Kapot, dat gebeurt met huishoudelijke apparaten. Ze gaan minder lang mee dan vroeger, maar toch, echt klagen kunnen we niet. De was- en droogautomaten gaan best lang mee, maar ja, wij hebben dan ook geen kroostrijk gevolg, waarvoor elke dag gewassen moet worden. In de keuken gaat de koelkast als eerste stuk, dat leert de ervaring. Reden dat wij ze niet hebben ingebouwd en daar zijn we best tevreden over, want we kochten onlangs een breder exemplaar. Nu was het de bamix, na ongeveer 30 jaar, dat was nog eens kwaliteit! Eerste vraag: wat nu? Want sindsdien zijn er keukenrobots op de markt, waarvan ik niet eens zou weten wat ermee te doen. Ik ben maar een eenvoudige kok, zodoende. Toch even kijken op internet. Eentje van Bosch bijvoorbeeld, voor € 799,95! Kan wel wat:
Klop, meng en mix tot in de perfectie dankzij de Serie 6 keukenmachine. De sensorgestuurde automatische programma's herkennen de stijfheid van verschillende degen, slagroom en eiwitten en stopt vanzelf wanneer de consistentie optimaal is.
Oei, mijn hoofd tolt al bijna. Er zijn ook veel goedkopere exemplaren, maar wat moet ik met kneden, mengen en espumas bereiden? Waarvoor gebruik ik dat ding? Om de soep te mixen - maar we eten ook graag niet doorgedane soep - en om room op te kloppen. Iets anders kan ik me niet herinneren. Die bamix volstaat! Tweede knoop: de prijs. Internet onthulde sterk uiteenlopende prijzen, maar toch even geschrokken want meer dan 100 euro voor zo’n eenvoudige keukenhulp?! BOL bleek het goedkoopst: € 119,05, maar ik vertrouw BOL niet. Even doorklikken: 160 watt, is dat voldoende? Mijn kapot exemplaar had er 200! Dat heeft BOL ook in huis, maar dan wel aan 244,99 euro. Zijn ze betoeterd?! Vandenborre, een bekende keten hier: € 217 en 239, naargelang de toeters en bellen. Kookhuis Oldenhof van de Leopoldstraat: € 159 en € 199. Terwijl die winkel bekend staat als duur! Maar ja, het is een prijs in de solden, dus moet ik mij misschien haasten!
Even kijken, een reisje naar de koekenstad met de tram, loont dat? Ik kan gelijk ook naar de kapper gaan, brood kopen bij Le Pain Quotidien en kaas van de Mont des Cats bij Vervloet. Het is de laatste dag, zegt de medewerkster, die me van ziens kent, morgen zit ik in Sardinië! Haar moeder woont er en ja, ze zou best Italiaanse kunnen zijn, hoewel helemaal niet te merken aan haar Nederlands. Maar de kaas is er niet goedkoper door, wat doen ze ermee vier weken lang? Bij kapper De Loore moet ik voor een keer niet aanschuiven en ik tref de kapper uit Turnhout, met wie ik kan praten over dit stadje want ik ben er geboren en getogen. Hij maakt me deelachtig aan de laatste ontwikkelingen qua nieuwe verkavelingen, hoogbouw, winkelcentra en dergelijke. Zijn twee oudste kinderen wonen in Oud-Turnhout en ik herinner mij warempel hun straat! Een lotionneke meneer? Alpecin Forte?
Op naar de kookwinkel, maar die opent pas om 10 uur. Dan maar even rondslenteren in de Botanieken Hof in dezelfde straat. Een herontdekking want keurig bijgehouden en aangenaam om te wandelen. Het is een planten- en kruidentuin, aangelegd in 1825 en ongeveer 1 hectare groot, midden in het drukke stadscentrum.
Er is ook een kleine vijver. En daarover bestaat een legende! De vijver zou zijn bedoeld als kweekplaats voor bloedzuigers voor het vlakbij gelegen ziekenhuis. Als het niet waar is, is het toch goed bedacht!
Op een bank zit een stel met twee kinderen, de vrouw knikt mij vriendelijk toe. Een praatje om af te tellen naar 10 uur? Ze komen uit Alkmaar, gewoon 2 uur rijden, makkelijk! Dagje uit Antwerpen, vooral om te shoppen! Het manneke van 11 zegt niet veel, maar zijn zusje van 12 is al goed ter taal en lijkt op een beloftevolle bloemknop, die op uitbarsten staat. Alkmaar telt volgens mijn gidsen 100.000 inwoners en het is een oude, zeer aangename stad om te wonen! En Bergen is vlakbij, een kunstenaarsdorp! Een vriend van me ligt in Alkmaar in het ziekenhuis, zeg ik. Hij klaagt want hij ligt op een 4-persoonskamer en de verpleging laat hem niet met rust. Ze luisteren aandachtig: is het zo erg met hem gesteld? Ik ontken en zeg: hij is het niet gewend, hij heeft nog geen ziekenhuisroutine! Het is hier niet het geschikte ogenblik om in te gaan op de verschillen in de gezondheidszorg tussen Nederland en Vlaanderen, maar ze bieden me zelf de kans, een open deur! Is het in Pelgië beter, wat dat betreft? Ik schets onze ervaringen en besluit met het doorslaande argument dat de parkings van onze ziekenhuizen soms voor een derde gevuld zijn met Nederlandse kentekens. Kijken ze van op. Maar ja, verdere vergelijkingen ga ik niet maken, want Pelgië, daar zwijg ik maar liever over! Het meisje luistert aandachtig, ik zeg: kunnen je ouders nog mee op de computer? Ze glimlacht: nu nog wel! Haar moeder protesteert, ja, tiktok en snapchat zeker?! Als ik in Alkmaar kom, mag ik op de koffie komen! Leuk en keurig gezin.
Oldenhof is open! Nog geen volk, het is nog vroeg. Aan het jonge ding aan de kassa vraag ik waar ik de bamix kan vinden. Ze begrijpt me niet, ze weet wellicht niet waarover ik het heb en ze wijst naar achter, daar staat alle keukenapparatuur. Ik vind het, maar de doos met inhoud staat zo hoog, dat ik er niet bij kan. Een verkoopster komt langs, ze haalt er een trapje bij. Nu vraag ik om de doos te openen, want het moet 200 watt zijn. Ze doet het en ja, in orde. Naar de kassa. Het ongeïnteresseerd meisje tikt de prijs op haar klavier: € 195! Ik zeg: u bedoelt 159! Oh sorry! Ik denk er het mijne van en kijk ze streng aan. Ze stamelt: wenst u een zak? En zo krijg ik gratis een chique, grote winkelzak mee, erg praktisch voor de boodschappen. Zal ze wellicht een uitbrander voor krijgen: niet gratis en al helemaal niet in de solden!
De Italiaanse traiteur Il Pestaiolo is nog gesloten voor vakantie. Geen pasta vanavond, zal ik toch zelf iets moeten verzinnen. Ik weet het al: gazpacho, dan kan ik mijn nieuw speelmaatje alvast uitproberen!
Het is warm, ik ben blij terug thuis te zijn. Het huis wordt verduisterd, want eens de warmte binnen krijg je ze er niet meer uit. Mijn echtgenote is niet dol op gazpacho. Ik maak het goed door een kleine koude schotel met rivierkreeftjes uit de supermarkt, aangemaakt met mayonaise, neen, niet met de bamix, maar handgeklopt. Daar een flesje Grüner Veltliner bij en veel water. Laat de mensen maar puffen in de vakantiefiles!
In het tv-nieuws een toespraak van koning Filip ter gelegenheid van de nationale feestdag morgen. In goed Nederlands warempel en keurig afgelezen van het voorleesscherm, weet je wel. Zijn schrijver heeft algemeenheden op een rij gezet, waarover niemand kan vallen. En het bulkt, als altijd, van laten we dit en laten we dat. Van een koning moet je natuurlijk niets verwachten, behalve het bestendigen van België. Maar hoe dan ook, het oogt en klinkt hedendaagser en minder geforceerd dan traditioneel, zoals onder Boudewijn. Die steevast van wal stak met: Oewaarde landkenoten!
Herman van Schoten, Schoten, Vlaanderen, 20/07/2024.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten