Op het eiland Madeira ontmoetten we een Vlaamse gepensioneerde universiteitsprofessor. Hij nodigde ons uit in zijn stulpje, zijnde een moderne villa, hoog boven Ribeira Brava met subliem uitzicht over stad, omgeving en oceaan. Daar wil je wonen ! Hij sprak vloeiend Portugees en stelde zijn gade voor: een Braziliaanse schone van minstens een generatie jonger. Hij toonde haar kleerkast: blote jurken. We werden uitstekend ontvangen, genoten een bijna gastronomisch maal, waarbij opviel dat hij alles alleen deed en zijn esposa de madam speelde, die zich liet opdienen. Hij had voor ons tips voor de aankoop van een appartement aan de buitenkant van Funchal, uitstekende suggesties naar bleek. Het contact leidde ertoe dat we op hun villa zouden passen als ze naar Brazilië gingen. Later echter kregen we ruzie door een ideologisch verschil van inzicht. Hij stelde : hoe meer vermenging hoe beter ! Daarmee was ik het niet alleen oneens, ik zag al snel dat deze opvatting was ingegeven, althans versterkt, door zijn erotische hang naar exotisme.
Is raciale vermenging goed ? Vanuit biologisch standpunt kan je stellen dat het onze verzwakte blanke genen versterkt. Paren met iemand uit een ander dorp, land, werelddeel, van een ander ras zal een beter biologisch resultaat opleveren dan generaties lang in de eigen parochie blijven hangen, wat tot inteelt leidt.
Daarmee zijn we aanbeland bij de veelbesproken biodiversiteit. Biodiversiteit staat voor de noodzakelijke verscheidenheid van levensvormen binnen een gegeven ecosysteem. Biodiversiteit houdt de natuur in balans.
Die balans nu is ernstig verstoord. Er is grootscheeps habitatverlies van plant en dier door vernietiging en aantasting van de biotopen door toedoen van de mens. De druk van de mens zal blijven aanhouden en de oorzaken zijn eenvoudig te benoemen maar moeilijk te keren : overbevolking en de hang naar economische groei. Beide zijn een probleem op wereldschaal. Het eerste haalt niet de politieke agenda, het tweede werd o.a. actueel door de stikstofcrisis in Vlaanderen en Nederland.
Biodiversiteit staat voorts onder druk door het niet respecteren van geografische leefgebieden. Uitheemse soorten verdringen en vernietigen de inheemse. De sterkste plant en het sterkste dier overleven. Diversiteit is bijgevolg contraproductief wanneer vreemde soorten binnendringen.
In Zuid-Spanje, Zuid-Portugal en op Madeira komt dengue voor = knokkelkoorts. Verantwoordelijk zijn steekmuggen, meegereisd als eitjes in goedkope Noord-Afrikaanse palmbomen. De Spaanse douane controleert tegenwoordig binnenkomend verkeer uit Marokko op de import van palmen, die onherroepelijk de vuilcontainer ingaan.
De eikenprocessierups is door de handel in planten meegereisd uit Zuid- en Centraal Europa. De bestrijding wordt actief ter hand genomen, maar het is een moeilijke strijd.
De Aziatische hoornaar of monsterwesp rooft nesten van honingbijen leeg, eet vliegen, wilde bijen en kevers, die deel uitmaken van onze inheemse diversiteit.
In de 19° eeuw brachten Britse kolonisten vossen en konijnen over van Engeland naar Australië. De vossen gingen jagen op inheemse zoogdieren, waardoor grote aantallen werden uitgeroeid. De konijnen plantten zich op spreekwoordelijke wijze voort en vraten een groot deel van het voedsel weg voor de neus van schapen en runderen, beconcurreerden inheemse plantenetende dieren en ondermijnden de grond door hun holen (1).
In datzelfde Australië, maar ook elders, is buffelgras een probleem. Het werd ingevoerd als diepwortelend gras, goed als voedselbron voor het vee. Maar dit gras vernietigt de wilde rijst, waarvan vogels de zaden eten, met als gevolg dat soorten onder druk staan.
De wasbeer komt uit Amerika en is in onze landen aan een snelle opmars bezig. Hij is een alleseter, brengt schade toe aan maïsvelden en boomgaarden en vernielt vogelnesten. Hij is officieel tot invasieve soort uitgeroepen.
In januari 2023 werd aan jagers toestemming gegeven Chinese muntjaks af te schieten in Park Vordenstein te Schoten. Het is een kleine hertensoort, ze eten hyacinten, orchideeën, sleutelbloemen, groenten, allerlei gewassen en bedreigen flora en fauna.
Het eiland Madagaskar is dan weer een voorbeeld van een min of meer afgesloten leefgebied, waarin de biodiversiteit niet wordt belaagd door import. Het eiland is ver genoeg verwijderd van het Afrikaanse vasteland, zodat zich een eigen flora en fauna kon ontwikkelen. De biodiversiteit is er enorm, er zijn bijvoorbeeld 100 verschillende soorten maki, echter bedreigd door houtkap en jacht, alweer door de mens dus.
Biodiversiteit vereist min of meer afgesloten leefgebieden, een gegeven ecosysteem. Soorten zijn ongewenst indien ze de lokale fauna en flora bedreigen. In de tv-serie over het Animal Reception Centre van de luchthaven Heathrow zie je hoeveel uitheemse dieren dagelijks worden binnengebracht, gewoon om eraan te verdienen, het is handel. Binnen de heersende ideologie van onbeperkte economische vrijheid kan deze voortwoekerende kwaal niet effectief worden bestreden, men bestrijdt de gevolgen en tracht het ergste te voorkomen door verbodsbepalingen en opgevoerde controles. Het bewustzijn groeit. De VN-conferentie over biodiversiteit in 2022 In Montreal besloot dat tegen 2030 30% van de aarde beschermd gebied moet zijn. Een goed voornemen, nu nog de praktijk.
Niet alleen planten en dieren worden op transport gezet, ook de mens reist wereldwijd en brengt vervolgens aids, corona en apenpokken mee. De Spaanse kolonisten van Columbus brachten naar de Caraïben en Zuid-Amerika kiemen mee van mazelen, waterpokken en tyfus, waaraan miljoenen oorspronkelijke bewoners bezweken. De evidente vraag : houdt de mens zich best ook aan het eigen leefgebied, zodat vreemde ziektes geen kans krijgen ? Maar ofschoon aangetoond dat deze ziektes uit het verre buitenland zijn meegebracht, is de vraagstelling toch vooral theoretisch. Immers, hoe ga je het wereldwijd reizen terugdringen, dat is een gepasseerd station, a fortiori binnen de heersende ideologie van wereldburgerschap en globalisering.
Uit het buitenland worden niet alleen ziektes meegebracht, maar ook vreemde culturen. Ze reizen mee met de vreemdelingen, die zich hier vestigen. Als vreemde opvattingen zich bij ons nestelen, wordt dan de inheemse cultuur bedreigd ? Extreem-rechtse politieke partijen maken er een hoofdpunt van, extreem-linkse doen het af als fascisme.
Culturele verschillen toedekken en kritiek bezweren met wetgeving is geforceerd de boel bijeen proberen te houden. Men weet geen raad met de schurende tegenstellingen en sluit ze dan maar op in een doos van algemene verzoening, die mogelijk een doos van pandora wordt. Socioloog Elchardus (2) citeert Huntington: we maken een culturalisering mee van politiek en geopolitiek. Mensen en landen met gelijkaardige culturen groeien naar elkaar toe, mensen en landen met verschillende culturen groeien uit elkaar. Dat belooft niet veel goeds voor het samenleven met andere culturen binnen één klein territorium zoals Vlaanderen. Antwerps burgemeester De Wever waarschuwde reeds voor het risico van een burgeroorlog. Dat mag partijpolitieke praat zijn, feit is dat culturen naast en niet met elkaar leven, altijd en overal. Dat is in eigen land zo, maar bijvoorbeeld ook in de VS en Zuid-Amerika, waar Duitse, Nederlandse en Vlaamse clubs bestaan van al generaties lang uitgeweken burgers. Men integreert zich maar men stelt tevens prijs op een eigen, lokaal sociaal-economisch netwerk. We bezochten ooit de Chinese wijk van Vancouver, alle opschriften en mededelingen waren in het Chinees, ook de straatnamen, niet één in het Engels. Het is hun wijk, hun klein land. Hun identiteit blijft belangrijk. Wereldburgers decreteren dat identiteit onbelangrijk is of niet bestaat, hoe wereldvreemd kan je zijn…
De mensen verplichten zich cultureel uit te kleden wordt beleefd als aanslag op hun zijn. Dat zijn praktijken die voorkomen in landen als Rusland en China, waar identiteiten van minderheden worden weggeveegd. Verplichte assimilatie is mensonwaardig. Je kan wel mikken op integratie. Integratie houdt in: het mentaal opnemen van onze grondwettelijke spelregels van scheiding der machten, van de positie van godsdiensten daarin en van de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Voorts aanpassing aan de dominante cultuur in de openbare ruimte, om te beginnen qua taal, wat in de eerste plaats geldt voor Franstaligen in Vlaanderen. Maar ook vrijwillig terugdringen van religieuze symbolen in de openbare ruimte zou getuigen van respect voor de anderen en bijgevolg van het belang van de gemeenschap boven het ik. Die ik-cultuur zet latente spanning om in openlijk conflict, we moeten ze terugdringen. Sinds corona lijkt er opnieuw een gemeenschapsgevoel te groeien, het is te hopen dat het doorzet. Maar integratie is niet alleen aanpassing, er is ook ruimte voor de eigen cultuur. Erg belangrijk zou zijn de wettelijke katholieke feestdagen te vervangen door enkele feestdagen voor alle religieuze gezindten, eventueel vrij te kiezen per religieuze gemeenschap. Het zou een feitelijke en symbolische erkenning betekenen. De wettelijke erkenning van godsdiensten wordt best afgeschaft wegens discriminering van niet erkende belijdenissen, die geen subsidie krijgen. Deze discriminatie staat nota bene ingeschreven in de wet! Schaf die erkenning en die subsidie af, waardoor godsdienst de plaats krijgt die haar toekomt in de rechtsstaat: vrij maar niet bevoorrecht. Er is mogelijk een kamermeerderheid voor te vinden, echter onmogelijk binnen de particratie.
Een nuchtere conclusie. Diversiteit groeit naarmate de mens zich niet te veel bemoeit en de lokale soorten hun gang kunnen gaan. Afgebakende leefgebieden zijn een voorwaarde, zoniet nemen uitheemse indringers het over. Dat geldt ook voor de mens, het kolonialisme is er het historische voorbeeld van.
Zo’n 40 jaar geleden logeerden we in een klein hotel aan de voet van de Pyreneeën. De eigenaar was een halve filosoof, we hadden grappige en ernstige gesprekjes. Het toerisme vond hij een noodzakelijk kwaad. En toen kwam zijn uitsmijter: chacun chez soi et Dieu pour tous! Toen begreep ik het niet, nu wel.
Noten:
(1): Diamond, J., Ondergang : waarom zijn sommige beschavingen verdwenen en hoe kan de onze haar ondergang voorkomen?, Spectrum, 2013.
(2): Elchardus, Reset, Ertsberg, 2022, p. 117.
Herman van Schoten, Armação de Pêra, Portugal, 27/01/2023.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten