Ach, wat kan dat toch heerlijk zijn ! En lekker ! Mijn goede vader was er verzot op ! Mijn moeder zaliger wist hoe ze haar man kon raken ! Het is nochtans een eenvoudig recept. Helaas onbekend en dat is de schuld van tv-kok Jeroen Meus. Als kind van deze tijd en ook door zijn constant babbelen ipv te koken, kent hij dit erotiserend gerechtje niet, ja, wat kent de jeugd nog wel, vandaag de dag ?!
Er bestaat nochtans een hedendaagse variant, echter zonder griesmeel en modieus opgetut met een laagje gebrande caramel. Als ik die verklap bent u direct mee : crème brûlée met gedroogde pruimen ! Nu weet u het maar het klinkt zo nuchter, zo kaal, zo ontdaan van alles, zo antiseptisch… Wil u het recept uitproberen, dan vertrouwt Rachel Khoo u volgaarne de bereidingswijze toe (1).
Nu de spanning om het geheimzinnige is vervlogen, wil u ook weten waarom die pruimedanten belangrijk zijn. Het is gewoon een kwestie van taal want taal kan verleiden, een stemming oproepen, beschaving uitdrukken. Herinner u de lyrische omschrijvingen in de menukaart van Nederlandse restaurants en vervolgens de doorbakken zooi op uw bord, bij wijze van overdrijving.
U heeft het in de gaten, dit is een bijdrage over taal en omgangsvormen !
Taal en omgangsvormen horen samen en doen ertoe.
Daarom zijn archaïsche heerschappen zoals heer Bommel en monsieur Poirot een baken in deze voorthollende tijd vol verdwaasde mensen, wat iets anders is dan dwaze mensen, hoewel…
Neem nu Joost, de huisknecht van heer Bommel. Hij kent zijn plaats maar stelt zijn grenzen. Zijn gedrag en taal zijn een schoolvoorbeeld voor wie een opleiding tot butler beoogt. Hij spreekt steeds met twee woorden, in feite wel drie of vier. Hij rondt zijn zinnen respectvol af met uitdrukkingen als : met uw goedvinden, als u mij toestaat, met uw welnemen, als ik zo vrij mag zijn. Je kan het zien als slaafse vleierij en helemaal ongelijk heeft u dan niet. Maar er zit een soort omgangsvorm in, die wij vroeger wellevendheidnoemden, een schoolvak, wis en waarachtig ! Zijn meester heer Bommel is niet alleen een heer van stand maar tevens een ouder en wijzer iemand met onderscheidingsvermogen. Kijk, dat woord staat warempel in de dikke van Dale, een onverwachte verrassing ! Ik zou het promoten tot woord van het jaar, neen, van de eeuw ! Want hoezeer de commercie en de multiculti’s ons ook willen gelijk strijken, er is en blijft groot verschil onder de hersenpan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Monsieur Poirot en zijn geestelijke moeder Agatha Christie zijn dan weer een toonbeeld van galante omgangsvormen. Het hoeft niet allemaal letterlijk te worden genomen natuurlijk en het is ook zwaar aangezet, maar er gaat iets van uit, dat zelfs niet meer begrepen wordt vandaag de dag : stijl.
Nu is het mij altijd opgevallen dat linkse en vooruitstrevende medeburgers doorgaans weinig op hebben met stijl en omgangsvormen. Het is allemaal nogal direct, onbehouwen en in slordige kleren. Een onverzorgd uiterlijk staat symbool voor onverzorgd denken. Laat dat maar eens gezegd zijn !
Rappers beconcurreren elkaar met vulgariteit en platte teksten. Lil Kleine, Boef en Ronnie Flex scoren zelfs hoog op Spotify. Vlaamse rappers doen hen na : Slongs Dievanongs en Van Echelpoel met het hitje : Ziet em duun. De eerste rapper in het Nederlands taalgebied was uiteraard Drs. P., een toonbeeld van beschaving en cultuur. Hij draait zich om in zijn graf.
Een vluchtheuvel voor deze literaire barbarij is poëzie. Poëzie is een intellectueel eiland voor uitgepuurde taal, maar ook voor de essentie van leven. Ik koester mijn plankje met memorabele dichters. Het is tevens een toevluchtsoord tegen het populisme van de tullefisie. Als de Vlaamse VRT toch nog enigszins cultureel zou willen scoren, laat ze dan de uitsmijters in het dialect op het einde van het weerbericht vervangen door een vers van Paul van Ostayen, om maar 1 grote meneer te noemen. Helaas, de VRT kent maar een dictaat : makkelijk verteerbare kost en spelletjes.
Het kan altijd nog lager ! Dat is de kreet van vandaag ! Maar opmerkelijk is dat deze democratische ideologen lage cultuur ook als norm willen opleggen ! Zij bevestigen daarmee onbewust het verschil tussen lage en hoge cultuur en vergroten het uit.
Je zou van de weeromstuit je bewust elitair gaan gedragen.
(1) Khoo, R., Mijn Franse keuken(uitgeverij Kosmos).
Herman van Schoten, Jardim do Mar, Madeira, Portugal, 21/03/2018.
alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten