De patiënt wachtte geduldig op zijn beurt. Hij stelde vast dat de derde leeftijd het merendeel van de stoelen bezette. Hij wilde er niet ook toe behoren, maar de spiegel loog niet. In elk geval niet van mentaliteit, hield hij zich koppig voor. Toen zag hij haar. Ze kwam aan geschuifeld met een stok en zette zich op de stoel naast de patiënt. Het was een verboden stoel, want je moet een stoel open laten tussen twee patiënten, zo stond het te lezen op de zitting van de stoel. U moet zich eerst daar melden, sprak de patiënt want dat had zijn nieuwe buurvrouw niet in de gaten. Dank u wel meneer!, zei ze en ze schuifelde richting verpleegloge(1). Een verpleegster bracht haar terug. U moet u eerst beneden inschrijven mevrouw, gaf zij goede raad. De dame zette zich terug op de verboden stoel en wachtte. Had ze het niet begrepen? De verpleegster zegt dat u terug naar beneden moet om u in te schrijven, sprak de patiënt nu tegemoetkomend en nadrukkelijk. Wacht, ik zal het voor de zekerheid nog even navragen. De verpleegster taxeerde de patiënt en besloot zijn bemoeienis te aanvaarden. De dame in kwestie was een paar dagen te laat, zo was gebleken. Haar afspraak was verstreken, maar de dokter zou er haar nog bijnemen, als ze beneden ingeschreven was. Mag ik haar naar beneden vergezellen?, vroeg de patiënt, want alleen redt ze het niet. Dat mocht en de verpleegster zou ervoor zorgen dat intussen zijn beurt niet voorbijging. Beneden aan de inschrijfbalie lukte het niet. Zij had geen afspraakformulier bij - dat hangt thuis op de ijskast, jullie weten toch alles al!, verdedigde ze zich, maar het mocht niet baten.
Voorbij de draaideur die toegang geeft tot het ziekenhuis is een looppad afgebakend met afzetpaaltjes(2), op weg naar 4 receptiemedewerkers, die coronagewijs raad geven en selecteren. Ze stellen zich op als een onneembare vesting, je komt er niet langs. Waarom hadden ze deze dame niet opgevangen ? Bleek dat de dame 94 was, in huis was gevallen en nu op controle kwam. Maar haar kleinzoon kon haar niet vergezellen, hij moest werken. Als het deze namiddag was geweest, was hij kunnen meekomen! Ze woonde in een torenflat in de buurt, gezien haar fysiek voorkomen toch een heel eind te voet. Een taxi bellen?, vroeg de patiënt, maar dat weigerde ze. De bejaarde dame strompelde naar buiten, de patiënt moest dringend terug naar de afdeling. Hij stelde vast dat iedereen, personeel en andere patiënten, straal langs dit dametje heen hadden gekeken. Het moet hard zijn, alleen op die leeftijd en licht van de wijs. Een ongewone patiënte en het valt niemand op. Hij controleerde nog even, de 4 medewerkers aan de ingang waren ook wel met zichzelf bezig, met elkaar en met hun mobieltje…
Dat bedacht de patiënt, tot hij werd opgeroepen voor onderzoek. De dokteres(3) deed een en ander, bekeek het dossier, leek zich in de baard te willen krabben maar die voorziening stond haar uiteraard niet ter beschikking. Ze keek op de computer, dan naar de patiënt, terug naar het scherm en besloot het ten slotte te zeggen: u bent een atypische(4) patiënt! De man was licht verbouwereerd en stamelde dank u.
Hij kreeg een verwijzing mee. Onderweg naar huis vroeg hij zich af of hij het wel goed begrepen had. Want die dokters spreken een taaltje als was het latijn. Thuisgekomen vroeg zijn echtgenote hoe het geweest was. Ik ben een atypisch geval, zei hij, waarop ze in de lach schoot: dat heb ik altijd al geweten…
Dat was de derde blessure op zijn gemoed. Eerst de behandeling van die oude dame- ook een atypisch geval dus-, toen de atypische boodschap en nu zijn echtgenote er bovenop. Heel erg is het natuurlijk niet, troostte hij zichzelf, armoede is veel erger, eenzaamheid of een handicap, je zal het maar hebben, maar ik zit er toch maar mee en zal ermee verder moeten. Nog goed dat de dokteres dat niet had toegevoegd: u zal ermee moeten leren leven. Een dodelijk zinnetje, waarmee je te kennen wordt gegeven dat er iets behoorlijk mis is.
De volgende dagen prakkeseerde hij zich suf. Atypisch, stel je voor! Noch in films noch in romans was hij deze mensensoort al tegengekomen. Het moest dus iets bijzonders zijn. Hij bekeek het tv-nieuws maar zag geen atypische personen verschijnen, ze reageerden allen zoals dat in een gegeven situatie kon verwacht worden. Er volgde een datingprogramma en daar openbaarde zich gelijk een atypische kandidaat! Hij was op leeftijd en stak in een clownspak, een normaal pak eigenlijk, maar dan volgeplakt met knotsgekke rode hartjes. De dame, die men voor hem had uitgekozen, schoot in een onbedaarlijke lach en kwam niet meer bij. Atypisch! Maar bij de andere kandidaten was er niets bijzonders te zien. Ze stelden de gebruikelijke vragen, waar de ander vandaan was, of hij nog studeerde, al relaties had, of hij graag op reis ging en een huisdier had, dat soort aftastende vragen, die er enigszins toe doen, maar niet echt. Hij haalde in zijn fantasie enkele vragen te voorschijn, die als atypisch konden overkomen: bent u een snelslaper of een rusteloze slaper, een fundamentalist of een realist? Neemt u zichzelf waar als lankmoedig, sentimenteel, perfectionistisch? Spaart u, plant u? Denker of doener? Voor of tegen multiculti? Dat waren nochtans gewone vragen! Tuurlijk vraag je de eerste keer niet of de ander legalist is, separatist, belgicist en al helemaal niet of-ie cartesiaan is of godbetert freudiaan. Hij herinnerde zich de laatste aflevering op tv, waarin een bevallige jongedame zich uitte als zijnde panseksueel. Daar had hij zijn borstelige wenkbrauwen toch even voor opgetrokken, al kon hij de betekenis wel raden. Dat was ongetwijfeld atypisch.
De atypische patiënt kwam op bezoek. Ik schonk hem een royaal glas pastis van Avignon, ook al atypisch. Als tegenprestatie vertelde hij mij zijn verhaal. Ik prees zijn burgerzin en feliciteerde hem. Dat deed hem zichtbaar goed. Toen hij vertrokken was, begon ik driftig te tokkelen op internet. Misschien had facebook er een chatgroep voor. Ik vond er geen, maar dat wil niet zoveel zeggen, vermits dat medium nog veel geheimen voor me heeft. Hoe zit het bij mezelf, mijmerde ik, ben ook ik atypisch? Ik schrijf een blog, als zovelen. Bij een luchtig artikel scoor ik lezers bij de vleet, maar een beetje serieus artikel, ho maar, dan zapt men ongetwijfeld weg naar een of andere influencer. Zoals Astrid, kandidate bij de kwis 1 jaar gratis. Ze noemt zich urban influencer, loopt in rare kleren, heeft tattoos, kleurt de lippen bloedrood, houdt van metal maar waarmee ze de kost verdient werd me niet duidelijk, tenzij haar familienaam Leriche iets suggereert. Hoe dan ook, ze ziet er atypisch uit, voor mij, maar op tv is dat vandaag de dag heel gewoon. Atypisch verschilt van generatie tot generatie. Atypisch is hoe dan ook apart, niet gewoon, niet geschikt om er logaritmen op los te laten.
Ik kreeg een mail van de Franse gemeente Uzès, ze vragen beleefd om mee te doen aan een enquête over toerisme in de Uzège. Ik werkte mee maar vond mezelf meestal niet terug in de aangeboden antwoordcategorieën en vulde dan maar andere in. Waarmee ik wellicht de prijs misloop die op 30/01/2023 zal worden uitgeloot. Massatoerisme! Ik fleurde langzaam op, misschien had atypisch wel een positieve betekenis! Ik ben misschien wel een atypische persoon en daarom best bijzonder! ‘s Avonds in bed vond mijn echtgenote de balsem voor de wonde : waarom zou ik anders met jou getrouwd zijn?!
Zwevend van voldoening viel ik als een blok in slaap. Typisch.
Noot:
(1): verpleegloge: soort loket, in feite een bureautje met rolluik, dat wordt neergelaten of opgehaald bij opening en sluiting, geen beter woord gevonden.
(2): afzetpaaltjes: verstelbare paaltjes waarmee een looppad wordt afgebakend, onderling verbonden met lint of koord, bijvoorbeeld ook op het vliegveld, geen beter woord gevonden.
(3): dokteres: je spreekt haar aan met dokter, maar als je over haar spreekt of schrijft, zou je dokteres kunnen bezigen, echter weinig gebruikelijk en eerder informeel. Een werkgroep van de Taalunie bestudeert de kwestie van de wenselijkheid beroepsaanduidingen te laten overeenkomen met het geslacht van de beroepsbeoefenaar. Wordt het straks naast minister ook ministeres? En wat is dan de vrouwelijke vorm van loodgieter, bakker, beheerder, controleur, chauffeur, monteur? Krijgen we ook een poetsman, een vroedman, een onthaalvader?
(4): atypisch patiënt of atypische patiënt?: volgens een medewerker van het taalloket van Onze Taal gaat de voorkeur naar atypische. Behalve bij beroepen, dan eerder zonder e, bijvoorbeeld een medisch adviseur, een financieel analist, een bouwkundig tekenaar.
Herman van Schoten, Schoten, België, 10/02/2022.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten