Translate

104. SNEL GELD.

Tak 21 is een Belgisch beleggingsinstrument. Het werd allemaal haarfijn uitgelegd op een beleggersavond, waarvoor ik was uitgenodigd. Ik was er naartoe gegaan, meer uit nieuwsgierigheid en ook om wat op te steken. In werkelijkheid ben ik geen belegger maar ik heb wel een sympathieke bankdirecteur, vandaar de uitnodiging wellicht. En er werd een drankje aangeboden en je kon interessante mensen leren kennen. 

Ik begreep dat je eerst je beleggersprofiel moet aanmaken. Dat kon met behulp van de taart van vijf. De beleggingsdeskundige begon met een uiterst behoudend profiel, gekenmerkt door het instrument spaarrekening, die minder opbrengt dan de inflatie. Met de klok mee passeerden vier andere profielen, telkens met meer risico. Het laatste profiel was zonder meer risicodragend. De instrumenten hierbij waren aandelen en ingewikkelde financiële producten als warrants en opties. We werden uitgenodigd zelf ons profiel te kiezen. Ik koos segment 2, net iets meer risicovol dan een spaarrekening. En kwam aldus terecht bij Tak 21. Samen met enkele andere voorzichtige deelnemers werd ik in een groepje geplaatst, waar een specialist toelichting kwam geven. In ons geval was dat een beleggingsadviseur van BPost. Ik vat zijn verhaal samen. 

Je zet bijvoorbeeld € 25.000 in op naam van de man en nog eens hetzelfde op naam van de vrouw in een belegging, die de Europese beursindex volgt. Looptijd 8 jaar en 1 maand, gegarandeerde minimumrente 0,50 % netto. Een bonus is mogelijk, afhankelijk van de resultaten op de beurs, in 2015 netto 2,65 %, inbegrepen die minimale 0,50 %. Volledige kapitaalgarantie. De belegging is in België vrijgesteld van roerende voorheffing, geen belasting dus. De instapkosten bedragen 5 %, eenmalig en direct te betalen. Bij overlijden wordt de inleg + rente tot op dat moment integraal en dus zonder kosten of belasting uitbetaald aan de begunstigde. Die uitbetaling valt buiten het tijdelijk embargo, dat de banken verplicht leggen op alle rekeningen na een overlijden. Daarom ook dat tweemaal € 25.000 interessanter was dan eenmaal € 50.000, besloot de man klantvriendelijk. Daar een spaarrekening nauwelijks nog wat opbrengt en deze belegging risicoloos is en altijd meer opbrengt dan een spaarboekje, leek het een interessant aanbod. Nu ging hij in overdrive en bezwoer dat elke Belg, van jong tot oud, een dergelijke belegging zou moeten kopen ! 

Mijn wantrouwen was gewekt. 

Of er misschien vragen waren ? Mijn buurman was me voor en het liep al snel uit de hand. Hij vroeg wie dat product uitgeeft, anders gezegd, met wie sluit je een contract ? Dat bleek niet met de halve staatsbank BPost te zijn, maar met de verzekeringsmaatschappij AG. BPost was slechts bemiddelaar. Waarop mijn kritische collega droog opmerkte dat je je geld dus kwijt bent als AG failliet gaat. Dat werd aanvankelijk ontkend, want je inzet was gedekt door een verzekering, echter ook van AG ! Als AG failliet gaat, heb je bijgevolg niets aan hun eigen verzekering. Mijn buurman, die intussen ieders aandacht had, kwam nu op dreef en riep geïrriteerd : die kapitaalgarantie is dus nep ! Tja, daar had onze verkoper van BPost geen antwoord meer op. Als u het zo bekijkt, was alles wat hij nog kon uitbrengen, zijn er nog vragen? Een dame, die stil en aandachtig had geluisterd, vatte moed en rekende de instapkosten uit : 5 % op tweemaal € 25.000 is dus € 2.500, direct te betalen bij afsluiten van het contract. Dat vond ze veel te veel en niet eerlijk. Waarom zijn die kosten zo hoog en waarom worden ze niet gespreid over de duur van de looptijd, elk jaar dus een achtste, probeerde ze ? Nee, dat kon niet, zo zat dat product niet in elkaar, dat was internationaal nu eenmaal zo geregeld. Maar de adviseur begreep dat ze daarvan niet op de hoogte was, vandaar voorlichtingsavonden als deze, draaide hij de pijnlijke vraag om in zijn voordeel. 

