Het is bekend, scheidsrechters in het tennis willen liever niet een wedstrijd leiden van bepaalde spelers. Ze mogen dat ook melden. Een in dat wereldje beruchte speelster is Serena Williams. In de finale van het enkelspel tennis van de U.S. Open tegen de Japanse Naomi Osaka in september 2018 was het weer zover. Osaka wint de eerste set, komt achter in de tweede set, maar slaagt erin op gelijke hoogte te komen. Dan komen de incidenten. De Portugese scheidsrechter Carlos Ramos geeft Serena een waarschuwing wegens coaching door haar coach Patrick Mouratoglou, wat inderdaad op de beelden te zien was. Serena reageert woest. Na een nieuw verliesspel slaat ze haar racket stuk, wat een nieuwe waarschuwing oplevert. Vervolgens voegt ze de scheidsrechter toe dat hij een dief is. Nieuwe waarschuwing. Nu komen de hoofdscheidsrechter en de tornooidirecteur erbij. Serena bezweert dat ze eerlijk is, de wedstrijd nog liever verliest dan vals te spelen, dat ze nog nooit bedrog pleegde en dat ze een kind heeft. Ook vraagt ze zich luidop af of de scheidsrechter ook zo gereageerd had als zij een man was geweest ! Ze eist zijn excuses ! Ze zal ervoor zorgen dat hij geen wedstrijden van haar nog mag leiden ! Ze is opgewonden en spuwt haar gal, ze lijkt een heuse feeks. Dat helpt uiteraard niet. Door de waarschuwingen verliest ze het spel. Het staat nu 4-5 in het voordeel van Osaka, die eenvoudig uitmaakt : 4-6 en kampioene ! Bij de huldiging krijgt de presentator nog een awoertconcert van het publiek over zich heen. Serena herpakt zich, maant het publiek tot kalmte en troost Naomi, die het allemaal niet meer weet, ze is ook nog maar 20 jaar. Het kind excuseert zich zelfs voor het publiek dat het zo moest lopen en voelt zich even helemaal hulpeloos.
Na de wedstrijd geeft coach Mouratoglou toe dat hij aan het coachen was, wat reglementair niet is toegelaten. Dat is moedig van de man.
Het is de tweede keer dat Serena Williams stennis maakt in de eindfase van een belangrijk tornooi. In de halve finale van hetzelfde tornooi in 2009 tegen Kim Clijsters – zie artikel 109 - krijgt Serena een voetfout aangesmeerd door een vrouwelijke lijnrechter. Dit kost haar een punt, waardoor Clijsters wedstrijdbal krijgt. Williams loopt op de vrouw af en bezweert haar : ik kon je wel vermoorden! Hoofdscheidsrechter en tornooidirecteur erbij - nota bene dezelfden als vandaag ! - en nieuw strafpunt, waardoor Kim Clijsters de wedstrijd wint, in het jaar na de geboorte van haar eerste kind. Kim Clijsters wint vervolgens de finale en is voor de tweede maal U.S. Open-laureate.
Serena Williams heeft haar emoties niet onder controle en ze is toch al 36 jaar. Dat heeft haar niet verhinderd een gigantische erelijst samen te tennissen. Sympathiek is ze niet en veel opvoeding is er in haar niet gestoken. Dat ze twijfelt aan een beslissing van de scheidsrechter kan uiteraard en zelfs dat de man vooringenomen zou zijn, kan je eventueel begrijpen. Maar haar woede-uitbarsting, nota bene voor een televisiepubliek over de hele wereld, is ongehoord.
De president van het vrouwentennis verklaart dat hij Serena begrijpt. De internationale tennisfederatie zwijgt twee dagen alvorens zuinig te verklaren dat scheidsrechter Carlos Ramos integer is. Ze vindt dus begrip, Serena, maar dat begrip is vals. Het is ingegeven door de vrees een gereputeerde zwarte speelster toch vooral geen aanleiding te geven zich gediscrimineerd te voelen. Dat is kwalijk. In de Groene Amsterdammer van 06/09/2018 wordt dit soort begripvol gedrag in een andere context piëtisme genoemd. Het is een vrome opstelling van beleidslui met betrekking tot mogelijk politiek niet correct gedrag. Ze menen er geen barst van, maar weten wat ze horen te zeggen. Het is voor de galerij, plat opportunisme.
Nu worden zwarten in haar land de Verenigde Staten nog altijd gediscrimineerd. Het neemt niet weg dat de persoonlijkheid van Serena is doordrongen van het idee dat zij persoonlijk constant wordt geviseerd en gediscrimineerd. Het is een karaktertrek, ze heeft een karakterologisch probleem. Zouden gedragswetenschappers het bestaan van een discriminatie-complex durven erkennen ?! Weet je wat, we noemen het Serena-complex ! Neemt u me deze spot niet kwalijk, ze heeft het er behoorlijk naar gemaakt. In haar furie vergeet ze overigens dat populaire scheldwoord bij uitstek te gebruiken : racist !
Minder belangrijk, maar ook opvallend is haar tenniskledij, vaak afzichtelijk en ook dat heeft ze niet in de gaten. Ze lanceerde zelfs een kledinglijn. Geen beschaving, weinig ontwikkeling, behept met een psychologisch complex. En niemand die haar tegen zichzelf beschermt.
Nu heeft Serena Williams zeer vele adepten, ze is een rolmodel. Dat ze voor haar volgelingen het slachtofferschap uitspeelt is dan ook een kwalijke zaak. Het is zij die zich publiek behoort te verontschuldigen bij scheidsrechter Ramos, wat ook de mening is van voormalig scheidsrechter Richard Ings, een van de weinigen die Carlos Ramos publiek verdedigt. Scheidsrechter Ramos oordeelde objectief en strikt volgens de spelregels. Terzijde : de man verdiende die avond 390 dollar terwijl Serena als verliezende finaliste voor de hele periode van 7 wedstrijden een bedrag van 1,6 miljoen dollar verdiende. Haar boete van 14.000 dollar is dan ook een lachertje.
Serena Williams is driewerf koningin : van het toptennis, van het goedkope drama en van de slechte smaak. Amerikaanse lezerscommentaren op usopen.org roepen haar op haar sportieve loopbaan te beëindigen.
Er is discriminatie en discriminatie is van alle tijden. De grootste discriminatie in de geschiedenis was de slavernij. Vandaag de dag wordt discriminatie op meer geraffineerde wijze toegepast. Het ons-kent-ons voor de toebedeling van banen is er een uiting van, ook in onze democratische gelijkheidslanden. Het probleem mag niet worden gerelativeerd. Het terugplooien op de familie, de stam, de politieke partij is ingebakken in de mens. Er is ook een keerzijde. Met name het begrip racisme leidt aan inflatie. Het wordt misbruikt als men zijn zin niet krijgt of zijn gelijk niet haalt. Zelf werd het me ooit een keer toe geroepen door een Marokkaanse vrouw, tegen wie ik aanviel bij het uitstappen van de tram, nadat ik een duw had gekregen van de passagier achter mij. Racist ! Je zou gelijk getuigen moeten verzamelen en klacht indienen. Het is een niet-bedoeld gevolg van de racisme-wetgeving, die, laten we eerlijk zijn, al evenzeer gestoeld is op ideologie als op de zorg op gelijkwaardigheid en gelijke behandeling.
In persoonlijke gesprekken dekken mensen zich vaak bij voorbaat in : ik ben geen racist, maar….
Zijn we er overgevoelig voor geworden ?
Herman van Schoten, Schoten, België, 24/09/2018.
Alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten