40. HOMOSEKSUALITEIT, EEN OVERSPANNEN DISCUSSIE.

Bent u het ook zat, die opgewonden aandacht voor homoseksualiteit ?!

Als er een thema is dat disproportionele aandacht krijgt, dan is het wel dit. Het is niet eens nodig reclame te maken, de media en de politiek blijven er vanzelf over aan de gang. Erger nog, het homo-gedachtengoed wordt door de media opgelegd als een mandement.

Ik heb behoefte er een tegendraads artikel over te schrijven. Iemand als ik, wiens ziel littekens heeft overgehouden aan de katholieke dwingelandij, is daaraan allergisch, of ze nu van ecologische snit is, van homo-ontwerp, van nieuw religieuze orde, ideologisch multi-cultureel of anderszins. Ik verzet mij tegen de pletwals van elke pensée unique.

Leidraad van mijn betoog is het overspannen karakter van de discussie. Vervolgens wordt de relevantie van de discussie in vraag gesteld en een moreel standpunt aangeboden.

1.1. Overspannen opstelling homogemeenschap.

Daar gaan we weer, reageert de homogemeenschap, zodra iemand weer eens de vinger opsteekt met de vraag of homoseksualiteit aangeboren is. Hebben we toch gehad joh, nu dan !

De homogemeenschap heeft er een activistisch parcours op zitten. Haar mobilisatiekracht dwingt bewondering af. Zij kan als voorbeeld dienen voor andere minderheden voor hoe je je overtuiging aan de man brengt. De samenleving was er misschien wel rijp voor en dan moet je natuurlijk profiteren van het gunstige moment. Maar je moet het toch maar doen ! Want ten slotte komt het toch maar allemaal uit hun homobrein !

Dit is cynisch, ik geef toe. Maar ze hebben er ook zelf om gevraagd met hun permanent gezeur om aandacht, hun niet aflatende eis van aanvaarding van hun extreem standpunt, hun verontwaardiging over en hun dictatoriale afwijzing van de mening van andersdenkenden, hun gay-parades, hun politieke overwinning zonder tegensprekelijk debat, hun disproportionele aanwezigheid in de media.

Het komt mij voor dat er andere bevolkingsgroepen zijn met meer nood, bijvoorbeeld gehandicapten. Die timmeren ook aan de weg, maar minder opzichtig. Ze zijn al blij met de minder stigmatiserende begripsomschrijving personen met een beperking en met een parkeerkaart en zo. Of de gecolloqueerden, die in de vergeetput zitten. Dat zijn pas prioritaire thema’s.

Het probleem met de homoseksuele gemeenschap is dat zij het onderste uit de kan van haar grote gelijk wil. Lawaai maken voor de eigen kerk, niet gelovigen provoceren en ze dwingend uitnodigen tot bekering, buitenissige rechten opeisen en afdwingen, welnu, dergelijk gedrag verhardt de verhoudingen. Redelijk kan je de homo-kruisvaart naar meer dan gelijkberechtiging niet noemen, wel fanatiek en overspannen.

1.2. Overspannen maatschappelijke discussie.

De media zijn enthousiast op de kar gesprongen. Ze beschouwen het thema als spek voor de bek van de modale burger. En ze bieden altijd graag een forum voor progressieve ideeën. Het is ten slotte een goede zaak. De gay-parades zijn meegenomen, dat gaat er bij het publiek in als koek. De mediabonzen vinden het allemaal best. Het is een thema dat scoort en bovendien onschadelijk.

Op tv hoor je uitspraken als : nog altijd vinden mensen het niet kunnen dat homo’s in het openbaar kussen. En : het zal nog wel een generatie duren vooraleer we iedereen hebben overtuigd.

Ook de politiek is mee. Nederland stuurt zelfs voorlichters het land in om bevolkingsgroepen, die nog achter zijn gebleven, te bekeren. En het homohuwelijk is de symbolische kers op de taart van de maatschappelijke gelijkberechtiging. Toch ?!

Wel wel. Dat de homobeweging met luide trom het huwelijk opeist, is merkwaardig in een tijd, waarin het huwelijk aan een steile statistische duik bezig is. Overspannen pretentie ?

