Elke maand weer gebeurt er van alles,
interessant en boeiend, maar te vluchtig voor een artikel in dit hoog geroemd
blogboek. Het zijn soms belangrijke gebeurtenissen, vaak ook kleine voorvallen
en feitjes, die best betekenisvol kunnen zijn, maar niet altijd het
schreeuwerige breaking news halen, waarmee de media ons willen vastlijmen aan
hun kanaal.
Daarom het pretentieuze ideetje van een
vaste maandelijkse rubriek. De selectie is volstrekt onvolledig, willekeurig,
gevoed door de media en door persoonlijke ervaringen. Dingen die zich in mijn
geheugen hebben vastgekleefd, zo van vergeet mij niet.
November 2017 was ook de
maand van :
-opstoot
grensoverschrijdend gedrag. Een
Amerikaans voorval zette ook in het Nederlands taalgebied een aangiftestroom in
gang van dames, seksistisch belaagd door bazen of medewerkers. Moet het weeral eerst
uit Amerika komen ?! En waarom nu massaal spreken over wat lange tijd verzwegen
werd ? De wereld waarop de klachten slaan is niet toevallig die van media,
film, televisie en dergelijke. Geef toe, toch wel een onbetrouwbare,
narcistische wereld. Een nuchtere en enigszins cynische kennis verwoordde het
zo : eerst aanpappen om hogerop te
geraken en dan klagen. Een andere kennis : acteurs kan je nooit vertrouwen, het zijn komedianten, ook in hun
privé-leven. Nu is die sector inderdaad niet van de meest hoogstaande, wat
de ernst van de klachten uiteraard niet wegneemt. Ik herinner me een ander geval,
uit de politiek. Een jonge dame kon de baan van parlementair medewerker krijgen,
mits ze bereid was wekelijks of zo even mee op afzondering te gaan. Het komt
ongetwijfeld overal voor en er zullen best dames zijn, die zich met hun
lichamelijke attributen naar omhoog werken, de Gooise matras is niet voor niets een bekend begrip. De Britse schrijfster Fay Weldon (86) geeft tegengas :
sommige vrouwen hebben er niets op tegen seksueel een beetje te worden lastig
gevallen. Oei, dat is niet ongevaarlijk, zo’n uitspraak, vermits mannen daarin
een goedkeuring kunnen zien voor opdringerig gedrag. Want
mannen kennen hun
grenzen niet. De idee van een klein beetje macht verblindt hen snel. Ook in
kwesties als vriendjespolitiek en corruptie. Misschien is er maar één
drastische oplossing is : matriarchaat. Voor mij geen probleem, ik omringde me
altijd graag met capabele vrouwen en heb geen moeite in hun dienst te opereren.
Zou de wereld er anders uitzien ? Wis en waarachtig, ondanks canailles als
Margaret Thatcher, Golda Meir, Park Geun-Hye of Dilma Rousseff.
-feuilleton Catalonië. De Spaanse regering neemt gas terug.
Eerste-minister Rajoy zou door Angela Merkel zwaar zijn aangepakt voor zijn
onbuigzame houding tegenover de Catalaanse separatisten, achter de schermen
natuurlijk. Intussen geilen de media op een sensationele beslissing van de
Brusselse Raadkamer over uitlevering van de Catalaanse president Puigdemont en
zijn collegas-ministers. De zaak is uitgesteld tot 4 december. Kathleen Cools
van Terzake moest zo nodig agressieve
vragen stellen aan Puigdemont, want ze moet toch kritisch overkomen, al beheerst
ze het juridische dossier van geen kanten. Bart Schols van De Afspraak was gematigder tegenover Puigdemonts advocaat Bekaert,
maar verzuimde toch de belangrijkste vraag te stellen : valt de uitlevering in laatste instantie niet onder de minister van
Binnenlandse Zaken vermits die de politie aanstuurt die de uitlevering moet
organiseren ? Nu het Openbaar Ministerie geen corruptie heeft weerhouden is
het de vraag op grond waarvan een uitlevering aan Spanje alsnog kan worden
gemotiveerd. Vrijspraak ?
-Bart De Wever op facebook.
Hij is eindelijk
overstag gegaan, de burgemeester van Antwerpen. Zijn motief : mijn teleurstelling in de klassieke media is
groot. Hèhè, wat een opluchting, sta ik niet meer alleen ! Maar De Groene Amsterdammer is klasse. Deze
maand vieren ze hun 140-jarig bestaan met een dubbelnummer. Henk Hofland
zaliger : de elite heeft ook een blaadje
nodig. Hij bedoelde een blad ter attentie van de maatschappelijke
voorhoede, maar bepaald niet om haar naar de mond te praten, wel integendeel.
Aan dit blad kunnen NRC, Volkskrant, De Standaard, De Tijd, Knack en dergelijke
een puntje zuigen. Het verschil : redactionele onafhankelijkheid en
kwaliteitsjournalistiek. Die vervolgens resulteren in een record aantal
abonnees. Hallo mediabonzen !
-Antwerpse boekenbeurs. Met een toegangsprijs van € 10 laat die
organisatie Boek.be zich kennen. Uitgevers
verkopen hier hun boeken voor eigen rekening, zonder afdracht aan de boekhandel
of de verdeelkanalen. En toch nog zoveel toegang vragen ? Het was weer een
feest van bedrukt papier. Maar ene Milo Anthonis zalfde de ziel met een
opgemerkte dichtbundel : Iedereen kan
alles…morgen kwijt zijn, nog bijzonder fraai uitgegeven ook. Dichtbundels kennen trouwens een
bescheiden heropleving. Nieuwe hoop !
-Nadya Tolokonnikova in
Antwerpen ! De
mede-oprichtster van de Russische punk- en protestgroep Pussy Rion kwam Antwerpse studenten aansporen tot actie. Ze heeft
een kind en dus belangen. Toch blijft ze ageren tegen de Russische president
Poetin en voor vrouwenemancipatie. Ik zie mezelf niet met haar op café gaan,
kwestie van stijl, maar respecteer haar wel.
-machtsgreep Zimbabwe. Dictator Mugabe wordt afgezet. Sinds de
golf van onafhankelijkheid na de tweede wereldoorlog zag je haast alleen maar
dictators en plunderaars van de schatkist de macht grijpen. In een aantal
Afrikaanse landen is de bevolking er veel slechter aan toe dan tijdens de
koloniale periode. Economisch zijn die landen gewoon verder gekoloniseerd,
uitgezogen dus, politiek mocht dat niet meer. Zou je uit menslievendheid niet
opnieuw politiek beginnen koloniseren om althans de ergste rampen te voorkomen
en de infrastructuur te herstellen, zowel bestuurlijk als qua onderwijs, wegen,
gezondheidszorg, watervoorziening en dergelijke ? Deze vraag stelde ik aan een
ontginningsspecialist, die ongeveer 8 maanden/jaar in opdracht van wisselende
multinationals in Afrika verblijft. Zijn antwoord : los van ideologie is het
antwoord neen. Die tijd is voorbij. Noch de nomenklatura, noch de
intelligentsia zouden het aanvaarden. Het is niet de oplossing. Dit antwoord
van een bevoorrechte getuige en tegelijk nuchtere waarnemer maakte indruk, hij
kan het immers weten. Maar wat dan wel want die leiders uit eigen volk bakken
er weinig of niets van ?
-Belgische voetbalploeg nog
altijd zonder plan. Terwijl
de vrouwelijke Rode Duivels enkele opgemerkte wedstrijden speelden op het
Europees Kampioenschap in Nederland, blijven de mannelijke Rode Duivels onder
hun niveau presteren. Oorzaak : de trainer. Na de taktiekloze trainer Wilmots
bakt zijn opvolger Martínez er al niet veel meer van. Deze Spanjaard - gekozen
om een Vlaams-Franstalig conflict te vermijden – zet alles op één speler :
Hazard, die hij ook nog aanvoerder maakt, ofschoon deze balgoochelaar in
functie van zichzelf speelt en eerder thuishoort in Cirque du Soleil. Hazard en De Bruyne in één ploeg werkt niet.
Martínez heeft overigens geen benul van de Belgische traditie noch van de
volksaard : angst voor het onbekende, spelen op zeker. Een aanvallende speelstijl
aankleven omdat je over een arsenaal aan aanvallers beschikt is een ernstige
denkfout. De speelstijl van wijlen Raymond Goethals is typisch Belgisch : de
tegenaanval vanuit een gesloten verdediging. De snelle en vaardige aanvallers
kunnen deze variant optillen tot grote hoogte en daarom ook hoog eindigen in
het wereldkampioenschap 2018. Deze spelopvatting heeft personele consequenties
: 4 verdedigers en 4 middenvelders met De Bruyne als dirigent en aanvallende
flankspelers als Carrasco en Meunier. Vooraan twee pijlsnelle en technische
aanvallers, genre Mertens, Batshuay, Origi. Doelpuntenmaker Lukaku als
consequent invaller in de tweede helft en Hazard op de bank of uit de ploeg. De
ploeg, zoals opgesteld door Martínez, kan, met wat geluk, de tweede ronde van
het wereldkampioenschap overleven. Mijn ploeg is met haar flitsend spel rijp
voor de halve finale. Ook met mijn ploeg echter geen finale wegens een andere
Belgische eigenschap : te weinig ambitie. Deze discussie wordt in de media niet
gevoerd wegens angstvallig bewaken van het Belgisch compromis : iedereen moet
toch aan zijn trekken komen en vooral geen ruzie ! Voetbal als kopie van de
politiek : stilstand en visieloos.
