84. OKTOBER 2017 WAS OOK…

Elke maand weer gebeurt er van alles, interessant en boeiend, maar te vluchtig voor een artikel in dit hoog geroemd blogboek. Het zijn soms belangrijke gebeurtenissen, vaak ook kleine voorvallen en feitjes, die best betekenisvol kunnen zijn, maar niet altijd het schreeuwerige breaking news halen, waarmee de media ons willen vastlijmen aan hun kanaal.

Daarom het pretentieuze ideetje van een vaste maandelijkse rubriek. De selectie is volstrekt onvolledig, willekeurig, gevoed door de media en door persoonlijke ervaringen. Dingen die zich in mijn geheugen hebben vastgekleefd, zo van vergeet mij niet.

Oktober 2017 was ook de maand van :

-referendum Catalonië. Het verstoorde referendum over onafhankelijkheid, dat ook deels werd geboycot, leverde geen eenduidig resultaat op. De onafhankelijkheidsverklaring was een schertsvertoning van een regering, die haar hand overspeelde. Catalonië is niet in de positie om zich sterk te maken tegenover Spanje wegens grote schulden, geen leger en geen externe steun. De minderheidsregering uit Madrid reageerde historisch Spaans : macht in plaats van dialoog. De Spaanse koning Felipe hield op tv een agressief legalistisch betoog : de wet is de wet. Hij heeft blijkbaar geen weet van de volkssoevereiniteit, die boven elke grondwet staat en devalueerde hiermee zichzelf. Overigens kan je die legalistische retoriek consequent en extreem doortrekken : een landsdeel dat zich wil afsplitsen gaat dat toch niet doen binnen het wettelijk kader van de staat, die men net wil verlaten ?! En dan dat meewarig Euro-gezang dat de zich afsplitsende deelstaat per definitie buiten de Europese Unie valt ! Ook hier een legalistisch argument : ze hoorden er al bij, betaalden er ook al voor en pasten de Europese wet- en regelgeving reeds toe ! Europa moet zich niet bemoeien met interne zaken van een land, dus ook niet met de afscheiding ! Voor de legalisten van de EU : in 1978 werd het Catalaans evenwaardig aan het Spaans verklaard. Catalonië werd erkend als volk. De regering Rajoy draaide die autonomie gedeeltelijk terug, aanleiding voor de huidige crisis. Nog een legalistische troefkaart : resolutie 1514 van 14/12/1960 van de Verenigde Naties, waarin artikel 2 stelt dat elk volk recht op zelfbepaling heeft. Spanje had Catalonië erkend als volk, nu dan !

Of het opportuun was, neen, daarover geen discussie, de voorwaarden waren er niet, noch intern noch extern. Het referendum over onafhankelijkheid was daarom vooral een schot voor de boeg : neem ons ernstig. De Baskische autonomie bijvoorbeeld gaat een eind verder dan de Catalaanse. Komt dat door het geweld van de ETA ?

Op termijn is de evolutie van een Europa van natiestaten naar een Europa van volkeren waarschijnlijk. Het staatsnationalisme is al deels verdampt door verregaande overheveling van nationale bevoegdheden aan Europa. Die evolutie zal wellicht verdergaan, ten gunste van volksnationalisme onder de grote Europese paraplu. De redenen zijn evident. Op het wereldtoneel heb je schaalgrootte nodig voor economie en verdediging. Anderzijds zijn regio’s nodig voor de controle van superstaat Europa en voor het behoud van culturele eigenheid. Zowel meer als minder Europa dus, minder hegemonistisch naar beneden en meer activistisch naar de andere grote wereldspelers. Dat is natuurlijk een gans ander Europa dan wat men er al improviserend van gemaakt heeft. Vandaar ook het politieke verzet tegen Europa, dat zich zelfs bemoeit met uw gloeilampen. Men zal het wel nog lange jaren proberen tegen te houden want consensus is het mantra van de machthebbers, altijd, en macht is hardnekkig. Nu zit er ook een economisch aspect aan het verdampen van de natiestaten. Neem nu Vlaanderen, Nederland, Noordrijn Westfalen en misschien zelfs Nord-Pas de Calais, die samen een meer en meer intensieve economische cluster aan het worden zijn. Wat heeft het toch al zwakke institutionele België in die realiteit nog te betekenen ?

Bart De Wever zou Spanje en België een stekelig zetje kunnen geven : Catalaans president Puigdemont opnieuw ontvangen op zijn Antwerps stadhuis en de beiaard nog eens het Catalaans volkslied laten spelen ! Deze woorden waren amper een dag geschreven, toen bekend werd dat president Puigdemont in Brussel is. Dat moet gepland zijn met de Vlaamse vrienden, dat kan haast niet anders. De Catalaanse president heeft intussen een Vlaams advocaat : Bekaert. Die heeft een reputatie in kwesties van mensenrechten. Hij was raadsman van het Baskische koppel Moreno-Garcia dat de Belgische nationaliteit verkreeg en van wie de uitlevering aan Spanje, na een ware gerechtelijke veldslag, uiteindelijk werd geweigerd, echter op grond van een onverwacht argument : verjaring. Hij verkreeg eveneens in beroep vrijspraak van de beschuldiging van lidmaatschap van een terroristische organisatie voor de Koerdische activiste Fehriye Erdal, die twee jaar in België was ondergedoken. Voor de VRT verklaarde Bekaert dat het wijs was van Puigdemont een raadsman te nemen want hij zou dat in gelijkaardige omstandigheden ook doen ! Een typische, vrijblijvende Bekaert-uitspraak, hij opereert voorzichtig en in de luwte. Zijn reputatie wordt echter niet door iedereen gedeeld. In een burgerlijke zaak van ondergetekende, die diende voor een corrupte vrederechter, bleef hij  afwachtend, initiatiefloos zelfs, met slechte dossierkennis, en gaf hij niet thuis op mijn verzoek tot actie wegens collusie, waarvoor die vrederechter later, na meerdere klachten, inderdaad werd geschorst en vervolgens ontzet uit zijn ambt. Bekaert is een bevlogen mensenrechtenadvocaat, geen activistische procedure-advocaat en evenmin een zakenadvocaat. Hij is weliswaar een onderhoudend intellectueel en een kenner van het werk van Elsschot, wiens psyche hij ook haarfijn kan analyseren.

Madrid kan België om de uitlevering vragen van Puigdemont onder het Europees uitleveringsbevel. De burgers van de deelnemende landen, waaronder België en Nederland, behoren daarvan in hun eigen belang een en ander te beseffen. Ook ikzelf was te weinig op de hoogte, reden waarom ik enige documentatie tot mij nam, met name de masterproef, getiteld Het Europees Aanhoudingsbevel van Carmen Hanegreefs, universiteit Gent, academiejaar 2013-14. De kwestie is zo belangrijk dat ik u enkele behartenswaardige aspecten wil voorleggen :  

1.De versoepelde procedure speelt zich af louter tussen het gerecht van de lidstaten, zonder politieke tussenkomst. Het strafdossier is niet ter inzage. Het - in dit geval Belgische - gerecht moet uitsluitend oordelen over enkele procedurele aspecten, met name of de geformuleerde verdenking voorkomt op de lijst van 32 misdrijven, voorzien in het verdrag. De deelnemende landen worden per definitie geacht een rechtsstaat te zijn met voldoende waarborgen voor de uit te leveren onderdaan.

2. De genoemde misdrijven dekken niet dezelfde lading in de deelnemende landen. Zo veronderstelt verraad in België een gewapend aspect, in Spanje niet. Bovendien komt verraad niet voor op de lijst van 32 misdrijven en moet België in dit geval beoordelen of het eventueel onder corruptie of sabotage of onder een andere noemer kan worden gebracht.

3.De strafbaarstelling in de deelnemende landen is verschillend. Dat geldt met name voor drugs en abortus, maar ook voor bijvoorbeeld een opiniedelict. Belediging van de Spaanse koning wordt strafrechtelijk anders gekwalificeerd in Spanje dan in België.

4.België heeft als een van de weinige lidstaten de dubbele strafbaarstelling bedongen, waardoor de verdenking ook in België strafbaar moet zijn.

5. België heeft eerbiediging van de mensenrechten bedongen, maar de rechtspraktijk van Cassatie verwerpt dit aspect systematisch.

6.Opschorting van uitlevering op humanitaire gronden is mogelijk.

Dit Europees uitleveringsbevel, ingevoerd ter versoepeling van de uitleveringsprocedure in kwesties als zware misdaad en terrorisme, verzwakt de rechten van de verdediging aanzienlijk. Het verweer is louter procedureel, zonder inzage in het dossier. Dit roept de beroemde roman Het Proces van Kafka op. Je wordt ergens van verdacht maar je weet niet echt waarvan en waarom en je kan je niet ten gronde verdedigen. Dit is des te problematischer, daar de gerechtelijke en mentale mores in de deelnemende landen behoorlijk verschillen. De behandeling bijvoorbeeld van Baskische vrijheidsstrijders/terroristen in Spaanse gevangenissen is tergend. In Baskische steden, overigens ook op Frans grondgebied, kan je op een vaste avond in de week nog altijd betogingen zien tegen die onmenselijke behandeling en voor amnestie. Nu is de kwestie van de behandeling van gevangenen echter  geen voorwerp van overweging in de uitleveringsprocedure. Nochtans heeft Nederland principieel uitlevering aan België stopgezet wegens de toestand in de Belgische gevangenissen ! Nederland eigende zich bijgevolg een marge van interpretatie toe, die niet is voorzien in het uitleveringsverdrag. Dat geeft enige extra ruimte aan de Belgische onderzoeksrechter en aan de correctionele raadkamer, die de beslissing moet nemen.

De burgers in België en Nederland moeten beseffen dat zij door hun eigen land kunnen worden uitgeleverd bij een buitenlandse verdenking van zeg maar een opiniedelict. In de praktijk moeten drugshandelaars, abortusplegers, fiscale delinkwenten en dergelijke hiermee effectief rekening houden. Hoe goed bedoeld ook, het Europees uitleveringsmandaat heeft de rechtszekerheid van de burger ernstig aangetast. Bij de goedkeuring van het Europees aanhoudingsmandaat hebben bijzonder weinig Belgische kamerleden tegen gestemd, ook niet linkse verkozenen. Opmerkelijk tegenstemmer was de huidige Vlaamse minister-president Geert Bourgeois, omwille van de te ruime bevoegdheid van de rechtbank en de te beperkte mogelijkheid van verdediging. In het geval van Spanje is het probleem duidelijk. Wil u leven in een eengemaakte gerechtelijke ruimte met landen als Spanje, Italië en Roemenië ? Is het aanvaardbaar dat u wordt blootgesteld aan berechting in een land, waarvan u de cultureel-gerechtelijke opvattingen niet deelt of dat bestuurlijk wankel is ? Was het niet aangewezen om een Europees uitleveringsmandaat te koppelen aan het  Europese strafhof  ipv aan zo verschillend opererende lidstaten ?

-schietpartij Las Vegas: 59 doden en 500 gewonden. Heb de neiging er schamper over te doen. Het is toch hun eigen schuld, met hun extreem liberale wapenwet ! Cowboy’s !

-Nobelprijs literatuur. Na het fiasco van 2016 met Bob Dylan kleurt de Noorse Academie opnieuw buiten de lijntjes met de verengelste Japanner Kasuo Ishiguro. Vroegere winnaars als Alice Munro en Herta Müller deden ook al wenkbrauwen fronsen. Het is te hopen dat die Academie niet verder op drift geraakt door bijvoorbeeld de verkoopcijfers als maatstaf te gaan hanteren. Dan krijgen we straks nog Herman Brusselmans, Greet Op de Beeck of Jeroen Meus als laureaat…Zou de prijs voor natuurkunde, geneeskunde en dergelijke ook zo lichtzinnig worden toegekend ?

-het grootste zwanenmeer ter wereld. Het Shanghai Ballet vertolkt het Zwanenmeer op muziek van Tsjaikovsky in een Antwerpse schouwburg. Indrukwekkend door de omvang van het gezelschap : 80 dansers, waaronder 50 witte zwanen. Een feeëriek schouwspel door de wervelende zee van zwanen over de bühne en een hoog technisch niveau. Toch ook minpunten : al bij al een brave choreografie, waarbij de zin van een moment flamenco en van kozakken je ontgaat, geen orkest, geluidsband zonder stereo, rare decorwisselingen, geen mannelijke vertolkers bij eindapplaus. Hoge spektakelwaarde voor een ruim publiek, maar inboetend aan artistieke fond. Geen ziel.

-nieuwe Nederlandse regering. Belangrijk beleidsvoornemen : afschaffen van de taks op dividenden en verlaging van de lasten op ondernemingen. Die handige Hollanders gaan op kop met de race naar de bodem, om internationale bedrijven aan te trekken. Ze nemen alvast een voorschot op de Britse politiek na de brexit : frontale fiscale aanval op de EU. Vooral daarom moet Europa de poot stijf houden in de brexit-onderhandelingen. Die misschien op een sisser uitlopen. Wie graag gokt zou misschien best inzetten op een nieuw referendum en geen brexit.  

-bosbranden Portugal. Na de ramp van Pedrogão Grande met 64 dodelijke slachtoffers doet zich een nieuwe ramp voor in het centrum en het noorden van het land. Er zijn 43 doden en een reeks gewonden. De brandweer roept de bevolking op haar huizen zelf te verdedigen. De president verklaart dat er nu eindelijk daden moeten volgen in plaats van woorden. Maar zelf is hij een echte Portugese superbabbelaar ! De overheid had het nodig gevonden om de beschikbare middelen aan mankracht en materiële uitrusting terug te schroeven omdat het zomerseizoen administratief toch voorbij was. Ook liep een aantal contracten voor blusvliegtuigen af, zodat er van de 47 toestellen nog slechts 18 beschikbaar waren voor 523 branden op hetzelfde moment (Portugese bron). Je kan hier zonder meer spreken van schuldig verzuim, al los je daar niets mee op. Brandpreventie, organisatie, professionalisme, het behoort prioritair te zijn en daar zijn stevige budgetten voor nodig plus het opgeven van de cultuur van politieke benoemingen op alle niveau’s. De nationale baas van de brandweer verklaart dat het crimineel opzet is. Nog altijd de verantwoordelijkheid van zich afschudden…Deze kwestie heeft nu toch geleid tot een eerste clash tussen president en eerste-minister. Eerste minister Costa krijgt nog één kans. Maar de feiten zijn de feiten. Naast de bestuurlijke onmacht is er een andere, meer fundamentele oorzaak. Door een versoepelde Portugese wet is het areaal van de eucalyptus sinds 2013 met 10.000 hectaren toegenomen. Europa blijft de aanplant van deze snelgroeiende boom, rijk aan aromatische olie, subsidiëren. Boven de 30° echter is deze boom uiterst brandbaar. Je plant als het ware een brandbom aan in de tuin van je woning. De Nederlandse koning, op staatsbezoek in Lissabon, verklaarde dat Nederland veel kan leren van Portugal. Zou het ?! Nederland zou net veel kunnen bijbrengen, op tal van deelgebieden, om te beginnen degelijk bestuur. Als Nederland iets kan leren van Portugal is het de vriendelijkheid van de bevolking, Nederland is immers een hard land.

-Antwerpse politie rot ? Een tiental Antwerpse politie-agenten blijkt, nota bene tijdens de diensturen, te gokken op gokwebsites ! Daar dat hen verboden is gebruikten zij de identiteitsgegevens van burgers, die ze vonden in de databank van de overheid. Is de Antwerpse politie rot ? Een verdenking die je wel meer hoort. Zelf herinner ik mij agenten in uniform en met dienstwapen, die zich tegoed deden aan drank op café, nu weliswaar ook verboden. Geregeld zie je nog een politiecombi foutief geparkeerd voor een frietkot omdat de inzittenden honger hebben. En er blijkt ook een georganiseerde toeëigening van bezittingen van vluchtelingen te zijn geweest. De Antwerpse politie heeft al lange jaren een slechte reputatie. De roep om te stoppen met patrouillerende soldaten in de straten van de stad komt dan ook lichtzinnig over. Die soldaten vervullen de veiligheidsfunctie van de vroegere rijkswacht, afgeschaft door ene Patrick De Wael, die er prat op ging en gaat dat hij de politiehervorming heeft gerealiseerd ! Ik zal niet de enige burger zijn die argwanend staat tegenover de politie maar zich veilig voelt dankzij de soldaten. Uit een enquête blijkt dat twee derden van de Belgen mijn mening delen. 

-platstrijken van borsten. Volgens het Britse VN-comité zijn wereldwijd 3,8 miljoen meisjes het slachtoffer van het platstrijken van hun borsten, vooral in Nigeria, Zuid-Afrika en Kameroen. Met gloeiend hete stenen wordt getracht de groei tegen te gaan, om mannelijke aandacht te vermijden of nog niet te moeten trouwen, zodat ze de school kunnen afmaken. Gaan de multi-culturalisten ook dit weer goedpraten ?

-het Balletto di Roma in theaterzaal Politeama Rossetti in Trieste, Italië. Trip-Tic Bolero heet het spektakel op muziek van Debussy (l’Après-midi d’un Faun en Suite Bergamasque) en van Ravel (Bolero). Opvoering in de Sala Assicurazioni Generali, die de schouwburg met veel geld heeft laten renoveren en hier in Trieste alom tegenwoordig is. Een drieluik met twee korte pauzes, nodig voor decor- en kostuumverandering. Het begin is al bijzonder. Als de zaaldeuren opengaan, treed je een oude, klassieke zaal binnen met in het rond galerijen op twee verdiepingen. In vol licht staat op het podium één danser, in zwembroek. Hij staat stokstijf en tuurt de nog lege zaal in. Af en toe doet hij een paar passen en staat stil. Hij draait het hoofd en bekijkt iedereen aandachtig. Worden wij gekeurd ? Nu vleit hij zich in een vloeiende beweging neer, alsof hij gaat slapen, staat weer op, doet traag nog wat pasjes, kijkt weer ernstig de zaal in. Die kop met baardje en die torso, een echte Romein, denk je en dat is hij allicht ook. Dit duurt een half uur, waardoor je als het ware verplicht stil wordt, de drukte van buiten ebt weg in geest en lichaam. Het licht in de zaal gaat uit, de danser begint aan een reeks acrobatische bewegingen. Daar komen de anderen, vijf ballerina’s en nog vier mannelijke dansers, elk in een eigen, aparte kleurrijke outfit. Voor ons is het wennen, wij kennen de hedendaagse dans niet echt. Het is een al beweging, maar het heeft niets te maken met klassiek dansen, spitsen op de tenen en tutu’s. Het zijn allemaal individuen op zichzelf, maar dan gaan ze toch op in de groep, verschuilen zich dicht op elkaar in een hoek en zwermen weer uit. Ze rennen rond, een danser (ballerino ?) draait een ballerina rond, twee ballerina’s zwiepen een danser rond, eentje springt op een rug in de armen van twee anderen, ze rennen langs en door elkaar heen en daar maakt er eentje een flikflak. Er gaat echter geen plezier van uit, ze kijken de hele tijd neutraal, onpersoonlijk, geen glimlach, niets. Opvallend is ook de muziek. Die wordt niet meer braaf gevolgd, maar is als het ware zelf deel van de choreografie. Zo wordt groot onheil gebracht middels dreunende bassen, die je tot in je stoel voelt, is er af en toe een elektronische overval en wordt de Bolero vooraf gegaan door stokstijf stilstaan in stilte en dan door muziek van de Rolling Stones. Het eerste en tweede deel zijn visueel prachtig, maar je moet er geen boodschap achter zoeken, tenzij extreem individualisme en toch behoefte om ergens bij te horen. Het derde deel heeft een overduidelijke boodschap. Een danser springt vanuit de zaal het podium op en begint zich te verkleden in een hedendaagse egotripper : jeugdige jas en capuchon over het hoofd, de smartphone in de hand, draadjes naar de oren, hij gaat op in zichzelf en kan verdorie een stukje dansen. De negen anderen staren man en smartphone aan, kauwend op kauwgom. Ze leunen op en over elkaar heen om beter te zien, nieuwsgierig en gespannen. Nu vervelen ze zich en blazen bellen van hun tuttefrut. Dan duikelen ze weer over elkaar heen maar vallen snel weer terug in hun adoratie, ze vergapen zich met wijd opengesperde mond : wawh : misschien wel de nieuwe i-phone ! Ze staren als zombies naar hun voorman met zijn nieuwste gadget. Het is een persiflage, dat kan tellen. De muziek van Ravel is ook nog perfect geschikt : repeterend en steeds luider. Het is geen ode aan deze tijd, maar een ironisch zelfbeeld en dat door de jeugd zelf ! Het publiek reageert dol, terwijl het toch vooral veertigers (en ouder) zijn. De tien dansers groeten ons verschillende keren, gordijn dicht. Gordijn terug open, ze groeten nog eenmaal, nu komen ze samen naar voor, draaien zich met de rug naar ons toe, halen elk een smartphone boven en nemen een selfie van het publiek ! Geweldig ! Het gordijn gaat nog een laatste maal open. Een danser neemt een microfoon en kondigt sereen aan dat de oprichter van het gezelschap vandaag overleden is.

-Nederland genderneutraal. Nederland wil af van geslachtsregistratie. De overheid zal bijvoorbeeld in de aanhef van brieven niet meer heer of mevrouw invullen. Allemaal om neutraliteit te betrachten ten opzichte van geslachtswisselaars. En ook : het is toch niet meer van deze tijd. Of je nu voor of tegen bent, je moet wel consequent zijn : dan ook geen mannen – of vrouwentoiletten meer en geen gescheiden sportwedstrijden. En mogen mannen dan ook met een rok op straat verschijnen (wat overigens niet nieuw is, vermits pastoors, Arabieren en Schotten dat al lang gewend waren) ? Van zulke en andere triviale dingen maakt men graag politiek een punt, dat handig als camouflage kan worden gebruikt om echt belangrijke zaken onder tafel te houden : inkomensongelijkheid en ongelijkheid in politieke macht, zoals het deze maand letterlijk werd genoemd in de jaarlijkse wereldwijde gelijkheidslijst, waarop Nederland van plaats 16 zakt naar plaats 32. Is genderneutraal kosmetische opsmuk ?

-moord op kritische Maltese journaliste Daphne Caruana Galizia. Een autobom maakte een einde aan haar leven. Ze schreef kritisch over corruptie en maffia op Malta. Het eiland wordt beschouwd als het Europese Panama voor multinationals, ofschoon Europese Unie. De Italiaanse ‘Ndrangheta wast haar geld hier wit. Witwassen kan ook via een fikse factuur voor de aanschaf van een Maltees en dus Europees paspoort. Ministers die geld wit wassen via Panama of smeergeld ontvangen van de olielobby van Azerbeidjan. De vrouw van eerste minister Muscat, die eigenaar is van een Panamese vennootschap, oppositeleider Delia, die aandelen bezit in een Britse prostitutiebende. Wat doet de Europese Unie ? Vergaderen om de volgende agenda vast te leggen.

-overlijden Eberhard van der Laan. De populaire burgemeester van Amsterdam bezwijkt aan zijn ziekte. Waarom was hij populair ? Degelijk bestuur en onder de mensen komen. Hallo politici !

-de bende van Nijvel herleeft. Het kan u niet zijn ontgaan, de media vallen over elkaar heen met hetzelfde nieuws. De Reus is geïdentificeerd ! Tegelijk vinden drie jonge gasten twee kisten met wapentuig en kogels met opschrift Rijkswacht-Gendarmerie in het kanaal, waar al eerder werd gevist naar wapens. De minister van Justitie verklaart dat het onderzoek van de reeks moorden in supermarkten, waarvan de laatste dateert van 1985, diverse keren is gemanipuleerd. Deze reeks aanslagen, uitgevoerd met militaire precisie plus het doodgelopen onderzoek illustreren nog maar eens de essentie van dit kunstmatig landje : een zwakke rechtsstaat en een politiek systeem dat stilstand en omerta nodig heeft om te overleven, kortom een apenland.

Herman van Schoten, Schoten, België,  01/11//2017.

alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.