57. HOUDT U VAN PROJECTEN ?

Op een zonnige lentedag, zo een waarop het drummen is voor een plaatsje op de terrasjes van de Antwerpse Groenplaats, werd mijn echtgenote aangesproken door een jongmens. Ze bevond zich in de wijk, die Wilde Zee wordt genoemd, maar deze benaming had hoegenaamd geen uitstaans met haar gemoedstoestand, vermits ze van de tandarts kwam.

Het was een beeldschoon manneke, recht uit de klassieke Griekse godenschool, en hij legde al zijn charme in de onweerstaanbare vraag :

Houdt u van projecten ?

Daar moest mijn eega geamuseerd om glimlachen. Maar het godenkind had wel haar aandacht. Het geval wilde dat hij de uitvinder en promotor was van een schools project in het kader van het vak creatieve vorming. Op geheel natuurlijke wijze en al helemaal niet door zich op te dringen, won hij haar belangstelling voor zijn uniek product : een eeuwigdurende jaarkalender ! Alsof het een vriendin betrof, die toevallig zijn pad kruiste, keuvelde hij een eindje weg, vertrouwelijk haast, wat mijn wederhelft enige bewondering vermocht te ontlokken. Zij leek de uitverkorene wel, aan wie het grote geluk van deze ontmoeting ten deel was gevallen. Als het niet in een drukke winkelstraat was geweest, had je het een intieme toenadering kunnen noemen, waarvoor het jochie voorwaar aanleg had. Een manneke dat contact kon leggen en daar ook nog een unieke openingsformule voor had bedacht.

Het zat zo. Het was een blanco jaarkalender, dus zonder welbepaald jaar. De dagen volgden elkaar op zonder weekverband. Dat gaf je de vrijheid de kalender in te vullen naar eigen inzicht. Je kon hem elk jaar weer gebruiken !

Zijn lichaamshouding was een en al rust, maar zijn ogen schitterden : van fierheid, ambitie en verwachting want deze oudere dame had zowel tijd als belangstelling voor hem.

Maar, vroeg zijn slimme gesprekspartner zich luidop af, als je eenmaal, zeg maar, 11 april had ingevuld, dan kon je die het volgend jaar toch niet hergebruiken ?! Want het was geen digitale agenda, maar een van papier, zij het met schitterende reproducties van Japanse natuurgezichten. Misschien wel ongeoorloofd ontleend aan befaamde kunstenaars, want ze zag de namen voorbij bladeren van Kitao Masami, Toyo Sesshu en Hokusai.

Ja, dat was natuurlijk zo. Maar hij bedoelde, kijk we zijn nu al in april, maar als u hem begint te gebruiken op 1 januari van het volgende jaar, of van het daarop volgende jaar, dan klopte het natuurlijk wel !

Een inzicht waarover nagedacht was. En hij kostte slechts € 20 !

Maar toen hij merkte dat de vis niet beet, schakelde hij als geoefend verkoper over naar het noodplan, tegenwoordig plan B genoemd. Hij toverde een zakexemplaar tevoorschijn, voor maar € 10 !

Zijn potentiële klante beet nog steeds niet. Toen kwam plan C.

Het is natuurlijk dat hij er iets aan wilde verdienen, student zijnde, zodoende ! Het is ten slotte voor de reis !

Schoolreis ?

Naar Londen. Iedereen moet bijleggen…

Zijn ogen schitterden niet meer, maar stonden strak en gelaten, als van overgave aan een hogere god.

Nu heeft mijn echtgenote een koekenhart, maar hier trapte ze toch niet in. Daarom ook slikte ze een oprisping weg : als het nu nog voor de honger in de wereld was…Ze maakte een vriendelijk einde aan het gesprek, waarop haar half buigend nog een prettige middag werd gewenst.

Verderop viel haar oog op een gigantisch reclamebord op een bouwwerf :  project nieuwe managementschool ! Dat woord is verdorie besmettelijk ! Als het wordt opgevoerd bij het aanprijzen van nieuwbouw, knijp dan je billen en je portemonnee maar dicht. Zelfs in het onderwijs zijn ze mee : projectonderwijs ! Modieus verpakte lucht ? Of een ultieme poging om toch maar de aandacht van die concentratie-arme leerlingen vast te houden ? Er zouden zelfs al speciale concentratiescholen zijn…

Mijn dikke vriend van Dale definieert project neutraal als ontwerp en plan. Het begrip is echter in een baatzuchtige sfeer terecht gekomen. Er moet aan verdiend worden. In de eerste plaats geld, vervolgens ook aandacht. En het moet de werkelijke bedoeling maskeren, zoals bij managementstaal in het algemeen. Onthullend gedemonsteerd door Frank en Kris Focketeyn in het tv-programma In de Gloria : Goedenavond, wij zijn Willy en Jos Vermaelen van Vermaelens Projects en we willen graag uw aandacht vestigen op een nieuw initiatief van onzentwege. Waarop een hilarische presentatie volgt.

Op de terugweg naar huis werd mijn partner opnieuw aangesproken, nu door een jolige jonge dame, die haar verjaardag vierde. Ze werd dertig en had een opdracht gekregen. Aan alle goedwillenden op de tram bood ze een mini-zakje snoepjes aan, van Haribo - u weet wel : Haribo macht Kinder froh und Erwachsene ebenso ! -  Haar prestatie werd gefilmd door een secondante en na geslaagde afloop wachtte haar een nieuwe opdracht. De hele tram werd er vrolijk van, zelfs de nieuwe Belgen, die blijkbaar een speciaal abonnement hadden, want ze moesten niet tikken aan de zogenaamde ontwaardingsautomaat. Hoe eenvoudig toch is het  om wat vreugde te stichten op een tram vol somber ogende passagiers !

Terug thuis vertelde ze haar lotgevallen van de dag. Ze was vrolijk en het stak me aan.

Ook ik had een verrassing in petto. Ik had het huis gepoetst. Dat was mijn project.

Herman van Schoten, Schoten, België, 11/04/2017.

Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.om.