Misschien is de maatschappelijke discussie toch wat snel gegaan, voortgestuwd door de tijdsgeest van alles moet kunnen. Een eenzijdig gevoerde discussie, koortsig gestuurd door ideologische gedrevenheid en gericht op gewenste conclusies, welnu, dat wekt het wantrouwen van de intellectueel.

Het eerste wat opvalt is de kloof tussen maatschappelijke conclusies en wetenschappelijk onderzoek. De maatschappelijke attitude is verder geëvolueerd dan op grond van wetenschappelijk onderzoek verantwoord is. Binnen dat wetenschappelijk onderzoek valt immers een scheiding der geesten op. Ook hier heb je gelovers en niet-gelovers.

1.3. Overspannen wetenschappelijke pretenties.

Het aangeboren homobrein is volgens velen een feit, sinds de Nederlandse neurobioloog Swaab heeft gedecreteerd dat homoseksualiteit terug te voeren is op een kenmerk van de hersenen. Nu is Swaab geen fantast, maar integendeel een gerespecteerd wetenschapper. Zijn deterministische opvattingen deden stof opwaaien : wij zijn ons brein, zoals de titel van zijn boek luidt. Een kaakslag voor de promotoren van de vrije wil en van de ziel en meer nog voor dat deel van de psychiatrie, dat dure etiketten plakt op gefingeerde ziektes. Gerenommeerde pseudo-wetenschappers als Freud bijvoorbeeld kunnen wel inpakken, het is flauwekul.

Maar Swaab leidt zelf ook aan een ziekte, de bekende tunnelziekte. Die bestaat eruit de wereld om je heen waar te nemen vanuit jouw afgebakende perspectief. Populaire voorbeelden zijn de slager die op vakantie de etalages van slagers afloopt, of de bezitter van een gloednieuwe auto, die zijn merk plots overal ziet opduiken. In politiek opzicht spannen de Britten de kroon, vermits zij de kunst van het herleiden van de wereld tot hun eilandperspectief tot grote hoogte hebben opgevoerd. Hun dikke oogkleppen stellen hen in staat de rest van Europa voor te schrijven hoe de politieke unie er best zou uitzien. Welnu, ook een wetenschapper kan in dat natuurlijk proces verzeilen, waarbij alle waarneming wordt herleid tot dat ene uitgangspunt. Swaab is in dat geval. Hij overdrijft immers in zijn eenzijdigheid. Collegae-wetenschappers bestrijden dan ook de vergaande conclusies van zijn testosterontheorie. Het moet gezegd, zij hebben ook gemakkelijk scoren. Het is de evidentie zelf dat ook andere factoren dan genetica spelen, concreet omgevingsfactoren als opvoeding en milieu en voorts persoonlijke factoren als karakter en temperament.

Baily deed onderzoek naar milieufactoren. Hij vergeleek de seksuele oriëntatie van natuurlijke broers met die van geadopteerde broers. Indien een jongen wordt geadopteerd door een gezin met een homoseksuele natuurlijke zoon, dan zal het geadopteerde kind 10 % kans hebben om homoseksueel gedrag te ontwikkelen. Bij natuurlijke broers is de score 3 %.

Een Zweeds onderzoek uit 2010 bij eeneiige tweelingen wees uit dat de seksuele oriëntatie bij mannen voor 35 % genetisch wordt bepaald en bij vrouwen voor 18 %. Gelovers en niet-gelovers interpreteerden de cijfers binnen hun visie. Voor de eersten was het bewijs voor het aangeboren homobrein weer eens geleverd, de tweeden zagen er het bewijs voor de omgevingsfactoren in.

Er zijn ook redelijke standpunten. Diamond bijvoorbeeld fietst handig tussen de eenzijdige standpunten door. Zij introduceerde het begrip seksuele fluïditeit. Je zou noch als hetero noch als homo geboren worden, maar kunnen schakelen van de ene oriëntatie naar de andere. Een handige uitkomst, in elk geval niet overspannen.

De Belgische onderzoeker Bocklandt reageert evenmin overspannen. Hij houdt het voor aannemelijk dat 50 % genetische factoren spelen en 50 % omgevingsfactoren. Hij geeft toe dat het bewijs voor deze stelling nog niet is geleverd.

Tot slot een vaststelling uit het dagelijks leven. Iedereen kan met eigen ogen zien dat je twee soorten homo’s hebt. Je ziet er met opzichtige maniertjes en je hebt er andere zonder. Zijn de eersten de echte ?!

1.4. Historische en geografische relativering van het groot gelijk.

De katholieke wereld had het altijd moeilijk met seksualiteit, dat is een open deur. Priesters en nonnen moesten er zelfs afstand van doen, zij werden van de ene dag op de andere aseksuele wezens. Maar hoe kon de Kerk deze tegennatuurlijke regel rijmen met de goddelijke bedoelingen vermits seksualiteit voorzien was in de schepping ? Een aberratie van katholiek formaat !

Voor de homoseksualiteit was het celibaat echter een handige oplossing. Het zou te ver gaan te betogen dat homoseksuele jongeren systematisch naar de gelederen der kerkdienaars werden afgeleid. Maar onder de oudere generatie, die nog streng katholiek werd opgevoed, wordt  in elk geval wel besmuikt gedaan over paters en pastors. Wellicht was het een maatschappelijk keurige oplossing voor een probleem dat men liever onder de mat veegde.

De vereniging Pro Familia blijft op de barricaden, nu de Kerk slagzeil heeft gehaald door herhaalde schandalen van seksueel actieve kerkdienaars. Deze vereniging ziet homoseksualiteit nog altijd als een zonde. Goed, denk je dan, laat ze maar, de moeite niet om er je druk over te maken. Nochtans, ze sterven niet uit ! Elke generatie weer brengt nieuwe volgelingen aan. Dat is, op basis van aantallen, nog altijd geen echt probleem. Het belijden van geloof is overigens een grondwettelijk recht, dat religieuze vrijheid garandeert voor iedereen. Het wordt wel problematisch als Pro Familia homoseksualiteit verbindt met pedofilie. Dan gaan de rode lichten knipperen. Het verband leggen is schokkend voor homo’s.

Nu valt pedofilie echter ook weer een overspannen behandeling toe. In ons tijdsgewricht is pedofilie volstrekt verwerpelijk. Dat was ooit anders. In het oude Griekenland was pedofilie aanvaard, je moest je er niet voor schamen, het zou je toekomst ook niet schaden. Seks met een slaaf was gewoon, maar homoseksualiteit was taboe. Zo zou een brave huisvader uit een bepaalde gemeenschap en tijdperk, indien met de teletijdmachine overgeheveld naar een andere gemeenschap en tijdperk, geheid in de gevangenis komen. Anders gezegd, de seksualiteit vindt de wegen, die aanvaardbaar zijn op een bepaalde plaats op een bepaald moment.

Ik ben wel eens op de proef gesteld door een slimme gesprekspartner, die zich met pretoogjes afvroeg of we hier niet het beginsel van de voortschrijdende morele ontwikkeling moeten hanteren. We gaan er immers gestaag in de tijd op vooruit en keuren bijvoorbeeld clitoridectomie af (behalve linkse relativisten, die alle culturen als gelijkwaardig beschouwen). Die landen die nog niet mee zijn, zullen nog wel bijdraaien, ze hebben tijd nodig. Kijk, daar geloof ik niets van. Is onze moraliteit tegenwoordig hoger dan pakweg 50 jaar geleden ? Zou de morele graadmeter inderdaad naar boven uitslaan ? Of naar beneden ?

In Arabische en Afrikaanse culturen konden en kunnen meisjes trouwen op een leeftijd, waarop ze bij ons nog als kind worden beschouwd. Al in de tijd en het land van Jezus Christus was dat het geval, meisjes konden trouwen, zodra hun maandstonden doorkwamen. En Mohamed trouwde met een meisje van 9 jaar, wat hem op een postume veroordeling als pedofiel door de politieke partij Vlaams Belang kwam te staan.

De houding tegenover pedofilie lijkt in sommige culturen toleranter te zijn dan tegenover homoseksualiteit. Homoseksuelen worden overigens in de 21°eeuw nog altijd zwaar aangepakt in bepaalde culturen. Extreem voorbeeld is de politiek-religieus-militaire groep IS, die een probate behandeling voorstaat : de homoseksuele onverlaat van het dak gooien.

De internationale homobeweging heeft met succes haar strijd gestreden in de westerse wereld. Die strijd was oneindig veel gemakkelijker dan die van hun Arabische en Afrikaanse collega’s, die maar niet op gang lijkt te komen.

Laat ze verdorie tevreden zijn over de behaalde resultaten en hun aandacht en energie concentreren op landen en continenten, waar echt een probleem is. Daar ligt hen nog een massa bekeringswerk te wachten. Of amuseren ze zich liever in parades ?

2. Relevantie van de discussie.

De kwestie is relevant, maar op een andere manier dan doorgaans aangenomen. Doorgaans zet men in op hoge principes van oorzakelijkheid en wil men de tegenpartij daarmee plat slaan. Gaat het om een genetisch defect of om een persoonlijke en maatschappelijke aberratie ? Dergelijke kwetsende conclusies krijg je, als je inzet op het grote oorzakelijke gelijk.

Het streven naar het grote gelijk van het aangeboren homobrein heeft bovendien een evident nadeel. Omdat dat grote gelijk gebaseerd is op genetica. De natuur heeft het zo gewild, aanvaarden dus ! Helaas is deze redenering wat snel door de bocht. De geschiedenis laat zien wat je met afwijkend gedrag - ongeacht de oorzaak ! - riskeert, denk aan heksen, niet-gelovigen, andersgelovigen, joden. Wie afwijkt van de norm riskeert uitstoting. Je riskeert slachtoffer te worden van een onverdraagzame meerderheid, met als mogelijk gevolg echte discriminatie, maatschappelijke uitsluiting, zelfs uitroeiing. De kwestie speelt concreet in het hier en nu. Genetische manipulatie van planten, ter verrijking en versterking van de soort, is aan de orde van de dag. Amerikanen vinden het evident, Europa aarzelt. Hetzelfde kan gaan spelen bij menselijke foetussen. Nu al kan je een foetus van het ongewenste geslacht doen verdwijnen. In de toekomst zal men genetische afwijkingen meer en meer kunnen detecteren in een vroeg stadium van de zwangerschap. Het is vandaag de dag geen futurologie meer te veronderstellen dat koppels de materiële mogelijkheid krijgen aan genetische selectie en perfectionering te doen. Het zal technisch mogelijk worden in te grijpen in de foetus om afwijkingen en dysfuncties te corrigeren. Men zal dan uiteraard ook de foetus kunnen aborteren om ongewenste eigenschappen te vermijden. Het is nog niet voor vandaag, maar het homobrein - indien echt bewezen - zou bij bepaalde koppels wel eens in aanmerking kunnen komen voor genetische ingrepen voor de geboorte.

Deze en dergelijke overwegingen hebben niet de bedoeling de voorstanders van het aangeboren homobrein te schokken of op stang te jagen. De kwestie van het aangeboren homobrein dient in werkelijkheid geen enkel doel en kan zelfs contra-productief uitpakken. Daar nog energie in steken ?!

Je zou kunnen opmerken dat het niet-aangeboren homobrein eveneens een rem op emancipatie kan worden. Als homoseksueel gedrag zuiver is aangeleerd, kunnen moralisten opstaan om het weer af te leren en de persoon in kwestie te begeleiden naar normalisatie. In de trant van linkshandigen dwingen om rechts te leren schrijven ?! Is dat risico reëel ? Zal de beschaving, althans in de westerse wereld, op dit punt nog in achteruit schakelen ? De kans lijkt toch klein dat een beschaving, die de gelijkberechtiging weet af te dwingen zonder hersenspoeling en zonder andere fascistische middelen, zou inzetten op gedwongen normalisering. 

Wetenschappers mogen blijven zoeken naar bewijzen van genetische aanleg. Als ze op die manier echte ziektes beter leren begrijpen, zoals bij Swaab het geval is (Alzheimer), dan bewijzen ze de samenleving grote diensten. Voor zover het slechts hobby is omwille van een wetenschappelijke primeur of een ideologisch doel, hoeft het ons niet te interesseren.