Nu was het mijn beurt. Ik rekende voor dat, bij tegenvallende resultaten, bijvoorbeeld te wijten aan een jarenlang slecht beursklimaat, je veel minder rendement kon vangen dan voorgespiegeld op basis van het jaar 2015. Daarom en ook omdat we voor het profiel 2 van laag risico hadden gekozen, stelde ik, ga ik nuchter uit van het minimumrendement, zijnde 0,50 % netto. In dat scenario heb je bijgevolg het eerste jaar een rendement van € 250 en de volgende jaren telkens iets meer wegens samengestelde intrest. Op die manier duurt het haast 10 jaar vooraleer de kosten zijn terugverdiend, langer dan de voorziene looptijd en dan heb je nog steeds niets verdiend ! De adviseur kreeg het warm en kapte me af. Dit was toch wel het zwartste denkbare scenario en hij kon zwart op wit bewijzen dat het jaar 2015 goed was geweest voor 2,65 % !  Alstublieft zeg, dat zijn de feiten ! 

We hadden blijkbaar een negatief ingestelde groep, want de dame van daarnet kwam nog eens terug op die kosten, direct te betalen. Dus, sprak ze, jullie cashen direct en hoe het verder afloopt, dat moet de klant maar afwachten, want zowel rendement als kapitaalgarantie zijn niet gegarandeerd ! Een ouder heerschap pruttelde nu ook nog wat tegen : als meer en meer mensen inschrijven op een tracker die de beursindex volgt, vermindert het aantal beleggers op de individuele aandelen zelf ! Met als gevolg een beurs die stagneert of naar omlaag gaat ! Nu probeerde de adviseur er zich vanaf te maken met het beleggersprofiel. Misschien waren wij toch meer aangewezen op een veilige spaarrekening, tot € 100.000 gedekt door de staatswaarborg ! Die Tak 21 viel dus buiten die staatswaarborg, hadden we ons niet eens gerealiseerd ! Nu kreeg de adviseur het genadeschot van een man, die nog niets gezegd had. U sprak over de fiscale vrijstelling, zei hij, maar de Belgische regering is nu al van plan om de vrijstelling van roerende voorheffing op de gewone spaarboekjes af te schaffen. Moet ik dan geloven dat die vrijstelling voor Tak 21 acht jaar en een maand zal blijven bestaan ? De adviseur had het niet meer en sloot de gespreksronde brutaal af. We konden doorschuiven naar een ander beleggersprofiel, als we dat wensten. En er was ook koffie. 

We klitten samen bij de koffie en voelden ons gesterkt door elkaar, kortom we waren gegroeid als groep, het werd aanstekelijk ! Ons aller bankdirecteur kwam poolshoogte nemen. Liep het niet vlot, vroeg hij neutraal ? De moeilijke buurman merkte op dat wij blijkbaar een kritische groep zijn en dat, tja, die adviseur van BPost zijn product toch niet zo goed kende. Tiens, dat zou me verbazen, reageerde hij. Hij rook onraad en verdween naar een andere groep. Ik keuvelde nog wat na met de collega’s van ons beleggersprofiel en we kwamen tot een conclusie. Het aangeboden product was inderdaad een tracker, die de Europese beursindex volgt. Daar is vermoedelijk nauwelijks werk aan terwijl de instapkosten van 5 % extreem hoog zijn. We waren het er roerend over eens : dit was snel geld, cashen en wegwezen. 

Terug thuis zette ik mij achter de computer voor aanvullende informatie. Al onze vaststellingen werden bevestigd. Nu was het tijd voor een filosofische reflectie. Het gaat niet om de klant, niet om de klantrelatie, niet om de mens achter de klant, het gaat louter en alleen om de instapkosten, waarvan grotendeels commissie, anders gezegd om snel geld. Men pakt onmiddellijk de commissie en de klant krijgt in ruil alle risico’s en moet afwachten wat er van zijn belegging terecht komt. Het is uiteraard aan de klant om minder of meer risico te nemen, maar de contractverhouding aanbieder-klant is zwaar onevenwichtig. Dit is puur Amerikaans : pak de poen. 

Europees hoofdstrateeg van Allianz AI Jörg de Vries-Hippen, geciteerd in De Tijd d.d. 10/09/2016, beaamt volmondig : het gaat simpelweg over de juiste prijs plakken op een risico. Wie dat goed kan, wordt onbeschrijflijk rijk. In Japan zagen we de kleine verzekeraars verdwijnen in dit scenario en dat is goed voor de groten.

Ook Belgische banken gewagen van een gewijzigd verdienmodel. Door de lage rente wil men de klant opjagen naar meer risicodragende beleggingen en daarvan de commissies innen. 
De financiële wereld is vergeven van de zucht naar snel geld en wil werkelijk alles verkopen aan hun klanten, omwille van die heilige commissie. De financiële sector heeft niets geleerd van de door haar veroorzaakte financiële crises. Zij kan niet anders dan opnieuw bellen blazen tot de ballon weer zal knappen.

Het is haar dna.

Herman van Schoten, Schoten, België, 14/04/2018.
alle rechten voorbehouden : vanschotenherman@gmail.com.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten