Hoeveel waaklichtjes heeft u in huis ?! Van die
lichtjes, u weet wel, die je pas opvallen als je ’s nachts wakker schiet, de
slaap niet meer kan vatten, de koelkast inspecteert en rondstruint in huis. Op
zo’n overbodig moment heb ik ze geteld : 29 !
Gelooft u het niet ? Ik ga de hele inventaris niet
opsommen, maar mag volstaan met een samenvatting : stekkerdozen,
muziekinstallatie, computers en printers, cv-thermostaat, tv, digibox en
decoder, klokjes, keukenapparatuur, oplader, wasmachines, tandenborstels.
Dat verbruikt stroom, hoeveel weet ik niet. Ik zag
toevallig een artikel in Test-Aankoop, heb de bladzijde maar snel omgeslagen !
Het is immers een kwestie van comfort. Er zijn mensen, die bijna dwangmatig telkens
weer het licht uitdoen, ik laat het aan ! Zo komt dat ene schilderij goed tot zijn
recht ! En het verheft je interieur tot de allure van je eigen kasteel ! Beknibbelen
op comfort is niet mijn stijl, al zullen de profeten van het consuminderen het
theoretisch gelijk en het economisch profijt aan hun kant hebben, maar ja, saai
dat dat is.
Al die lichtknopjes drukken je met de neus op je
afhankelijkheid van elektriciteit. Je denkt spontaan terug aan die ochtend
vroeg, toen er hevig op de deur werd geklopt. Een vrouw moest dringend met de
auto vertrekken, maar kreeg haar elektrisch gestuurde garagepoort niet open. Ze
legde het probleem bij de verantwoordelijke van het gebouw, dat was ik. Alle
elektriciteit uitgevallen ! Pikdonker, geen lift, geen koelkast, alleen
noodverlichting in de gemene delen. Het werd relatief snel opgelost, maar dus,
je staat machteloos. Een kaars en een zaklamp binnen handbereik komen van pas !
Deze moderne verworvenheden zetten je wel eens aan het
denken. Over hoe anders het vroeger was. Zo was er in mijn prille jeugd een
oude boer, die zich zorgen maakte over het gedrag van zijn koeien. Hij weet het
aan de pas aangelegde elektrische verlichting in zijn straat. Je lachte ermee,
wat een oen ! En de burgemeester van een buurgemeente veroorzaakte hilariteit
door te opperen de elektriciteit op te slaan in een grote kast op het
dorpsplein ! Toch was de man vooruitziend, vermits opslag vandaag de dag echt
wel aan de orde is, met name in batterijen voor alles en nog wat. Veel later
begonnen mensen te klagen over gezondheidsproblemen, mogelijk veroorzaakt door
de nabijheid van hoogspanningskabels. En nu heb ik weliswaar niet dezelfde symptomen,
maar wel dezelfde bezorgdheid. Al die straling van internetverbindingen, wifi
en gps, gaat dat niet dwars door je lijf heen ? Piepkleine hoeveelheden
Tsjernobyl, elke dag ? Intussen hebben we ook al domotica in huis, je holt
gewoon mee met wat in de mode komt. O ja, daar zitten ook al flikkerende
lampjes aan, die ben ik nog vergeten…
Je leeft comfortabel en kwetsbaar. Aan een mogelijke
ramp in de krakkemikkige kerncentrales hier in de buurt denk je maar beter
niet. We ondergaan de hectiek ook van de overdrukke omgeving, hoewel, we zouden
kunnen ontsnappen. Je zou een beslissing kunnen nemen, drastisch je levensstijl
veranderen, je lot in eigen handen nemen, een persoonlijke aflevering
organiseren van het tv-programma Ik vertrek! De Ardennen of een
natuurgebied in Zuid-Frankrijk of Zuid-Spanje. Of gewoon, een hutje op de
heide. Maar toch, kan je dat nog opbrengen, het is toch meer iets voor
zonderlingen als gepensioneerde grijze-wollen-sokken-activisten-met-baard of
Guido Belcanto ? Op tv reist Floortje geregeld naar het einde van de wereld en
zij ontmoet er normale en ook bizarre figuren. Meestal hebben ze noch water
noch elektriciteit, ze behelpen zich, maar de lol ervan ontsnapt mij. Deze lui
grossieren dan weer in natuurbeleving, voor ons eerder uitzonderlijk. Ik ben al
als een kind zo blij als ik op een toevallige avond ver weg van de stad en
zonder verlichting de sterrenhemel aanschouw, wat een spektakel, jezus mina !
Sommigen verbeelden zich sterrenbeelden, de Grote Beer bijvoorbeeld, die
iedereen van naam kent. Ik herken die beelden niet en heb het ook opgegeven. Ik
troost me met de gedachte dat die beelden helemaal niet bestaan, het is
toegevoegde zingeving door de mens. Maar het is bijzonder mooi en fascinerend, zeker
wel. Soms meen je dat er een ster een oogje naar je pinkt, maar dat geloof ik
niet echt. Op een geïnspireerd moment wil je meer van dat en zoek je een reis
bijeen naar het noorderlicht. Excuseer meneer, veel kans, maar garantie,
nee, kunnen we niet geven.
Het comfort heeft watjes van ons gemaakt, vooral lichamelijk.
Voor sommigen bracht het ook luiheid van geest, weliswaar in feestverpakking
van bol.com. Je plan trekken in onvoorziene omstandigheden lukt de
meesten onder ons niet meer, we dekken ons snel in met een reisverzekering. Zijn
we gedegenereerd ? Ik schrok toen ik ergens las dat onze vroege voorouders
sneller liepen dan Usain Bolt en dat een vrouwelijke neanderthaler probleemloos
Arnold Schwarzenenger zou vloeren. Maar wij in het hier en nu zijn dan weer vaardig
in technische tools en ontlenen daaraan een pretentie van hier tot in
Tokio.
Alles bij elkaar zijn we een bevoorrechte generatie. De
verwenning is in de eerste plaats materieel. Maar ook geestelijk. Onze vrijheid
was ongezien in de geschiedenis en ook nu nog in grote delen van de wereld. We
hebben nog de laatste stuiptrekkingen van de katholieke bedilzucht meegemaakt
en momenteel hangt er een onvrije mist van politiek correct, maar het stelt
niets voor bij heel vroeger en bij andere landen op de wereldbol. Bovendien
verkennen we ook nog eens de ruimte, een fascinerend avontuur. En oorlog ? Een
ver-van-mijn-bed-show, toch !
Wijsheid vandaag is bewust blijven van je
kwetsbaarheid èn van je bevoorrechte positie. En het afwijzen van de cultuur
van het opgefokte ego. Als je dat lukt, leef je, ondanks terechte kritiek op
het vaak stupide bestuur en de dictatoriale reclame, in de beste wereld ooit.
Nochtans, daarvan moet ik mezelf dagelijks overtuigen.
Herman van Schoten, Schoten, België, 22/06/2019.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten