Emma Wortelboer en Maarten van Rossem presenteren het gelijknamige tv-programma. De een is jong en de ander is oud. Emma zou de kleindochter van Maarten kunnen zijn. Precies daarom is de samenwerking boeiend. Het is geen rollenspel, maar echt. Soms een beetje vervelend, soms hilarisch.
Een aflevering handelde over relaties. De essentie: jongeren hebben nog altijd hetzelfde verlangen, namelijk een partner vinden voor het leven. Het essentiële verschil: de keuze was vroeger beperkt en nu oneindig, wat het veel moeilijker maakt. Het is misschien een oneerbiedige vergelijking, maar vroeger had je jonge kaas, oude kaas en iets tussenin, ook wel halfbelegen genoemd. Nu ligt er in de supermarkt een gamma van enkele tientallen kazen. In een Franse supermarkt is het helemaal om dol van te worden, wat een keuze! En dat is het nu net: veel te veel keuzemogelijkheden. Hoe vind je vandaag de dag een partner?! In tijdnood wordt First Dates ingeschakeld of Boer zoekt vrouw!
De sociale media zijn de boosdoener. Contactmogelijkheden zat, maar het is vluchtig en gericht op snelle consumptie. Echte contacten zijn integendeel moeilijker te vinden. Een bepaalde jeugd is het zat en keert terug naar iets van vroeger: de dansschool! Daar heb je echt contact! Elkaar in de ogen kijken, praten, een danspas, aanraken. Het is een universele behoefte! Maar de tijdgeest is gericht op ik en op snel scannen wat de ander te bieden heeft. Een beetje geleerd gesteld: gebruikswaarde heeft het overgenomen van zijnswaarde. Het moet allemaal bruikbaar zijn en snel, terwijl een relatie net tijd en diepgang nodig heeft.
De pil was ook een thema. Maarten wist er, gezien zijn leeftijd, uiteraard alles van, voor Emma was het een merkwaardige vaststelling. Haar seksuele vrijheid is toch evident?!
Emma zelf is intussen aan haar tweede vriend toe, van wie ze een kind kreeg. Er was wat over te doen in de media: is het van haar eerste of van haar nieuwe vriend? Bruikbare sensatie, gebruikswaarde dus. Benieuwd hoe haar privéleven zich zal ontwikkelen. Niet in smijdige details, dat is voorbehouden voor sensatie-Hilversum, maar op de langere termijn, in jaren. Ze heeft nu een kind en verantwoordelijkheid, haar leven is fundamenteel veranderd.
Ze is een leuke meid, Emma, maar ze praat toch zo snel, waardoor ik ze niet altijd kan volgen. Maarten daarentegen heeft een trager tempo, maar ook hij praat te veel en binnensmonds. En hij is een brompot, waar je wel eens moe van wordt. Het programma heeft niet altijd veel om het lijf, maar het is zeker onderhoudend. En ja, een oude knar (°1943) samen zetten met een jong ding (°1996), het levert aardige televisie op.
Die cultuur van gebruikswaarde zie je in alles. Er is te veel in alles, hoor je wel eens zeggen. Niet alleen in kaas dus, maar ook in vakantie, netwerken, schoonmaakproducten, interieurinrichting, sport, tv-feulletons, noem maar op. Van dat voortdurend kiezen word je moe. De reclame wil je bij dat kiezen helpen, maar maakt het nog ingewikkelder. L’Embarras du choix maakt het leven vermoeiend.
Soms denk je dat er ook te veel geld is. Natuurlijk, er zijn arme mensen en dat is een schande voor een cultuur, die zichzelf voorstaat op beschaving. Maar het gros zit behoorlijk in de slappe was, de drukte op Zaventem en Schiphol en de chique karren van auto's zijn er het bewijs van. Mensen gedragen zich navenant, kijk, hier zijn ze, als kleine Napoleons (1) omdat ze geld hebben. Hugo Schiltz zaliger was, naar mijn bescheiden mening, geen groot politicus, maar had wel inzicht. Hij stelde dat, zodra verarming toeslaat, de mensen weer tot zichzelf en tot de essentie zullen komen. Het is meer dan een preek vanop de kansel, het is wijsheid. Misschien is dat zelfs goed. Want leven we nu niet als feestvierders op een vulkaan, die af en toe al aan het grommen is?
De media doen er volop aan mee. De openbare omroep heeft vorming en opvoeding al lang weggezet bij het huisvuil, het is nog slechts amusement omwille van omzet. We zullen het wel merken, als de omslag zich voordoet, maar het zal nog een poos duren. Wie had dat kunnen bevroeden, zal dan het geweeklaag zijn.
Het is goed dat een amusementsprogramma als Wortelboer en van Rossem op een ontspannen manier inzichten bijbrengt. Je vermoedt dat het aankomt bij een zekere jeugd, al is het meer aanvoelen dan weten natuurlijk. Misschien hoop ik het alleen maar. En zo kan tv toch nog wel eens de moeite van het kijken waard zijn. Nog niet buitengooien dus, al komt de aandrang ertoe geregeld opzetten.
Noot:
(1): Napoleon was niet klein: 1,67 m., best groot voor zijn tijd.
Herman van Schoten, Schoten, België, 15/06/2024.
Alle rechten voorbehouden: vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten