Of u het zich
herinnert is twijfelachtig. Niet dat ik aan u persoonlijk twijfel of aan uw
geheugen, niets daarvan. Maar het is toch al van zolang geleden. Om precies te
zijn : Eurosongfestival 1971. Clodagh Rodgers, United Kingdom.
Zo’n titel voor een liedje vind je niet
zomaar uit natuurlijk ! De titel was plagiaat. Gestolen van dat fameuze broodje
van de hamburgerketen Jack
in the Box.
Daar is het mij om
te doen. Het broodje is niet zomaar een broodje, dat je net zo goed bij
McDonalds kon kopen of hier bij ons bij Quick of zo. Nee, het is het broodje
van die bepaalde keten en daarom heeft het een echte naam : Jack !
Waarom geef je een
broodje een naam ? Je eet Jack op ! Dat is toch eigenaardig. Stel je voor dat
de slager je een stuk afsnijdt van Herman, die gekloonde koe? Of, bij de
buurtslager, wat intiemer, een filet van Bella. Als de filet op is - want
biefstuk van de haas is er niet zo veel natuurlijk - , dan zegt de slager : geen filet meer, overmorgen komt er verse
binnen ! Geen haar op zijn
hoofd dat eraan denkt om bedroefd mee te delen dat Bella op is, maar dat haar
dochter Lara op weg is naar het slachthuis.
Jack is geen
eenmalig fenomeen. Orkanen hebben tegenwoordig allemaal een naam. Een van de
bekendste is Katrina. Er bestaat zelfs een internationale commissie voor
naamgeving. De namen van orkanen worden vastgelegd per jaar en komen om de zes
jaar terug. Handig voor de weermannen en -vrouwen. Kunnen de mensen de schuld
niet meer op hen steken, Irma of Cindy is immers de boosdoener. Automerken zijn
daar gelukkig terughoudender in. Al getuigt het van een grote onbeschaamdheid
om een auto Mercedes te noemen. Wie durft zijn beeldmooie dochter nu nog die
beloftevolle, geheimzinnige naam te geven ?
Dat personaliseren
heeft een diepere betekenis, die ik nu ga onthullen ! Het duidt op
infantiliteit ! De fantasierijke psycho-analyticus Freud zou mijn duiding
goedkeuren, daar ben ik zeker van, al loop ik natuurlijk wel het risico dat hij
met de eer gaat lopen, want zo’n figuur was hij
wel.
Dat infantiel gedoe
komt natuurlijk uit Amerika. In ons binnenste, als die Amerikanen er niet bij
zijn, vinden wij hen toch al kinderachtig. Je ziet het geregeld aan dat
gewelddadige nieuws uit dat gidsland. Is daar iemand niet akkoord met iets ?
Wel, dan schieten we erop los. Ergens een land dat niet in de pas loopt ?
Bombarderen. Had de atoombom op Hiroshima niet ook een naam ? Even googelen, ja
hoor : Little Boy en het vliegtuig heette Enola Gay.
Goed, dit is wat
snel door de bocht. Maar de grondhouding is wel onveranderd dezelfde : actie.
En daarna eventueel nadenken over de gevolgen. En met vriendelijke namen voor
meedogenloze zuiveringsacties verkoopt het allemaal wat beter.
De naïviteit achter
dergelijke naamgeving is weliswaar hersenloos maar efficiënt ! Maar hier bij
ons is men nog niet helemaal mee. Er ligt nog een terrein braak ! Onze media
bijvoorbeeld gaan ervan uit dat de gemiddelde kijker een kleuter is, daarom
doen ze zo hun best zich aan te passen aan dat kinderlijke niveau, dat alleen
door hen verondersteld wordt want de kijker weet wel beter. Een paar tips.
Neem nu die bij de
VRT afgeschafte omroepsters. Die namen je zorgzaam bij het handje om je
risicoloos de avond door te loodsen. En behandelden je daarbij zo infantiel,
dat je dat op de duur ook bijna werd. Elke avond bijvoorbeeld beloofden ze dat
je goed zat bij hen. Vertelden ook vooraf hoe de soapserie die avond zou
verlopen, kwestie dat je mee zou zijn. De kijker begeleiden op zijn tv-avond,
zo stond er in een brochure, die ik eens bij toeval op de trein vond.
Liep zo’n omroepster een keer tegen het lijf in
het centrum van Antwerpen en moest me bedwingen. Had willen zeggen : dag mevrouwtje, alles goed vandaag ? Even
kijken hoor, kleren en schoenen goed uitgekozen vandaag ? Ja hoor, mooi
assorti. Wacht, ik strijk even die vervelende plooi uit uw jurk weg. Zal ik u
helpen bij het oversteken ? Even wachten hoor, tot het licht op groen springt !
Weet je wat, hang maar aan mijn arm want met die hakken op de kasseien zou u
anders nog lelijk kunnen vallen. Lukt het zo ? Een prettige dag nog verder !
We zouden de media
kunnen helpen in het verzinnen van persoonlijke bijnamen voor hun personeel,
zodanig dat de kijker er niet meer bij moet nadenken, maar direct weet over wie
het gaat. Als je kookpiet zegt, weet toch
iedereen dat het om Piet Huysentruyt gaat. En als weerman Frank Deboosere zijn
praatje nu eens zou afsluiten met : morgen
is het de beurt aan moederkloek Sabine ! Of neem stoute Geena, want die is een keer in
haar halve blote op het scherm verschenen, helemaal beschilderd, dat wel. Of geile Saartje, want die heb ik in een
film nog naakt aan paaldansen zien doen.
Ik stuur deze tips
meteen door naar de ideeënbus, ik bedoel naar slimme Gert. Hij is uiteraard
de juiste man want heeft zijn hond leren spreken en was daarmee zijn tijd ver
vooruit. Het zou de herkenbaarheid voor ons, dom publiek, bevorderen. En geef
toe, het zou toch wat meer familiair zijn. Eén grote
televisiefamilie. En dan mag Jack er uiteraard ook bij.
Daniels, wat mij
betreft.
Herman van Schoten,
Lagos, Portugal, 25/02/2018.
alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten