72. JULI 2017 WAS OOK…

Elke maand weer gebeurt er van alles, interessant en boeiend, maar te vluchtig voor een artikel in dit hooggeroemd blogboek. Het zijn soms belangrijke gebeurtenissen, vaak ook kleine voorvallen en feitjes, die best betekenisvol kunnen zijn, maar niet het schreeuwerige breaking news halen, waarmee de media ons willen vastlijmen aan hun kanaal. Ofwel journalistiek gladgestreken berichten, voorzien van voorspelbare commentaar.

Daarom het pretentieuze ideetje van een vaste maandelijkse rubriek. De selectie is volstrekt onvolledig, willekeurig, gevoed door de media en door persoonlijke ervaringen. Dingen die zich in mijn geheugen hebbent vastgekleefd, zo van vergeet mij niet.

Juni 2017 was ook de maand van :

-de veroordeling van ex-president Lula da Silva van Brazilië. Lula was een buitengewoon  populair president. Hij voerde bijvoorbeeld schoolsubsidie in voor de kinderen die effectef naar school komen. Maar nu is hij veroordeeld tot 9,5 jaar cel voor corruptie en het aannemen van steekpenningen. Alweer rond Petrobras, altijd weer die oliemaatschappij waaraan elke publieke figuur zich schijnt te branden. Ongewoon die veroordeling ? Het recht moet zijn loop hebben, toch ? Zo eenvoudig ligt het niet. Corruptie en steekpenningen horen bij het Braziliaanse leven als friet met mayonaise bij ons en bitterballen en frikandel bij onze noorderburen. Het is doodnormaal, het is een manier van leven. Schrijver August Willemsen lichttte het fenomeen toe in zijn boek Braziliaanse brieven. Hij verhaalt hoe je als buitenlander voor alles en nog wat een fiador nodig hebt, bijvoorbeeld voor het huren van een woning. Het is een soort bemiddelaar, maar eigenlijk meer dan dat. De fiador stelt zich voor jou garant en moet daarom een gekende figuur zijn, financieel betrouwbaar en ervaren in de materie. Daar begint de corruptie in het klein. Het is uitgegroeid tot een systeem. Alle politici aan de macht bedienen er zich van. Geen groot contract of er komen steekpenningen aan te pas. Nu is dat ongetwijfeld in andere landen ook zo. Maar hier is het systeem zo grootschalig en algemeen, dat elke politicus ermee verbonden is. Daardoor worden ze chanteerbaar en dat is ook de bedoeling. Afrekenen met wie te moeilijk doet is dan de evidente oplossing. Dat is hier het geval. Het gaat dus niet om een vlaag van morele begeestering van het Braziliaans gerecht, maar om een politieke afrekening. Brazilië zit volop in een proces van afrekeningen. Ex-presidente Dilma - dauphin of dauphine van Lula – werd afgezet en haar vervanger, Michel Temer, hangt ook al een afzettingsprocedure boven het hoofd. Grappig is de tekst in de nationale vlag : Ordem e Progresso (orde en vooruitgang).

-de aankondiging van het huwelijk van de Maleisische prinses Tunku Tun Amina Maimunah Iskandariah Sultan Ibrahim met Dennis Verbaas uit Lisse. De uitverkoren man was voetballer en fotomodel. Hij wordt opgehemeld in de lokale media en wordt aan de bevolking voorgesteld als een handige harry. Nu, dat is het minst wat je kan zeggen ! Zijn bruid wordt bekritiseerd omdat zij het hoofd onbedekt laat. Haar broer : wij zijn Maleisiërs, geen Arabieren. Je kleden als een arabier maakt je geen betere moslim. Een sprookjeshuwelijk ! Welke Nederlandse cineast maakt er snel een film over ?!

-opnieuw brandalarm in Portugal. Op 24 juli woedden er tegelijk 95 bosbranden. Uit de omgeving van Sertã werden 150 mensen geëvacueerd. Het gehucht Feiteira was omsingeld door het vuur, maar is er nog goed van af gekomen dankzij hulp uit Spanje (3 blusvliegtuigen en een peloton brandweermannen) en uit Marokko (1 blusvliegtuig). Slechts 6 huizen zijn uitgebrand. President Marcelo heeft eindelijk het Portugese onvermogen toegegeven van preventie en bestrijding. De belangstelling van de politiek ligt elders : op een jaar tijd zijn er 45.000 vreemdelingen bijgekomen met een wettelijke titel van resident. Het merendeel zijn burgers uit de Europese Unie, gelokt met 10 jaar belastingvrijstelling, Fransen op kop. Een terugval voor Brazilianen en Afrikanen. Vluchtelingen nauwelijks. Terwijl er voor de eigen jeugd weinig toekomst is. Voormalig eerste minister Passos Coelho zei het letterlijk en publiekelijk : onze jongeren gaan best weg…

-overlijden van Marc Grammens, journalist en flamingant. Een strijdbare Vlaming en in die zin onvlaams. Had al snel de verfransingsmachine in Brussel door. Was rechttoe rechtaan in zijn commentaren. Hij hekelde o.a. Bart De Wever, huidig burgemeester van Antwerpen en partijvoorzitter van NVA, wegens het opgeven van de Vlaamse strijd ten voordele van een liberaal-conservatief programma. Grammens was een zeldzame Vlaming met kloten aan zijn lijf en daarom een verlies. 

-Vlaams liberaal voorman Alexander De Croo zet de wereld op zijn kop ! In De Tijd van 29/07 zegt hij letterlijk het volgende : als liberaal geloof ik in individuen en ga ik ervan uit dat mensen geen nood hebben aan een gemeenschapsgevoel om hun leven te leiden. Identiteit en angst zijn politieke fastfood. Doorheen de geschiedenis is nochtans altijd weer bewezen dat de mens een sociaal wezen is, dat hunkert naar betrokkenheid, saamhorigheid en groepsidentiteit. Deze ultra-liberaal en bijgevolg onmaatschappelijke figuur komt ons de les spellen met dat typisch Amerikaans praatje : weg met culturen ten bate van de sterksten en de machtigsten. Verkiezingen in 2019, we gaan het onthouden.

-de pech van Churandy Martina. In de sport en dus ook in de atletiek lopen helden en coryfeeën rond. Hun prestaties maken vaak indruk, maar als persoon laten ze me over het algemeen koud. Op Dafne Schippers na natuurlijk, want die heeft geen streken. En Churandy Martina ! De Nederlandse kampioen sprint ! Als hij spreekt, kom je vanzelf in rustmodus, hij is de natuurlijke relaxtherapeut ! En een positiviteit die hij uitstraalt ! Niet aangeleerd, spontaan ! Nu wilde hij voor de achtste keer deelnemen aan het wereldkampioenschap, maar een hamstringblessure speelt hem parten. Dat is jammer voor hem en voor mij, want ik kijk op de buis steevast naar hem uit : wanneer loopt Martina ? Hij blijft zijn positieve zelf : op de Oympische Spelen zal hij er weer staan, sowieso. Heerlijke man.

-overlijden van Jeanne Moreau. Een filmvedette uit mijn jeugd. Tot verbazing van velen deelde zij in Viva Maria de hoofdrol met Brigitte Bardot. Moreau was wel van een ander niveau : ze kon acteren en had dat gespeeld erotische van BB niet nodig.

-komkommertijd, waarvan acte.

Herman van Schoten, Lissabon, Portugal, 02/08/2017.

alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.