De strijd voor het grote gelijk houdt het thema actueel. Voor velen is dat bittere noodzaak. In mijn ogen zit er op die manier slijtage op het thema, als de goegemeente de permanente aandacht beu wordt. Misschien keert de verzuchting daar gaan we weer, we hebben het nu wel gehad als een boomerang naar de homo-gemeenschap terug.

Bovendien verzeil je in patsituaties omdat de wetenschap geen eenduidige oorzaak geeft. Men graaft zich in, in plaats van te streven naar verstandhouding. Is het niet beter de oorzakelijke discussie te laten voor wat zij is en zich te concentreren op afspraken voor de samenleving ? Dat is pragmatisch, je kan ermee vooruit. En op deze manier is het thema toch relevant !

3. Oplossing : een universeel moreel uitgangspunt.

Wetgeving kan dan wel legaal zijn, legitiem is nog iets anders. Legitiem verwijst naar algemene aanvaarding, naar passend in de tijdgeest, maar ook naar morele universaliteit.

Dat laatste is een probleem. De actuele wetgeving is overduidelijk tijdsgebonden, het is een kindje van deze tijd, gekenmerkt door een verabsoluteerd individualisme en een eenzijdig accent op rechten.

Een universeel moreel uitgangspunt zou als volgt kunnen worden geformuleerd :

1.Alle burgers behoren behandeld te worden als gelijk voor de wet, maar ook als gelijkwaardig, met dezelfde rechten èn plichten.

2.Dat geldt a fortiori voor kinderen : recht op een vader en een moeder.

3.Het burgerlijk huwelijk is door Napoleon geïnstalleerd om de afstamming vast te leggen, het kerkelijk als een sacrament tussen heteroseksuele koppels.

4.Fiscale en andere wettelijke gelijkstelling is gemakkelijk te organiseren middels een soort samenlevingscontract. Fiscale en sociaalrechtelijke gelijkstelling tussen heteroseksuele en homoseksuele koppels resulteert echter in discriminatie van alleenstaanden. Koppels, van welke seksuele samenstelling ook, behoren niet meer rechten te hebben dan de optelsom van twee alleenstaanden.

5.De openbare ruimte is geen verlengstuk van de privéruimte. Het verdient aanbeveling andere burgers te respecteren door niet te provoceren, bijvoorbeeld niet ostentatief in het openbaar te kussen. Dat geldt voor iedereen, ook voor heteroseksuelen.

Op grond van dit moreel uitgangspunt ben ik geen voorstander van het homohuwelijk en een tegenstander van pedofilie. Gelijkberechtiging voor de wet is evident, als men daarbij niet de alleenstaanden uit het oog verliest, a fortiori met kinderlast, die in aantal sterk toenemen en het financieel-economisch vaak bijzonder moeilijk hebben. Zou men de fiscale gunstmaatregelen voor koppels niet beter afschaffen ?

Voor dit morele standpunt eis ik respect op van iedereen !

Tot slot  een klein bommetje. Koning Boudewijn presteerde het de abortuswet niet goed te keuren. Hij werd een dag of zo als niet in staat om te regeren gesteld. Geldt dezelfde vrijgeleide ook voor een ambtenaar van de burgerlijke stand, die een homo-huwelijk niet met zijn geweten kan verzoenen ?

Ideaal zou een vrijwillig laag profiel zijn van de homo-gemeenschap, om samenleven met andersdenkenden in een pluriforme samenleving mogelijk te houden. Ook van homoseksuelen wordt respect voor anderen verwacht. Multi-cultuur behoort respect op te brengen voor andersdenkenden in het algemeen, maar ook inzake opvattingen over homoseksualiteit. De multi-etnische samenleving, voor zover je daarvan fan bent, is geen verworvenheid, maar een opdracht. Om te kunnen samenleven is het nodig dat iedereen gas terug neemt. Dimmen dus.

Huiswerk voor de homoseksuelen en de multi-culturalisten onder ons… 

Herman van Schoten, Schoten, België, 01/04/2014.
alle rechten voorbehouden : Herman van Schoten.