-nog geen Duitse regering. De liberale FDP doet niet mee met CDU/CSU
en de Groenen. Een tweede kans voor de socialistische SPD, die in de oppositie
wou wegens verlies, ondanks het vooruitzicht bij nieuwe verkiezingen opnieuw
zetels te verliezen (zie ook Oktober 2017 was ook…). Onder druk van
de Bondspresident en gemor in eigen rangen zou SPD-voorman Schultz nu toch
willen aanschuiven aan de onderhandelingstafel. Ze hebben nu het moment om
serieuze eisen te stellen en Mutti Merkel
zal wel moeten toegeven. Hoewel die Schultz in politiek opzicht een naïeve
neofiet lijkt tegenover de doorwinterde machtspolitica Merkel. Ze positioneerde
zich meteen : wij willen
verantwoordelijkheid opnemen voor een stabiel Duitsland.
-overlijden Charles Manson.
Sekteleider Charles
Manson, in wiens opdracht zijn volgelingen in 1969 de zwangere actrice Sharon
Tate en vier aanwezigen in haar huis vermoordden, overleed op 83-jarige
leeftijd in de gevangenis. Toch even herinneren aan het merkwaardig optreden van toenmalig president
Nixon. Die verklaarde Manson schuldig nog voor de gerechtelijke uitspraak.
Later moest Nixon aftreden om evidente samenzwering tegen de Democratische
Partij. Manson werd niet terechtgesteld omdat de staat Californië de doodstraf had afgeschaft en zodoende zat
Manson zijn levenslange straf uit. Filmregisseur Roman Polanski, met wie Tate
een koppel vormde, was op het fatale moment afwezig. Later werd Polanski
aangeklaagd voor pedofilie met een 13-jarig meisje, waarvoor hij vluchtte naar
Frankrijk en Polen. Hij wist uit handen van de Amerikaanse Justitie te blijven.
Hij had ook een korte relatie met Nasstasja Kinski, toen 17 jaar.
-veroordeling Mladic. De ex-generaal van het Bosnisch-Servische
leger Mladic, bijgenaamd de slager van Srebrenitzka, is door het
Joegoslavië-tribunaal tot levenslang veroordeeld voor genocide. Hier werd
nogmaals aangetoond tot welke gruwelijkheden de mens in staat is. Het is niet
eens nodig de geschiedenis na te lopen, de huidige conflicten in de wereld
zeggen genoeg. Onderwijs en opvoeding zijn de sleutels, helaas zitten die beide
in het verdomhoekje. De ik-gerichtheid van deze tijd zou een alarm moeten doen
afgaan. Zonder normbesef en zelfbegrenzing zijn de grootste aberraties
mogelijk. De fluwelen hand van de opvoeder is verkeerd, een harde hand is
nodig. Op de tram zat ik naast een lieve en kordate moeder, die ik feliciteerde
om het gedrag van haar twee kinderen. Liefde
en duidelijke grenzen, sprak ze, ik
heb geen opvoedingswinkel nodig. En onderwijs moet vormen en niet de
leerling bedienen als een klant in de supermarkt. En de reclame aan de ketting
vermits die de mensen zot maakt van eigendunk. Dat een veroordeelde generaal op
de laatste zitting van het Joegoslavië-tribunaal publiekelijk zelfmoord pleegt,
is eigenlijk onbelangrijk want een propere opruiming.
-overlijden Jana Novotná. De stijlvolle tennisster overleed op haar
49 aan kanker. Ze woonde een tijdje in Schoten, vandaar mijn belangstelling. Ze
was bescheiden en bezweek in de Wimbledonfinale tegen Steffi Graf in 1993 onder
de indruk van de omstandigheden. Later won ze alsnog Wimbledon. Haar twijfels
over zichzelf toonde haar menselijkheid in een wereldje waarin je keihard moet
zijn om te slagen.
-GO ! Het Vlaamse gemeenschapsonderwijs voert
al enkele jaren publiciteit onder de slogan GO
! Uiteraard afkorting van Gemeenschaps
Onderwijs, maar toch overduidelijk
een wervende boodschap aan jongeren in het Engels ! Nu komt de aap uit de mouw.
Men wil andere talen toestaan op de speelplaats en in de klas. Daarmee
cultiveert men het Arabisch, dat borg staat voor achterblijven en
achterstelling. Laten we nuchter blijven : er is weinig wat ons verbindt in
deze eilandmaatschappij, het Nederlands zou zowat het belangrijkste
gemeenschappelijk kenmerk kunnen zijn. Het is dan ook een maatregel, die
desintegratie bevordert. Deze verkeerde boodschap aan de ouders zal zonder
twijfel worden opgevat als signaal dat Nederlands toch niet zo belangrijk is. Te
onthouden : de meeste politieke partijen steunen dit onzalig idee, stemmen
ronselen, weet je wel. Diezelfde partijen betichten andere partijen van populisme,
hoe cynisch kan men zijn. Het jaar loopt naar zijn einde, is er een prijs voor
Dwaas Idee van het Jaar ?
Herman
van Schoten, Schoten, België, 30/11/2017.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten