke maandag kan je rolletjes kleingeld gratis inwisselen ! Ik ben een tevreden klant !
Hun commerciële politiek echter is geïnspireerd door die van de banken. Zo krijg je elk half jaar een uitnodiging om je geld te beleggen. Ik ging één keer in op een voorgestelde afspraak in het lokale postkantoor en stelde vast dat het om een tak-21-product ging. Dat had ik verwacht en me erop voorbereid. Ik legde uitvoerig uit waarom dat geen goede belegging was. De instapkosten waren hoog - tot 6 % - , zodat het rendement al substantieel moest zijn om de kosten eruit te krijgen, na aftrek van belasting. Ik rekende de dame het haarfijn voor, ze had geen antwoord. Desondanks blijf ik telefoontjes krijgen om mijn spaarrekening te ontlasten ten voordele van een belegging. Want je bent klant en dus word je als klant benaderd, willen of niet. Maar goed, hun agressieve commerciële aanpak is geen reden om Bpost vaarwel te zeggen, op een ander is het niet beter en mijn geld zit veilig opgeborgen in hun kluis !
Ze doen ook aan pakjespost. Dat is tot vandaag geen succes. Een gebrek aan organisatie en bureaucratie hebben hun beeldvorming negatief beïnvloed. In corona-tijd, toen iedereen als het ware bestelde vanachter de laptop, sloeg het systeem tilt. De uitbaatster van een digitale snoepwinkel, die ik toevallig ken, kloeg steen en been. Bpost sloeg de kosten voor haar op, maar leverde veel te laat, zodat de snoep niet al te vers meer te voorschijn kwam. Ze ging op zoek naar een andere pakjesdienst, maar voor haar bescheiden product bleek dat niet haalbaar. Een boek uit Lissabon deed er 5 weken over. Het werd verklaard door de flessenhals van de douane. Twijfelachtig want een eenvoudig product als een boek en bovendien afkomstig uit een EU-land, gaat normaal automatisch en zonder extra kosten voorbij de douane. De concurrentie van Postnl is groot. De Nederlanders openen in 2022 zelfs een hoogtechnologisch distributiecentrum in Willebroek en plannen er een tweede ergens in Oost-Vlaanderen. Hun autootjes rijden rond alsof Vlaanderen Nederlands gebied is. Ze leveren ook sneller.
Dat beseft ook de nieuwe baas van Bpost - modieus CEO geheten - Dirk Tirez. Hij heeft zowel ambitie als visie ! Hij kent het huis van binnenuit en wil het verschil gaan maken. Hij wil zowaar de beste pakjesboer van Europa worden ! Daartoe moet de bedrijfscultuur op de schop. De hele filosofie van top-downdenken in een hiërarchische structuur moeten we achter ons laten. Een postbode is voor mij een leider omdat hij contact met de klant heeft. We zullen laag- en kortgeschoolden een contract van onbepaalde duur geven, zodat ze een woonlening kunnen krijgen of de studies van hun kinderen financieren. Dat is duurzaamheid. Ik herinner me een gesprekje met mijn postbode, die zich bekloeg over zijn nieuwe fiets, bedacht door kantoormensen, die nog nooit een postronde hadden gedaan, top-down dus. Het is een positief streven, zeker, maar een verkalkte organisatie op de sporen krijgen is geen lachpartij. Hoe zullen de vele van zichzelf vervulde managers reageren ? En de vakbonden, je hoort ze al zeggen : wij worden betaald om uit te voeren, niet om mee te denken ! Weet je wat, we staken ! Kortom, het gaat om een nieuwe bedrijfsfilosofie, waarvan je de oren gaan flapperen, want ongezien in dit nog steeds hiërarchische landje. Je wenst de man veel succes toe; moed, doorzettingsvermogen en visie heeft hij al.
Tirez verwelkomt het gerechtelijk geding tegen Postnl en GLS omdat ze vals spelen met beweerd zwartwerk en schijnzelfstandigen. Op 22/11/2021 vielen de Arbeidsinspectie en de douane binnen in de Postnl-depots van Ardooie, Wommelgem en Mechelen en op 23/11/2021 ook bij DPD in Lummen. Er is sprake van vermoedelijke inbreuken rond deeltijdarbeid, illegale werkverschaffing, zwartwerk en onreglementaire onderaanneming. Depot Wommelgem werd verzegeld. Het plaatje is ook niet wat Postnl laat uitschijnen. Postnl bestrijkt immers slechts Nederland en België, Bpost zit in 6 Europese landen plus in de VS. De toekomst is aan Bpost !
Toch vier bedenkingen voor een wakkere CEO. Eén. Pakjespost zal onvermijdelijk duurder worden door de aanrekening van de reële verzendkosten en door het betere statuut van de werknemers. Misschien komt er zelfs een terugval ten voordele van de fysieke winkel. Twee. Het contact van de postbode met de klant, dat moet ik nog zien. Dat werd immers jarenlang ontmoedigd want de postronde werd groter en groter, ze hadden en hebben geen tijd meer, vooruit en vooruit. Klantentrouw kent Bpost al evenmin. Mijn postbode kreeg een andere bestelroute. Hij moest zijn vertrouwde klanten lossen en een wijk gaan bedienen, waar hij niemand kende. Na enkele jaren verscheen hij terug in mijn straat. Een paar maanden later werd hem alweer een andere route toegewezen. Het is niet leuk voor de klanten en niet leuk voor mij, luidde zijn afscheidsgroet. Ik herinner me dat hij ooit verwittigde dat er met een buurman mogelijk wat aan de hand was, dat bleek inderdaad zo te zijn. De sociale controle van de postbode is jammer genoeg weg. Dat terughalen zal voor de managers een verfoeilijke stap terug in het verleden zijn, voor de bevolking een stap vooruit. Drie. Concurrent Amazon werkte tot nu toe samen met Bpost. Maar nu wil Amazon in Brussel en Wallonië gaan werken met lokale onderaannemers. Vier. Die onderaannemers vormen een permanent risico voor malafide praktijken. Dat blijft de Achilleshiel van het koerierbedrijf. Conclusie : ambitie is mooi, maar rechtlijnig doordenken in de eigen filosofie is in deze sector niet ongevaarlijk...
Is de ambitie van de nieuwe postbaas realistisch tegen de dwingende achtergrond van rendabiliteit en zo hoog mogelijke dividenden voor de noodlijdende hoofdaandeelhouder ? Is het realistisch gezien het dwingende privatiseringsdenken van de EU ? Gelukkig hebben we hier nog geen Hollandse toestanden, waarbij op één dag drie postdiensten in je straat verschijnen. Maar de postbedeling is op bepaalde weekdagen al beperkt. Veel post of weinig post, het is een gemeenschapsvoorziening, toch ? Straks verhuizen onze brievenbussen misschien nog naar de kop van de straat, zodat de postronde nog groter kan worden...
Mijn advies aan de politiek : de post is een staatsbedrijf, laat de post haar maatschappelijke rol spelen. En aan Bpost : stop met die commerciële benadering alsof je een ordinaire bank bent, dan ben je niet ! Je moet niet doen als de VRT, die de commerciële kanalen na aapt.
Herman van Schoten, Schoten, België, 23/11/2021.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten