Goh, spijtig is dat toch! We kunnen niet want we moeten naar de barbesu! Zo noemde zij het familiefeestje rond een gezellige barbecue. En inderdaad, geen feestje zonder bbq! Maar waarom de afkorting bbq als het in goed Nederlands barbecue is? En waar komt het vandaan? Even googelen. Het zou zijn oorsprong vinden bij de Indianen, die het barabicu noemden, het heilige vuurbed. En de Zuid-Afrikanen hebben er een smakelijk woord voor: braai, al is het niet helemaal hetzelfde. Zij verkiezen grote stukken vlees die traag gegaard worden, slow food eigenlijk.
De bbq is populair. De supermarkt speelt erop in en ook slagers bieden kant en klare pakketten aan. Vuur aanmaken en bakken maar! Het heeft inderdaad iets, het is gezelligheid, mannen voelen zich weer jongens en het bevordert begrip en samenleven. Op de Azoren zagen we in afgelegen gebieden bbq-plekken, door de gemeente voorzien. ‘s Zondags kwamen de gezinnen er bakken en braden en de zondag gezellig doorbrengen met kroost en buren. Je zou denken dat er niets anders te doen was. Dat was ook wel zo, maar niettemin ging er iets vanuit. Het is geenszins nostalgie naar een voorbij verleden, het is eigentijds en iedereen doet eraan mee!
Ook in mijn woongemeenschap is er een jaarlijkse bbq. De meeste bewoners deden er aanvankelijk aan mee. Er werden twee tenten opgericht en de mannen verdrongen zich rond het bakvuur, want dat is mannenwerk. Helaas zit de klad erin. Mensen haken af. Hebben ze wat anders te doen? Zijn ze de bekende buren beu? Is het te min? Moeilijke vragen. Maar één factor speelt zeker mee. Er verdwijnen gestaag oudere eigenaars en ze worden vervangen door nieuwkomers, die niet vertrouwd zijn met onze traditie. Terwijl het nochtans een ideaal middel is tot snelle integratie!
Er zit ook wel wat sleet op. Altijd dezelfde mensen houdt altijd dezelfde klap in want je wil je buren niet voor het hoofd stoten. De conversatie is dan ook voorspelbaar: de stand van zaken van de nieuwe eigenaars en bewoners, de gezondheid, vakantieverhalen, restaurants, de levensduurte, het weer en meer van dergelijke onschadelijke thema’s. Ik wilde een keer een filosofische vraag in het midden gooien, maar zag er wijselijk vanaf. En ik stelde voor dat elke nieuwkomer een liedje zou zingen, ook geen succes. Ook een gedicht voordragen zou niet begrepen worden. Toch is het fijn en aandoenlijk want het is een ritueel, dat de buurtbanden bevestigt en verstevigt. Soms hoor je zelfs nog iets nieuws, zoals de tachtigjarige die plots begint over een garage, die hij lang geleden was begonnen en nog altijd bestaat. Hij zag zich genoodzaakt ze te verkopen, want hij was van Antwerpen en Schotenaren kochten alleen bij eigen volk! Eigen volk eerst, jaja!
De bbq mag dan populair zijn, sommige vuurmakers bereikten een professioneel niveau! We hebben zelfs een wereldkampioen, Peter De Clercq uit Maldegem. Hij stuwt ons naar hoogten, die we van de bbq nooit voor mogelijk hadden gehouden. En de bbq-installatie moet natuurlijk ook professioneler worden, je weet niet wat je ziet bij die toestellen, toeters en bellen naar believen. Maar het kan altijd beter! Het is wachten op een model met ingebouwde jukebox. Ware enige inspraak mij vergund, dan zou ik de kermismuziek van de botsautokes suggereren, met als tophit Oh Carrol! van Neil Sedaka, dan kan het niet meer stuk!
Populair dus, maar we zagen ons verplicht in het huishoudelijk reglement een verbod op te nemen op bbq-en op het eigen terras. De rook gaat naar het daarboven gelegen terras, niet bevorderlijk voor de verstandhouding, zodoende. Maar de mensen mogen gerust hun bbq-feestje houden in de gemeenschappelijke tuin, mits aanmelden en opruimen achteraf. De benodigde voorzieningen kunnen zelfs gratis ontleend worden.
Persoonlijk sta ik dubbel tegenover de bbq. De gezelligheid en het bevestigen van de buurtbanden sla ik hoog aan. Het eten minder. We krijgen een braadworst, een stukje kip, een lapje biefstuk, een spiesje en ijs van de supermarkt toe zoveel je wil. Plus koffie en een koekje. Het is veel, bbq is veel eten, vooral vlees. De kwaliteit is ook niet van dat, het kan ook niet want op een open vuur kan je geen culinair niveau halen, dat is nogal wiedes. Kortom, ik ben er geen amateur van, maar ja, het eten is eigenlijk bijkomstig. En drank is er genoeg. Je schuift nu eens aan bij deze tafel en dan weer bij een andere, zodat je met de meeste mensen een babbel hebt. Je laat er zelfs de Ronde van Frankrijk voor staan, want daar kan je straks uitgesteld naar kijken.
Nieuwkomers worden persoonlijk uitgenodigd. De laatste keer verscheen een ons onbekende dame, die een appartement had gekocht, maar pas in de loop van de volgende maanden haar intrek zou nemen. Ze was aangenaam verrast door de uitnodiging en praatte warempel met iedereen! Nieuwkomers hebben echter ook een vervelende gewoonte. Ze neigen ertoe hun nieuwe eigendom te strippen en volledig nieuw in te richten, zodat je weken, soms maanden lawaai aan je oren hebt. Telkens een appartement wordt verkocht, verzucht mijn echtgenote: daar gaan we weer.
Maar de bbq maakt alles weer goed. Het is een ritueel dat gekoesterd moet worden. We houden vol, ook al zie je elk jaar de buren een jaartje ouder worden. Maar als je niet in de spiegel kijkt, zie je het niet van jezelf. Tot een buurvrouw zei: Herman, zijt gij niet vermagerd? Dat kwam aan, want ze had gelijk. Ook het wegvallen van oudere buren confronteert je ermee: de bbq is niet eeuwigdurend.
Zou het een idee zijn bij overlijden geen koffietafel voor de familie te geven, maar een bbq voor de buurt? Om over na te denken! Leve de barbesu!
Herman van Schoten, Schoten, België, 02/08/2022.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten